پانزدهمین جشنواره شعر فجر هم به پایان رسید و اختتامیه در تالار وحدت به صورت نیمه‌حضوری یعنی یکی درمیان چه حاضران و چه برندگان برگزار شد.

شعر از هنرهایی بود که در روزهای کرونا نیز از تولید بازنایستاد و در واقع آنچه کمابیش کمرنگ شد، محافل و جلسات بود. البته جلسات شعر هم گاه شکل مجازی یافت و این از خصوصیات شعر است که همواره انعطاف‌پذیر بوده است. چنین است که شعرسرایی و ارائه شعر در این سرزمین هیچ گاه تعطیلی نداشته است چه زمانی که شعرها به صورت نسخه‌های خطی نوشته می‌شدند چه آن گاه که چاپ می‌شدند و چه زمانی که به صفحات دنیای مجازی راه یافتند. شعر باز این خاصیت را دارد که هم به شکل مکتوب قابل ارائه است و هم به صورت شنیداری. افزون بر این، قابلیت ارائه شعر در قالب موسیقی هم ظرفیت دیگری به آن داده است که به خصوص در حوزۀ شعر محاوره خود را نشان می‌دهد. اینکه شعر ثروت ملی این سرزمین دانسته می‌شود به راستی سخنی حکیمانه است و نکتۀ جالب اینکه این ثروت پایان‌ناپذیر هم هست. تا انسان دارای زبان، عاطفه و اندیشه باشد، دارای شعر هم خواهد بود.

اما از رویدادهای اختتامیه بگوییم. این را گفتیم که فضای مجازی در این یک سال بستر خوبی برای ارائۀ شعر بوده است. از همین روی در این جشنواره بخشی ویژه برای تجلیل از فعالان شعر در دوران کرونا و در فضای مجازی در نظر گرفته شده بود. در این قسمت از کسانی که در وضعیت تعطیلی جلسات حضوری شعر، چراغ شعر را در فضای مجازی روشن نگه داشتند تجلیل شد که اقدامی بود بجا و قابل قدردانی.

پارسال درست در روزهای برگزاری جشنوارۀ شعر فجر بود که واقعۀ ناگوار شهادت سردار حاج‌قاسم سلیمانی رخ داد. شهادت شهید فخری‌زاده در سال جاری هم واقعۀ دردناک و مهم دیگری بود و مجموع این وقایع، مسئولان جشنواره را واداشت که بخشی ویژه در این جشنواره برای شعر دفاع مقدس برگزار کنند و از ۱۴ تن از فعالان شعر دفاع مقدس در این چند دهه تجلیل شود که این هم اقدامی بود نیکو و بجا. نام‌های آشنایی همچون عبدالجبار کاکایی، حسین اسرافیلی، محمدحسین جعفریان، علیرضا قزوه، پرویز بیگی حبیب‌آبادی و یوسفعلی میرشکاک در این میان به چشم می‌خورد.

و البته در کنار این‌ها بخش‌های اصلی همچنان بر جای خود برقرار بود یعنی بخش مسابقه‌ای جشنواره در سه بخش «شعر بزرگسال»، «شعر کودک و نوجوان» و «دربارۀ شعر». امسال کار خوبی انجام شد و آن، جدا کردن شعر کلاسیک و شعر نو از همدیگر و اختصاص یک جایزه به هر کدام بود. همواره دوستان شاعر و به‌خصوص نوپردازان از ادغام این دو قالب شعر ناراضی بودند. همچنین بخشی برای شعر محاوره هم در نظر گرفته شد که ضرورت داشت، به خصوص از این نظر که بسیاری از کتاب‌های شعر که در این سال‌ها منتشر می‌شود حاوی شعر محاوره است.

به خاطر شرایط و وضعیت، جمعیت در اختتامیه بسیار نبود ولی شماری از پیشکسوتان شعر امروز به خصوص در حوزۀ دفاع مقدس را می‌دیدیم که هر کدام غبار روزها و سال‌ها بر چهره و بر اندامشان نشسته و گاه با دشواری در جلسه حضور یافته بودند، همچون جناب عباس براتی‌پور، یوسفعلی میرشکاک، قادر طهماسبی و خانم سیمین‌دخت وحیدی. ولی دیدار این عزیزان هم مغتنم بود.

ولی نکتۀ جالب این بود که برندگان بخش رقابتی غالباً شاعران جوان و نسل میانه بودند و این یعنی شعر این سرزمین رو به جلو در حرکت است و در این میان ما به چهره‌هایی کمتر دیده شده برخورد ‌کردیم همچون سجاد حیدری قیری که در این جشنواره نام او بر سر زبان‌ها افتاد.