پس از کش و قوس های فراوان میان مردم، جریان های سیاسی، احزاب، رسانه ها، معاندان، مخالفان، اصحاب فتنه و حصر، تحریم‌کنندگانِ انتخابات، ترویج کنندگان مشارکت حداکثری و خلاصه دوست و دشمن، انتخابات ریاست جمهوری (هر چند با مشارکتِ نسبی محدودتر نسبت به ادوار گذشته) درنهایت آبرومندانه و قابل قبول به پایان رسید. اینکه در جریان تأیید یا رد صلاحیت‌ها توسط شورای نگهبان چه اتفاقاتی افتاده یا به تعبیر رهبر انقلاب به برخی از افراد احراز صلاحیت نشده ظلم شده و باید توسط دستگاه‌های مسئول جبران شود، اینکه فلان نامزد انتخاباتی در جریان مناظرات چه وعده‌هایی داده، چه چیزی گفته یا شنیده یا بحث کاندیدای پوششی و روکشی و خلق برخی واژگان جدید در سپهر سیاسی کشور مطرح گردیده است، اینکه عوامل اصلی مشارکت پایین‌تر مردم در انتخابات جاری نسبت به ادوار گذشته کدام یک از موارد؛ کرونا، عملکرد دولت فعلی، مشکلات شدید اقتصادی و معیشتی، سیاه‌نمایی بدخواهان، مسائل مربوط به احراز صلاحیت‌ها، ناامیدی مردم و ... است و بسیاری سخنان، مسائل و مواردی دیگر که از این جنس مطرح می‌شود، همه در جای خود به عنوان چالش هایی مهم برای تجربه‌اندوزی، تحلیل و واکاوی برای اصلاح و بهبود فرایندها و رویکردها باید مورد توجه دولت جدید و سایر دست‌اندرکاران و مسئولان نظام قرار گیرد و  فرایندِ «جبران»  به صورت عملی و واقعی در رفع اشتباهات، کاستی‌ها، ظلم‌ها، محدودیت‌ها و... که مورد تأکید رهبر معظم قرار گرفته است، خود را نشان دهد. «جبران» با بازسازی، اصلاح، تغییر و بهبود برخی فرایندها، رویکردها، تصمیم‌گیری‌ها و خط مشی‌ها خود را نشان می‌دهد تا از این طریق هم از تکرار کاستی‌ها و انحرافات جلوگیری شود و هم از افرادی که احیاناً حقوقی از آن‌ها تضییع شده، دلجویی به عمل آید. امر مهمی که از وظایف اساسی دولت اسلامی برای تحقق عدالت است. و اما بعد، دولت جدید (که تا چند هفته آینده زمام امور را به دست می‌گیرد) برای نجات کشور از نابسامانی‌ها و بحران ها، اول؛ در حوزه اجتماعی که همانا بازگرداندن امیدواری و شادمانی به مردم است و دوم؛ اقتصادی که رونق تولید، صنعت، کسب وکار و افزایش سطح رفاه و معیشت مردم است، نیازمند مشارکت، همراهی و کوشش همگانی مردم، بخش خصوصی، نخبگان و احزاب مختلف سیاسی است. پس فرای اینکه این دولت را دوست داریم یا خیر، به آن رأی داده‌ایم یا نه، فرایند انتخابات مورد تأیید ماست یا نیست، همه کسانی که ایران و ایرانی را دوست دارند، باید در مسیر پیشرفت کشور نقش‌آفرینی نمایند. صدارت امور توسط افراد مختلف دست به دست می‌شود، افراد می‌روند و تنها «نام جاوید وطن» می‌ماند، پس برای سربلندی آن همه باید دِین خود را ادا نماییم.