بعید می‌دانم این بار کسی دوست می‌داشت که جای دیوید بکام در فینال یورو در ویمبلی نشسته باشد. کاپیتان سابق که برای جشن بزرگ شوالیه‌ها حتی تام کروز را هم دعوت کرده احتمالا موقع بالا رفتن جام روی دستان گلادیاتورها  در حال ترک استادیوم بوده است. سفید پوشان انگلیس مقابل چشم همه بزرگ مردان عرصه ورزش و سیاستش باز هم سیاه‌بخت ماندند. بوریس جانسون نخست وزیر انگلیس که هنگام گل اول سه شیرها باد در غبغب انداخته بود در میان فریادهای هولیگان‌ها سرافکنده استادیوم را ترک کرد. بنظر می‌رسد تنها شاهزاده ویلیام بوده که بعد از تماشای پیروزی انگلیس مقابل آلمان خوب فهمید که حساب ایتالیا از ژرمن‌ها جداست و بی خیال فینال شد. حالا تا سالهای سال این فینال و این شکست در ذهن مردمان حسرت به دل جزیره رسوب خواهد کرد. آنها طبق اعتراف کارشناسان برای قهرمانی فاکتورهای مهمی را کم داشتند. آن هم مقابل تیمی مثل ایتالیا که ققنوس وار از دل سال‌ها ناکامی برای فتح جام برخواسته بود. تیم مانچینی با دوناروما، بونوچی،کیه‌زا، اینسینیه و اسپیناتزولا مهار ناپذیر بود که اگر نبود هیچ گاه در جو جهنمی لندن کامبک نمی‌زدند و در ضیافت پنالتی‌ها کاخ آرزوهای بریتانیایی‌ها را ویران نمی‌کردند. گل غافلگیرکننده شاو در دقیقه ۳ زمان خوبی برای برتری میزبان به ثمر نرسید. همین گل زود هنگام بلای جان ساوت گیت شد چرا که تیم او تمام بازی را زیر فشار آتزوری برای جبران گل جان داد. با این حال در طالع ملکه و مردمش همیشه دست‌هایی در کارند تا طلسم قهرمان نشدن سه‌شیرها نشکند. دست‌هایی مثل دست‌های مارادونا و دوناروما.

طعنه‌آمیز بود که در اکثر تحلیل‌های قبل از فینال تاکیدی بر نقش این دروازه‌بان خونسرد در قهرمانی گلادیاتورها دیده می‌شد. تو گویی در ایتالیا مقدر شده سنگربانان کولوسئوم (میدان باستانی نبرد گلادیاتورها) خوشبختی را به آتزوری‌ها هدیه کنند.دینوزوف،بوفون و حالا دوناروما.

برای انگلیس، کین ، مگوایر، راشفورد، سانچو و ساکا پنالتی زدند و برای ایتالیا، براردی، بلوتی، بونوچی، برناردسکی، جورجینیو. با وجود مهار نجات بخش پیکفورد، ساکا نتوانست پنالتی پنجم تیمش را به گل تبدیل کرده و کار را ۳-۳ کند؛ دوناروما مثل بازی با اسپانیا در ضربات پنالتی عالی کار کرد و قهرمانی یورو را به آتزوری هدیه داد.

با این همه چه کسی است که از معجزه مانچینی در تیمی بی رمق به سادگی عبور کند؟مانچو پیش از این قول داده بود که هویت را به تیم ملی ایتالیا برگرداند و او حالا موفق شد با این قهرمانی آتزوری را به این مهم برساند.« ما خوشحالیم که هم برنده شدیم و هم فوتبال خوبی بازی کردیم. امیدوارم طرفداران حالا این موفقیت را به بهترین شکل جشن بگیرند. این بچه‌ها شگفت انگیز هستند و من نمی‌توانم چیز بیشتری بگویم. این موفقیت برای همه مردم و طرفداران ایتالیا از اهمیت بالایی برخوردار است.ما برای ایتالیایی‌ها خوشحال هستیم. من نمی‌توانم چیزی در مورد این بچه‌ها بگویم.»