به گزارش قدس آنلاین، آیت‌الله مهدی هادوی تهرانی، ۲۵ خردادماه در ادامه تفسیر سوره مبارکه نور به تفسیر آیات ۶۰ «وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللَّاتِی لَا یَرْجُونَ نِکَاحًا فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِینَةٍ وَأَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿۶۰﴾» به بعد پرداخت و گفت: در این آیه خداوند به زنانی که از جهت جنسی و امید به ازدواج بهره‌ای ندارند، جواز می‌دهد که چادر و مقنعه خود را بردارند، البته نباید تبرج به زینت بکنند؛ یعنی طوری نباشد که به تعبیر شیخ طوسی در تبیان اگر روسری نمی‌گذارد، اظهار نیکویی و جلوه‌گری بدن برای نامحرم داشته باشد.

وی افزود: در ادامه هم فرموده است که همین زنان با اینکه شامل این قواعد هستند و کسی به آنها رغبتی ندارد، باز اگر استعفاف بورزند، برای آنها بهتر است و خدا سمیع و علیم است؛ یعنی خدا می‌شوند و از وضع حال مردم آگاه است، بنابراین اگر این زنان با نیت تبرج وارد جامعه شوند، خدا به آن آگاه است.

استاد حوزه علمیه بیان کرد: آیه ۶۱ این سوره «لَیْسَ عَلَی الْأَعْمَی حَرَجٌ وَلَا عَلَی الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَی الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلَا عَلَی أَنْفُسِکُمْ أَنْ تَأْکُلُوا مِنْ بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ آبَائِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ إِخْوَانِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخَوَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَعْمَامِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَالِکُمْ أَوْ بُیُوتِ خَالَاتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْکُلُوا جَمِیعًا أَوْ أَشْتَاتًا فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَی أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَکَةً طَیِّبَةً کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ» تعبیر «لا حرج» به کار رفته و فرموده بر معلول، بیمار و نابینا حرجی نیست که در جهاد شرکت کنند و اگر نروند ایرادی ندارد؛ ممکن است شأن نزول آیه یعنی جهاد را بپذیریم، ولی می‌توان جهاد را مصداق حساب کرد و به کل واجبات دینی اطلاق بدهیم؛ یعنی در دین حرج وجود ندارد و اگر مثلاً وضو گرفتن برای کسی ضرر دارد، می‌تواند تیمم کند.

وی افزود: «وَلَا عَلَی أَنْفُسِکُمْ»، به تعبیر شیخ طوسی مطلب جدیدی است، یعنی بر شما حرجی نیست که از بیوت خودتان و بیوت پدرانتان و مابقی موارد ذکر شده بخورید؛ در اینجا حرج به معنای آن است که در این موارد، مطالبه اذن نیاز نیست و با حرج در دین تفاوت دارد.

آیت‌الله هادوی تهرانی با اشاره به آیه ۶۲ «إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا کَانُوا مَعَهُ عَلَی أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ یَذْهَبُوا حَتَّی یَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ أُولَئِکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوکَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ»، اضافه کرد: مؤمنین کسانی هستند که ایمان به خدا و پیامبر دارند، یعنی اصل خدا و نبوت را ولو در مرتبه پایین قبول دارند تا کسی که به تعبیر امام علی(ع)، امیر مؤمنین است؛ نه اینکه وقتی حاکم است، امیر بر مؤمنان است، بلکه به این معنا امیر است که چیزی را نمی‌بیند، مگر اینکه حضور خدا را در همه عالم می‌بیند.

وی تأکید کرد: همه جا بودن خدا به معنای داخل شدن در همه چیز نیست، گرچه تصورات ما انسان‌ها غالباً نگاه مادی است؛ به تعبیر امام خمینی، عالم محضر خداست؛ آیه فرموده است کسانی که ایمان به خدا و پیامبر دارند، هنگامی که با او بر سر کاری اجتماع کردند تا کسب اجازه نکنند، نمی‌روند، یعنی از پیامبر تبعیت دارند.

منبع: ایکنا

انتهای پیام/