قدس آنلاین-گروه استان ها:  با انتشار خبر بازگشت حضرت امام خمینی (ره) به میهن اسلامی، تحول بزرگ و شگرفی در روحیه انقلابیون کشور پدید آمد، چراکه منتظر ثمر دهی نهال انقلابی بودند که از سال ۱۳۴۲ به دست رهبر و مرادشان در این سرزمین غرس شده بود و اکنون شاخ و برگی پیدا کرده و در اقصی نقاط نه تنها کشور که گوشه هایی از عالم نیز ریشه دوانیده بود.

آری باخبر بازگشت حضرت امام روح الله (ره) به کشور، خون تازه ای در کالبد بازوان انقلاب جوشید و اقشار مختلفی از مردم به حرکت میلیونی نهضت خمینی (ره) کبیر پیوستند تا مسیر رسیدن به قله های پیروزی و فتح بیش از پیش هموارتر شود.

یکی از اقدامات شجاعانه، آگاهانه و با بصیرت اقوام مختلف ایران اسلامی در مسیر پیروزی انقلاب را می توان حرکت حساس و ماندگار قوم بختیاری در حمایت از ولایت و زعامت انقلاب اسلامی در ایام الله فجر انقلاب و ۱۹ بهمن ماه ۱۳۵۷ دانست که با حضور در مدرسه علوی تهران برای بیعت با حضرت امام خمینی (ره) برگی دیگر از اوراق زرین حماسه و افتخار این قوم را در تاریخ رقم زد.

حرکتی که از منطقه چغاخور محل تاریخی ایل بختیاری و بختیاری های بخش بلداجی در استان چهارمحال بختیاری شروع شد و در تاریخ ۱۹ و ۲۰ بهمن ۵۷ به همراه سایر نمایندگان طوایف بختیاری چهالنگ و هفت لنگ از سراسر کشور در مدرسه علوی با امام بیعت کردند، در برخی مطبوعات آن زمان خبر این دیدار به عنوان بیعت بختیاری ها با امام منعکس شد

حرکت به سمت تهران

صدها نفر از اهالی و بختیاری‌های غیور منطقه چغاخور، بلداجی و بروجن در استان چهارمحال و بختیاری، روز پنج‌شنبه ۱۹ بهمن‌ماه ۱۳۵۷، به‌وسیله ۱۱ دستگاه اتوبوس، برای بیعت با امام خمینی (ره)، عازم تهران شدند.

این افراد، حدود ساعت ۹ و نیم صبح روز جمعه ۲۰ بهمن ۱۳۵۷ ضمن ملاقات و بیعت حضوری با حضرت امام (ره) در مدرسه علوی تهران، آمادگی خود را برای حمایت همه‌جانبه از انقلاب ‌اسلامی اعلام کردند.

سپس با حضور در مراسم سخنرانی مهندس مهدی بازرگان نخست‌وزیر منصوب ایشان در دانشگاه تهران، از دولت موقت هم اعلام پشتیبانی کردند.

این گروه، شامگاه ۲۰ بهمن بعد از نماز مغرب و عشاء و استماع سخنان آیت‌الله دکتر بهشتی، به سمت استان چهارمحال و بختیاری حرکت کردند که به دلیل حکومت‌نظامی، مجبور به توقف در شهر مقدس قم شدند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای مقام معظم رهبری در دیدار اعضای ستاد اولین کنگره‌ شهدای استان چهارمحال و بختیاری، که صبح روز دوشنبه ۱۳ مهرماه امسال (۹۴) انجام شد، در این رابطه فرمودند: « نکته‌ای که آقای نکونام (نماینده ولی‌فقیه در استان چهارمحال و بختیاری و امام‌جمعه شهرکرد گفتند درباره‌ی آمدنِ مردم چهارمحال‌وبختیاری به تهران‌] برای ابراز بیزاری از بختیار (آخرین نخست‌وزیر رژیم پهلوی)، خیلی مهم است. ممکن است مردم شیراز، مردم مشهد، مردم تبریز هم بیایند از بختیار ابراز بیزاری بکنند امّا خیلی فرق می‌کند که مردم بختیاری بیایند از یک فرد سیاسیِ شاخص بختیاری که در مقابل انقلاب و در مقابل امام قرارگرفته، ابراز بیزاری کنند؛ این نکته مهم است. این هم که ایشان گفتند که مردم توقّع دارند که آن روز، روز شاخصی باشد، درست است، این واقعاً جا دارد؛ چون در بین عشایر، این وابستگی‌ها و پیوندهای عشایری، چیز کوچکی نیست، چیز خیلی مهمی است. این‌ها همان کسانی هستند که در قضیّه مشروطه، بلند شدند از شهرکرد -آن‌وقت ده‌کرد- آمدند اصفهان و اصفهان را گرفتند و آمدند تهران و کارهای بزرگی را انجام دادند، بیشتر با پیوندهای محلّی این کار را می‌کردند؛ یعنی تأثیرات قبایلی و عشایری بر روی مردم وجود داشت که حرکت می‌کردند می‌آمدند. امّا همین پیوندها در آنجایی که پای دین در میان است، پای انقلاب در میان است، پای امام در میان است، به‌کلی کم‌رنگ می‌شود و بی‌خاصیت می‌شود و از بین می‌رود؛ این خیلی چیز مهمی است.»