به گزارش قدس آنلاین، در ۹ ماهی که با کرونا پشت سر گذاشته‌ایم، از میان حوزه‌های مختلف هنری، سالن‌های خصوصی تئاتر، بدترین شرایط را داشته‌اند، تا جایی که اینک در آستانه تعطیلی قرار گرفته‌اند. اگر ظرفیت این سالن‌ها که بیشترشان در مکان‌ها اجاره‌ای برپا شده‌اند از بین برود، در دوران پسا کرونا، دیگر از شب‌های گرم تئاتری تهران خبری نخواهد بود.

محمد دشت‌گلی، مدیر تماشاخانه شهرزاد، درباره روزهای پُر رونق این مجموعه می‌گوید: «تا پیش ار کرونا، ما با داشتن سه سالن و بیش از ۷۰۰ صندلی، هر شب شاهد اجرای شش تا هشت سانس اجرا بودیم که به طور میانگین، ۱۵۰۰ بلیت می‌فروختیم. به همراه دیگر سالن‌های خصوصی، بار اصلی تئاتر را به دوش می‌کشیدم که آمارش، مایه فخرفروشی و مباهات اداره‌کل هنرهای نمایشی و وزارت ارشاد بود و بارها در بوق و کرنا کردند که در تهران، بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ نمایش هر شب روی صحنه می‌رود.»

او ادامه می‌دهد: «تماشاخانه شهرزاد، الان ماهی ۴۰۰ میلیون تومان هزینه اجاره، قبوض، پرسنل و ... دارد. یعنی در ۹ ماه گذشته، ما ۳ میلیارد و ۶۰۰ میلیون تومان زیان قطعی داشته‌ایم. ولی اداره‌کل هنرهای نمایشی در این مدت، تنها ۴۰ میلیون تومان کمک کرده؛ یعنی حدود یک درصد از زیان ما را پوشش داده است که بیشتر به شوخی می‌ماند.»

مدیر تماشاخانه شهرزاد، در ادامه چند سوال طرح می‌کند و می‌پرسد: «وزارت ارشادی که همیشه به تعداد اجراهای تئاتر در تهران می‌بالید، الان کجاست؟ چه کمکی به تماشاخانه‌های خصوصی کرده است؟ اگر الان به کمک این بسترسازی که بخش خصوصی کرده است، نیاید، کِی می‌خواهد بیاید؟»

او برای تسکین و مرهم زخم‌های سالن‌های خصوصی تئاتر پیشنهاد می‌دهد: «بودجه برای تولید آثار تئاتری، در سال ۹۹ دست‌کم ۳۰ میلیارد تومان است. با توجه به تعطیلی اجراها، این بودجه، باید برای جبران هزینه‌های بخش خصوصی و هنرمندان بیکار شده صرف شود تا خانواده تئاتر بتواند به سلامت از تخت بیماری بلند شود.»

دشت‌گلی در پایان تاکید می‌کند: «واقعا این بودجه چه شده است؟ مدیران ارشاد و معاونت هنری باید دست به انتخاب بزنند و بودجه را به سمتی بفرستند که نیاز بیشتری دارد. مطمئن باشید اگر از اعتبارات درست استفاده شود، از محل صرفه جویی‌ها، می‌توان مرهمی برای زخم سالن‌های خصوصی یافت.»