قدس آنلاین-گروه استان‌ها: بنا بر گفته مسئولان منابع طبیعی این استان سالانه افزون بر ۴۰۰ استعلام معدنی از این اداره درخواست می‌شود که حتی اگر یک‌سوم آن نیز پاسخ داده شود و به مجوز معدن‌کاوی ختم شود کاملاً مشهود است که چه زخمی بر تن منابع بکر این استان خواهد زد.

اکتشاف و کندوکاو برای یافتن مواد معدنی و استخراج آن به دلیل صرفه اقتصادی بر آرامش و یا نگرانی‌های روستائیان تاکنون ارجحیت داشته است چنانکه در سال گذشته مردم  روستای همیجان که از خشکیدگی چشمه‌های روستایشان در هراس بودند و حتی شرکت سهامی آب نیز این موضوع را تائید می‌کرد اما درنهایت صدایشان با تمام نامه‌نگاری‌ها به‌جایی نرسید و تلاش ما هم به‌عنوان ناظر و شاهد مشکلات به وجود آمده کارساز نشد.

تنها در یک مورد و در همین روستای همیجان که از نزدیک برای انعکاس مشکلات مردم همراه بودم به عینه مشاهده کردم که چگونه ماشین آلان سنگین بدون هیچ دغدغه‌ای تیغه بیل‌های آهنی را بر دل طبیعت گذاشته و برای احداث جاده و مسیر تردد کامیون‌های سنگین بوته‌ها و درختچه‌های کوهستانی را از جا کندند و کوه‌ها را به‌راحتی خراشیده و  فروریختند!

به نظر می‌رسد آن‌قدر اکتشاف و سود آن سرشار است که کمر شخصی نگران حیوانات این منطقه؛ گیاهان نابودشده و دست‌کاری در طبیعت است!

وسعت تخریب

بنا بر آمار منتشره در حال حاضر ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار هکتار از عرصه‌های منابع طبیعی استان یزد درگیر معادن هستند و به شکلی از فعالیت‌های معدنی دچار تخریب و فرسایش شده‌اند و بسیاری از این تخریب‌ها به دلیل ایجاد مسیرهای دسترسی اتفاق می‌افتد.

اگرچه قانون به‌واسطه ایجاد این حجم از تخریب منابع طبیعی و محیط‌زیست، عوارض ۱۲ درصدی معادن برای منابع طبیعی در نظر گرفته تا منابع طبیعی با دریافت این مبلغ، برای ترمیم و بازسازی طبیعت و مراتع و اراضی منابع طبیعی که دچار تخریب می‌شود، اقدام کند اما واقعیت این است که همین بودجه اندک ۱۲ درصدی هم به منابع طبیعی پرداخت نمی‌شود!

به عبارتی معدن کاوان با خیال راحت و بی‌ملاحظه زمین‌ها و کوه‌ها را تخریب می‌کنند و به ازای پرداخت ۱۲ درصد عوارض برای خود امان‌نامه می‌خرند اما جالب اینجاست همین پول هم برای ترمیم خرابی‌های حادث‌شده در طبیعت هزینه نمی‌شود!

فعالیت‌های معدنی بدون توجه به اهالی مناطق محدوده معدن، تخریب‌های جدی محیط‌زیست و منابع طبیعی، تأثیرات بهره‌برداری از معادن بر منابع آبی آن‌هم در استانی نظیر یزد همه و همه از عوارضی است که معدنکاری را برای مردم این استان به یک دغدغه تبدیل کرده است.

البته در کنار فعالیت‌های معدنی، طرح‌های عمومی و عمرانی نیز ۳۱۹ هکتار از اراضی منابع طبیعی استان یزد را خسارت زده که مجموع این آسیب‌ها، طبیعت بی‌جان یزد را هرروز ناتوان‌تر می‌کند.

هزینه‌های ترمیم جبران نشده است

در همین راستا مدیرکل منابع طبیعی و آبخیزداری استان یزد اظهار می‌کند:  بر اساس اعلام مکتوب سازمان صنعت، معدن و تجارت استان یزد، حق‌وحقوق ۱۲ درصدی منابع طبیعی که از سوی معادن به خزانه دولت واریزشده به میزان یک هزار و ۲۰۰ میلیارد تومان است که باید طبق قانون به استان بازگردد تا صرف‌ترمیم عوارض فعالیت‌های معدنی شود.

محمدرضا آخوندی توضیح می‌دهد:  رقمی که به استان یزد بازگشت داده‌شده، رقمی حدود ۳۰۰ میلیون تومان است که این امر چالشی بزرگ در عرصه‌های منابع طبیعی ایجاد کرده درحالی‌که اگر این رقم به استان بازگردد، بسیاری از مسائل و مشکلاتی که اکنون در اراضی منابع طبیعی به دنبال ایجاد عارضه‌های معدنی با آن مواجه هستیم، برطرف می‌شود.

در این راستا به نظر می‌رسد دوستداران محیط‌زیست و منابع طبیعی و هم‌چنین نمایندگان مردم باید تلاش مضاعفی را برای التیام زخم‌های ناشی از معدن‌کاوی در دستور کار قرار دهند و به این موضوع به‌صورت جدی‌تری نگاه کنند تا حداقل با دریافت بودجه و رصد آن بتوان بخش اندکی از منابع تخریب‌شده را ترمیم کرد.