مالیات بر عایدی سرمایه مانند مالیات بر خانه‌های خالی را می‌توان به عنوان  مالیات‌های تورمی تلقی کرد. این نوع مالیات در اقتصاد شناخته شده است اما کارشناسان به دولتها توصیه می کنند به شدت از این امر بپرهیزند. یعنی به همان اندازه که تورم را مذموم می‌دانند اخذ مالیات از درآمدی که ناشی از تورم است را نامطلوب می‌دانند و این مالیات را چیزی جز سوار شدن بر اسب چموش تورم نمی‌دانند. 
دولت از طرفی با نرخ ارز، نرخ بهره و با انواع و اقسام سیاستهای بودجه‌ای و غیربودجه‌ای، تجدید ارزیابی شرکتها و .. تورم را نه تنها در قیمت کالاها و خدمات بلکه به صورت تورم در کالاهای سرمایه‌ای و سهام به مردم تحمیل می‌کند، و از طرفی به دنبال این است که مالیات بر عایدی سرمایه را وصول کند. یعنی در حالی که خانه شما امسال یک میلیارد تومان قیمت دارد و سال دیگر به خاطر تورم دو میلیارد تومان می‌شود، 400میلیون تومان مالیات می‌گیرند در حالی که خانه همان خانه است و نه تنها افزایش ارزش نداشته بلکه به دلیل استهلاک از ارزش آن کم شده است. گرفتن این مالیات برای ققشر متوسط جامعه بی‌معنی و زیانباراست درست به مصداق آنکه، طاعت از دست نیاید گنهی باید کرد، یعنی اگر کاری از دست مسئولین برای حل مشکلات اقتصادی بر نمی‌آید می‌توانند مشکل ایجاد کنند. 
دلیل نمایندگان برای تصویب چنین قانونی این است که سرمایه‌ها به سمت تولید برود اما تولید یک مقوله پیچیده است که با اقدامات منفی محقق نمی‌شود بلکه جزئیات فراوانی دارد که باید به شکل تحصلی، محقق شود. کارشناسانی که زمانی خود قانون‌گذار و لایحه‌نویس بودند معتقدند طرح مالیات بر خانه‌های خالی و طرح مالیات برعایدی سرمایه به ضرس قاطع عمل نخواهد کرد و بلکه در مرحله تهیه دیتا سنتر آن هم ناتوان خواهند بود. 
از سوی دیگر آقایان نماینده سری به قوانین موجود نمی‌زنند تا ببینند این قانون در گذشته و در سال 72 توسط آقای ماجدی معاون کل وزارت اقتصاد در زمانی که آقای ایروانی وزیر اقتصاد بود تصویب شد و  شکست خورد؛ هنوز هم این قانون در ردیفهای پایانی بودجه دیده می‌شود.
البته قانون عایدی بر سرمایه در ذات خود قانون بدی نیست و در کشورهای دیگر هم اجرا می‌شود ولی این مشکلات را ندارد چون در فواصل بسیار طولانی اجرا می‌شود.
از سوی دیگر همین مالیات بر عایدی سرمایه را هنگام فروش خانه از مردم می‌گیرند منتها با نرخ منطقه‌ای و کارشناسی شده که رقم قابل تحملی است. کارشناسان بانکی و متخصصان بازارهای مالی معتقدند مالیات‌های نجومی مانند مالیات بر عایدی سرمایه فقط به افزایش شدید قیمتها منجر می‌شود چراکه این مالیات هم بر قیمت خانه‌ها افزوده شده و مسکن را به طور مثال از دسترس اقشار ضعیف و متوسط خارج می‌کند و مردم روز به روز فقیرتر می‌شوند. فقط اکثر مردم از تورمی بودن مالیات اطلاعی ندارند.