قدس آنلاین: انسان دارای دو سنخ حرکت است. حرکتِ استداره ای که قوس نزول را طی کرده و از ملکوت به ملک آمده و در نهایت نیز به همان جایی برمی گردد که از آنجا آمد، در این حرکت اراده و نقشی نداشته و ندارد. دیگری حرکتِ استقامه‌ای که لازمه اش سیر درقوس صعود و از ملک به ملکوت خواهد بود. اکنون اگر به عمق آیه شریفه:" إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَیْهِ راجِعُونَ"(بقره-۱۵۶) که درواقع بیان ماهیت "از اویی" و "بسوی اویی" و علامت جهان بینی توحیدی و منطق حیات حقیقی انسانِ مومن است، معرفت یابد، او را در پرتو ایمان و عملِ صالح به حیات طیبه رهنمون خواهد شد.

از سوی دیگر درک و دریافت حقایق مندرج درآیات:" وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی."(حجر-29) "یا أَیُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّکَ کادِحٌ إِلی‏ رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاقیه‏"(انشقاق-6)

که آغاز و انجام آفرینشی و حرکت استقامه ای انسان را نشان داده و نشانی های عرفان صائب در حوزه نظر و عرفان صادق درساحتِ سلوک را پیش روی اهل "یقظه"(بینایی و بیداری در جهت قیام لله) قرار می دهد.

با این هدف است که سالک الی الله حرکت "ازجهت" نه" درجهت" داشته و هماره درحال" شدن" باشد تا "تصعید وجودی" را درمقامِ "صیرورت تجربه" نماید.

"حرکت از جهت" را می توان در این نقل آگاهی بخش و بصیرت افزا جستجو کرد، آنجا که زید بن علی بن الحسین (علیه السلام) روایت کرده که پدرم امام سجاد(ع) در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان از اول شب تا آخر شب با این ذکر محشور بودند:«اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی التَّجَافِیَ عَنْ دَارِ الْغُرُورِ وَ الْإِنَابَهَ إِلَی دَارِ الْخُلُودِ وَ الاِسْتِعْدَادَ لِلْمَوْتِ قَبْلَ حُلُولِ الْفَوْتِ‏»(بارالها! مرا روزی کن از خانه فریب (دنیا) کناره گیرم و به سرای جاوید آخرت رو نمایم و روزی من گردان که برای مرگ، پیش از اینکه اجل فرا رسد مهیا باشم)

پس زبانِ ظاهر و باطن را با ذکر یاد شده که تضمین کننده "حرکت استقامه‌ای" و "از جهت" و رهاشدگی از حرکتِ "درجهت" است مترنم سازیم.

ناگفته نماند، هنر انسانِ متعهد و مسئول در سلوک تا شهود این است: در عین حال که با مردم است و جَذَبات و جِلوه های مختلف دنیا، زیبایی، زر و زیور عالمِ ملک و ناسوت را می بیند، از عالمِ ملکوت، جبروت و حضور در محضرِخداوند و شهود حق تعالی در همه ذرات عالم غفلت نمی کند.

آشنایان ره عشق در این بحر عمیق/غرقه گشتند و نگشتند به آب آلوده

به تعبیر عمیق و انیق استاد علامه جوادی آملی: از"جهت" به "بی جهت" حرکت کنید، از"جهت" بیرون بیایید. از"جهت" پرواز کنید نه در"جهت" آن آخوندی که به دنبال "مرید" است این با «مرغ تالاب» فرق نمی ‌کند. این (طالب علم) پَر در آورده است، علم پیدا کرده است ولی در"جهت" حرکت می کند نه از"جهت"(سخنرانی دریکی از جلسات اخلاق).

بنابراین هماره متوجه وجه الله بوده و این آیه شریفه را در ذُکر و ذِکر خویش داشته باشیم:" إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ حَنِیفًا وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ"(انعام-79)