غلامرضا کحلکی کارشناس سیاست خارجی و مطالعات تروریسم در گفت و گو با قدس آنلاین در خصوص تمدید مهلت زمانی ارتباط با آژانس انرژی اتمی و آنچه دراین باره تاکنون از سوی برخی از رسانه‌های داخلی و خارجی عنوان شده گفت: اساساً فشارهای بین المللی به نظام جمهوری اسلامی ایران ناظر بر این موضوع نیست که ما به مصوبات داخلی خود پایبند هستیم یا نیستیم، اگر چه سیاست‌های بین‌المللی ما ادامه سیاست داخلی ما است، یعنی این موضوع یک قانون کلی به شمار می‌رود اما تعریف جمهوری اسلامی از ارتباط با عرصه بین الملل تعریف دیگری است که اساسا در آن جای بحث وجود ندارد، چرا که خوب می‌دانیم که اساس روابط غرب با آمریکاست و اهداف آنها در تقابل با جمهوری اسلامی ایران مشترک است، لذا روابط خود را مبتنی بر روابط خاص تنظیم می کنند، از این رو بیش از آنچه فکر می‌کنیم  دیدگاه‌ها،نقطه نظرات و مصوبات داخلی آمریکایی‌ها روی اروپایی‌ها تاثیر می گذارد و آنها نیز همین موارد را درتعامل خود با ایران لحاظ می کنند.

 وی در این خصوص افزود: اینکه جمهوری اسلامی چه راهبردی را اتخاذ خواهد کرد با توجه به وضعیت سیاسی ایران و شرایط کنونی اساساً دولت فعلی تمام تلاش خود را به کار گرفته تا توافقات و کنش‌های راهبردی خود را که از قبل ناتمام گذاشته بود به مرحله انجام برساند، از سوی دیگر مجلس به وضعیتی رسیدگی می‌کند که متضاد با خواسته های دولت است یعنی در واقع بین دولت و مجلس بر سر موضوع توافق هسته‌ای و برجام دو گانه‌ای ایجاد شده است، هر چند که سیاست داخلی ما هم اساسا به سیاست خارجی ایران کشیده شده و ممکن است در این عرصه هم تأثیرگذار باشد اما باید به این موضوع توجه کنیم که نگاه ما به مساله برجام و تعامل با غربی‌ها باید راهبردی و به دور از هر گونه شتابزدگی باشد تا بتوانیم به یک  توافق و معاهده در عرصه بین‌الملل برسیم، چرا که شتابزدگی برای ما عواقبی به دنبال خواهد داشت، بنابراین باید در سطح ملی و مجلس و شورای راهبردی امنیت ملی این مفاهیم و توافق نامه ها و راهبردها مورد بررسی کارشناسی قرار بگیرد و جمهوری اسلامی ایران فارغ از جناح بندی‌های خاص بدون عجله برای به سرانجام رساندن مسائل برجامی به نتیجه واحدی برسد.

کارشناس سیاست خارجی دراین باره خاطر نشان کرد:  اساساً اگر ما تحت فشارهای خارجی در داخل مجبور شویم از سیاست‌های راهبردی خودمان عقب‌نشینی کنیم این موضوع برای غربی ها دارای پیام مهمی است، هر چند باید به این نکته واقف بود که در عرصه سیاست خارجی دو دسته از سیاست‌ها قابل تعریف هستند، سیاست‌های اعلامی و سیاست‌های اعمالی، یعنی ممکن است بعضی از استراتژی های ما از جنس اعلامی باشد، اما در عرصه عمل به گونه دیگری تصمیم گیری شود، اساسا در همه کشورهای دنیا چنین رفتارهای سیاسی دیده می‌شود لذا در این حیطه ها راهبردهایی را داریم که اساساً می‌تواند اعلان ما و اعلام ما مبتنی بر صلاح و مصلحت منافع ملی باشد اما اگر به راهبردهای اساسی و کلان نظام برگردیم به هیچ وجه نباید سیاست های خود را براساس فشارهای بین‌المللی تنظیم کنیم چرا که طرف‌های بین‌المللی و به نوعی بازیگران داخلی آنها درخواهند یافت که می‌توانند فشارهای بیشتری به ما وارد کنند، برای اینکه ما را از راهبردهای کلان و استراتژی هایی که در راستای منافع ملی ما تعریف می شوند دور کنند، لذا باید با قوت روی استراتژی‌های کلان و راهبردی خود تاکید داشته باشیم و به غربی ها نشان دهیم که در برخی حوزه ها به هیچ وجه بازگشتی وجود ندارد.

غلامرضا کحلکی در پایان خاطر نشان کرد: در خود آمریکا هم با تغییر دولت ها، اساس و بنیان راهبردها و استراتژی آنها دچار هیچ تغییری نمی‌شود چراکه آمریکا، آمریکاست، اما در همین کشور برخی استراتژی‌های مقطعی است که با دولت‌ها تغییر پیدا می‌کند یا استراتژی‌هایی که با افراد و با مدیریت ها تغییر پیدا می‌کند و لذا در این سطوح می‌توانیم تجدید نظر کنیم، بنابراین در موضوع تمدید مهلت زمانی با آژانس نباید خرده‌ای گرفته شود چرا که مهم پیشبرد  راهبردهای کلان نظام است که به هیچ وجه نباید کوتاه بیاییم و از آن عقب‌نشینی کنیم چرا که این سیگنال به طرف مقابل داده می‌شود که بتواند از برگ های بیشتر برای فشار حداکثری علیه ما استفاده کند.