بهاری دیگر از راه رسید و سالی دیگر ورق خورد زمین با نفس روحبخش بهار سبزینه‌پوش شد و شکوفه‌ها آرام آرام سر از لفاف‌های خود بیرون می‌آورند و همه این‌ها سبب شده تا حس تولدی دوباره در همه ما ایجاد شود.

هرچند دو هفته‌ای از آغاز سال نو می‌گذرد اما به بهانه انتشار نخستین شماره روزنامه در سال جدید ضمن تبریک نوروز باستانی و سال جدید می‌خواهیم به زبانی ساده‌تر از همیشه و به دور از تعارف و قید وبندهای نوشتاری یک نکته کوچک را گوشزد کنیم که می‌شود به تقلید از زمین به اندک بهانه‌ای دوباره همه چیز را از نو شروع کرد.

سال‌ها می‌آیند و می‌روند و تنها چیزی که باقی می‌ماند خاطرات است و ای کاش آنچنان باشیم تا در خاطر آن‌هایی که ما را می‌شناسند انسانی باشیم به دور از غرور و کینه‌ورزی‌ها و ناممان تداعی‌گر مهرورزی باشد و دوست داشتن‌ها.

بیاییم همنفس بهار شکوفه‌های دوستی را بشکافیم و عطر مهربانی را در هر جایی که هستیم بیفشانیم. یادمان باشد کرونا یک بار دیگر نشان داد آدمی با همه عظمت و قدرتی که تصور می‌کند دارد به اندک بهانه از میان می‌رود و آنچنان فراموش می‌شود که گویی هیچ‌گاه نبوده است.

بیاییم از خاک، بخشندگی را بیاموزیم و زمستان کینه‌ها و ناملایمات دیگران را فراموش کنیم و سبزه‌های بخشش را جایگزین خاشاک عقده‌های سالیان گذشته کنیم و فرصتی دوباره برای رویش نهال دوستی‌های جدید به خودمان و به دیگران بدهیم و همواره به یاد داشته باشیم شاید این آخرین بهاری باشد که تجربه می‌کنیم.

 با اتکا به این نکته ساده که هرآنچه را برای خود می‌خواهیم برای دیگران هم بخواهیم می‌شود بی‌بهانه مهر ورزید و دوست بود، بی‌توقع جبران خوبی کرد و به جای امید بستن به آدم‌های زمینی دل به یاری خدا بست و به‌خاطر او خوبی کرد و انتظار رحمتش را داشت که هیچ تردیدی در وعده یاری‌گری خداوند نیست.

بیاییم به بهانه بهار تقویمی بهاری در ذهن خود بنویسیم که با دلیل و بی‌دلیل برای بهروزی دیگرانی که می‌شناسیم و نمی‌شناسیم گام برداریم و اگر ناخواسته در دام حسد گرفتار شدیم اگر یاری نرساندیم حداقل سنگی بر سر راه موفقیت دیگران نیندازیم.

می‌شود با اندکی دوست داشتن و با هم بودن و با قطره قطره خواستن‌های خود دریایی باشیم برای خلق موقعیت‌های دوباره بهتر زیستن افرادی که روزگار با آن‌ها مهربان نبوده و روزهای سختی را می‌گذرانند.

می‌دانم و با تمام وجود بارها مهرورزی‌های بسیاری از مردم را دیده‌ام و انسان‌های بی‌نشان بسیاری را می‌شناسم که آسمان دلشان همیشه بهاری است و قطره قطره عشق می‌بارند و عاشق جوانه زدن دوباره امید در زندگی دیگران هستند و آنچه گفته شد تنها یادآوری به افرادی چون خودم بود که گاهی در میان شلوغی‌های زندگی یادمان می‌رود که می‌شود با یک قرص نان هم لحظات خوبی را برای یک فرد نیازمند خلق کرد.