به گزارش قدس آنلاین، عماد افروغ درخصوص وصف ناپاکان و منافقان، ضمن اشاره به خطبه‌های ۳۲ و ۱۹۴ نهج‌البلاغه به موضوع دیدگاه امیرالمؤمنین(ع) در رابطه ویژگی‌های ناپاکان و منافقان پرداخته است که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید.

امام علی(ع) درخطبه ۳۲ نهج البلاغه به دسته‌بندی افرادی می‌پردازد که جایگاه چندان مثبتی در جامعه ندارند که این مسئله بسیار قابل تأمل است و به نوعی بنده را به یاد منشور روحانیت امام راحل(ره) می‌اندازد.

می‌توان گفت که این خطبه بیشتر در وصف ناپاکان مطرح شده و در ادامه همین خطبه وصف پاکان نیز آمده است. همچنین، حضرت امیر(ع) در خطبه‌ای دیگر به وصف منافقان می‌پردازند که این خطبه را نیز در ادامه خطبه قبلی ارائه می‌کنم.

امیرالمؤمنین(ع) می‌فرمایند: «ای مردم! در روزگاری کینه‌توز و پر از ناسپاسی و کفران نعمت‌ها، صبح کرده‌ایم که نیکوکار، بدکار به شمار می‌آید و ستمگر بر تجاوز و سرکشی خود می‌افزاید. نه از آنچه می‌دانیم بهره می‌گیریم و نه از آنچه نمی‌دانیم، می‌پرسیم و نه از حادثه مهمی تا بر ما فرود نیاید، می‌ترسیم.

در این روزگاران، مردم چهار گروه‌ هستند: گروهی اگر دست به فساد نمی‌زنند، برای این است که روحشان ناتوان و شمشیرشان کند و امکانات مالی در اختیار ندارند.

گروه دیگر آنان که شمشیر کشیده و شر و فسادشان را آشکار کرده‌اند، لشکرهای پیاده و سواره خود را گرد آورده و خود آماده کشتار دیگرانند. دین را برای به دست آوردن مال دنیا تباه کردند که یا رئیس و فرمانده گروهی شوند یا به منبری فرا رفته، خطبه بخوانند. چه بد تجارتی که دنیا را بهای جان خود بدانی و با آنچه که در نزد خداست، معاوضه کنی.

گروهی دیگر با اعمال آخرت، دنیا را می‌طلبند و با اعمال دنیا در پی کسب مقام‌های معنوی آخرت نیستند. خود را کوچک و متواضع جلوه می‌دهند. گام‌ها را ریاکارانه و کوتاه برمی‌دارند، دامن خود را جمع کرده، خود را همانند مؤمنان واقعی می‌آرایند و پوشش الهی را وسیله نفاق و دورویی و دنیاطلبی خود قرار می‌دهند.

برخی دیگر با پستی و ذلت و فقدان امکانات، از به دست آوردن قدرت محروم مانده‌اند که خود را به زیور قناعت آراسته و لباس زاهدان را پوشیده‌اند. اینان هرگز در هیچ زمانی از شب و روز از زاهدان راستین نبوده‌اند».

در ادامه بحث وصف ناپاکان و منافقان به خطبه ۱۹۴ نهج‌البلاغه اشاره می‌کنم. امام علی(ع) در این رابطه می‌فرمایند: «به رنگ‌های گوناگون ظاهر می‌شوند، از ترفندهای گوناگون استفاده می‌کنند. برای شکستن شما از هر پناهگاهی استفاده می‌کنند و در هر کمینگاهی به شکار شما می‌نشینند، قلب‌هایشان بیمار و ظاهرشان آراسته است، در پنهانی راه می‌روند و از بیراهه‌ها حرکت می‌کنند.

وصفشان دارو و گفتارشان درمان اما کردارشان دردی است بی‌درمان، بر رفاه و آسایش مردم حسد می‌ورزند و بر بلا و گرفتاری مردم می‌افزایند و امیدواران را ناامید می‌کنند. آن‌ها در هر راهی کشته‌ای و در هر دلی راهی و بر هر اندوهی اشک‌ها می‌ریزند، مدح و ستایش را به یکدیگر قرض می‌دهند و انتظار پاداش می‌کشند، اگر چیزی را بخواهند، اصرار می‌کنند و اگر ملامت شوند، پرده‌دری می‌کنند و اگر داوری کنند، اسراف می‌ورزند.

آن‌ها برابر هر حقی، باطلی و برابر هر دلیلی شبهه‌ای و برای هر زنده‌ای قاتلی و برای هر دری کلیدی و برای هر شبی چراغی تهیه کرده‌اند. با اظهار یأس می‌خواهند به مطامع خویش برسند و بازار خود را گرم کنند و کالای خود را بفروشند، سخن می‌گویند اما به اشتباه و تردید می‌اندازند، وصف می‌کنند اما فریب می‌دهند.

در آغاز، راه را آسان و سپس، در تنگناها به بن‌بست می‌کشانند، آن‌ها یاوران شیطان و زبانه‌های آتش جهنم هستند. آنان پیروان شیطانند و بدانید که پیروان شیطان زیانکارانند».

منبع: ایکنا

انتهای پیام/