شاید تا چندسال پیش همین ها که امروز حرف مذاکره با آمریکا را می زنند خیلی هم از گفتن این حرف خرسند نبودند و اگر هم بودند آن را اینگونه علنی و واضح تبلیغ نمی کردند. در آن زمان اساسا مذاکره کردن با آمریکا با شرایطی که آنها می خواستند از نگاه خیلی ها یک اشتباه تلقی میشد که اتفاقا همین هم شد.

ما مدتها مذاکره کردیم و در نهایت جایی هستیم که امروز در آن قرار داریم. یعنی با کسانی مذاکره کردیم که قرار بود همه حرفهایشان تضمین باشد اما نبود و نه تنها گشایشی برای ایران ایجاد نکردند بلکه با جسارت تمام قهرمان ملی ما را در یک کشور دیگر به شهادت رساندند و بارها هم کار خودشان را تایید مجدد کردند.

حالا اما به نظر می رسد قبح مذاکره با دشمنی که نشان داده اصلا پایبند مذاکره و توافق نیست شکسته است. خیلی ها می پرسند آیا با آمدن بایدن مذاکره شروع می شود؟ 

سوال این است که ما قرار است با چه کسانی مذاکره کنیم؟ با آنهایی که دستشان مثل الان پر نبود و انواع تحریم ها را بر ما جاری نکرده بودند؟ اینهایی که قرار است دو سه ماه دیگر قدرت را در آمریکا به دست بگیرند چه کسانی هستند؟ آیا همانهایی نیستند که حتی حاضر نشدند توافق با ما را در مجلسشان به تصویب برسانند که کسی بعدا نیاید و زیر میز بزند؟

چرا. باید بگویم اینها همان ها هستند و تفاوتی بیان بایدن و ترامپ نیست. هر دو خواستار نابودی ایران اسلامی هستند و اگرچه این کار شدنی نیست اما نهایت تلاششان را می کنند.

دموکرات ها همانهایی هستند که داعش را خلق کردند و تروریسم کور را در منطقه غرب آسیا تقویت کردند.

اما مساله فقط این نیست. موضوع این است که قبح مذاکره با این دولت شیطانی در حال فرو ریختن است و خیلی ها منتظر آغاز مذاکره هستند. ولی سوال این است که این بار می خواهیم بر سر چه چیزی مذاکره کنیم و چه قراردادی باید امضا کنیم؟ چه بندی باید در تفاهم جدید بیاید که قبلا وجود نداشته است؟
آمریکا دو قدم به سقوط دارد. حالا وقت مذاکره نیست. اجازه ندهید با توافق جدیدی در غرب آسیا نفس تازه ای بکشد