خبر ورود ناوگروه نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران متشکل از ناوبندر مکران و ناوشکن بومی سهند به اقیانوس اطلس و حرکت آن‌ها به سمت قاره آمریکا آن هم بدون پهلوگیری در بنادر دیگر کشورها آن قدر مهم بود که به سرعت مقامات کاخ سفید در مورد آن موضع‌گیری کنند و تهران را به اقدام‌های تحریک‌آمیز متهم سازند. ناوگروه ۲۰اردیبهشت امسال از بندرعباس حرکت کرد و پس از طی مسیر طولانی و عبور از دماغه امید نیک و دور زدن آفریقا و با طی کردن نزدیک به ۱۲ هزار کیلومتر پس از ۳۰ روز دریانوردی هم اکنون در اقیانوس اطلس حضور دارد و مسیر خود را برای اجرای طولانی‌ترین مأموریت دریایی به سمت اقیانوس اطلس شمالی ادامه می‌دهد.

این اقدام که برای نخستین بار در تاریخ کشورمان صورت گرفته از چند بعد مهم و قابل بررسی است. نخستین دلیل اهمیت آن صدور پیام اقتدار و صلابت نیروی دریایی ایران است. اینکه ناو گروه ارتش جمهوری اسلامی موفق می‌شود هزاران کیلومتر راهپیمایی دریایی را آن هم بدون پهلوگیری در ساحل کشوری انجام دهد، بیانگر پیشرفت‌های صنعت دفاعی - نظامی کشورمان است. بسیاری از کشورها به انجام مأموریت‌های دوربرد دریایی از آنجا که به توان پشتیبانی خاصی نیاز دارد، حتی فکر هم نمی‌کنند، ولی ما توانسته‌ایم به چنین جایگاهی برسیم. این پیشرفت‌ها در حالی حاصل می‌شود که غرب به سرکردگی آمریکا طی چند سال اخیر از ارسال قطعاتی که حتی گمان کاربرد نظامی در آن وجود داشت، به کشورمان جلوگیری می‌کرد. وقتی این فاکتورها یعنی انجام این مانور دریایی با وجود تحریم‌های ضد ایرانی را کنار هم می‌گذاریم، چیزی جز نمایش اقتدار جمهوری اسلامی حاصل نمی‌شود.

دلیل دوم اهمیت حضور ناوگروه ایران در آب‌های اقیانوس اطلس از جنبه درگیری‌ها میان تهران و واشنگتن قابل توجه به نظر می‌رسد. ایران و آمریکا در چند سال اخیر، دوره‌ای از تنش‌های گاه و بی‌گاه را تجربه کرده‌اند که حتی در برخی مواقع به درگیری‌های غیر مستقیم نظامی هم منجر شده است. در حالی که تنش‌ها همچنان پا برجاست اعزام ناوگروه ایرانی به منطقه‌ای که در کاخ سفید حساسیت زیادی درباره آن وجود دارد، بیانگر موضع قدرتمند جمهوری اسلامی در پیشبرد منافع ملی است. عدم هراس از تهدیدهای لفظی واشنگتن و حضور در حیاط خلوت ایالات متحده بیانگر توان بالای کشورمان است و ثابت کرد ایران در مسیر رسیدن به اهداف خود هیچ مانعی را به رسمیت نمی‌شناسد.

اما در مورد تهدیدهای لفظی آمریکا و اینکه سعی می‌کند ایران را به تنش‌زایی متهم کند، نکته‌ای قابل ذکر است. ایالات متحده در حالی در فراری رو به جلو به خود جرئت می‌دهد حضور ناوگروه ایرانی در آب‌های آزاد را اقدامی تخاصمی نشان دهد که سرتاسر خشکی و آب‌های جهان از میلیتاریسم یانکی‌ها در امان نبوده و نیست. کاخ سفیدنشینان از چند سال پیش که نیروی دریای ارتش از آمادگی برای اعزام ناوگروه به آب‌های دوردست خبر داد دچار نوعی ترس شدند؛ چرا که همان‌گونه که گفته شد سفر دوربرد دریایی در این سطح اهمیت زیادی دارد و از سوی دیگر این منطقه برای آمریکایی‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. هیچ کشور و حتی دولت‌های دشمن با آمریکا به‌ندرت جرئت انجام چنین اقدامی را داشته‌اند؛ در نتیجه از این نظر اقدام ایران گام بزرگی است و واشنگتن از پیامدهای آن بیم دارد. امروز در قاره آمریکا کشورهای بسیاری را داریم که زیر فشار و ستم آمریکا قرار دارند. کشورهایی مانند ونزوئلا و کوبا از این دست هستند که جمهوری اسلامی اقدام‌هایی برای هم‌افزایی با آن‌ها جهت مقابله با سلطه‌جویی آمریکا آغاز کرده است. تاکنون بیشتر همکاری ما با این دولت‌ها به حوزه اقتصادی خلاصه می‌شد، اما حضور نظامی ایران در این منطقه قوت قلبی برای مردم تحت ستم است و بار روانی و رسانه‌ای که این حضور دارد، می‌تواند این ملت‌ها را در جهت مقابله با استعمار مصمم‌تر کند.