در بازار نقل و انتقالات ارقام نجومی صدای همه را درآورده است.

حقیقت ماجرا این است که در دوره کرونا نرخ فوتبال در تمام دنیا به شکل چشم‌گیری کاهش پیدا کرد تا حدی که باشگاه‌های بزرگ جهان پذیرفتند در هزینه کرد نگاهی منطقی داشته باشند و هوادارانشان نیز این‌موضوع را به‌خوبی پذیرفتند، اما متأسفانه معلوم نیست چه اتفاقی در فوتبال ایران رقم خورده که قرارداد بازیکنان فوتبال و مربیان لیگ برتری نه‌تنها کاهش پیدا نکرده‌است، بلکه با رشد ۴۰ درصدی قراردادها مواجه شده‌است.

چه کسانی چنین شرایطی را تحمیل کردند؟

نمی‌توان به‌صورت مشخص عنوان کرد یک نفر یا چند مدیر سبب بروز این اتفاق شده‌اند، بلکه این اتفاق حاصل عدم شناخت مدیریت فوتبال نسبت‌به مسائل حقوق بین‌الملل و استاندارد روز دنیا در فرایند عقد قرارداد است.مشکل اصلی آن‌جاست که مدیران، قبل‌از آنکه به منافع باشگاهی فکر کنند به فکر جلب نظر مثبت هواداران هستند.

البته برخی تصمیمات فدراسیون نیز سبب شد فضا به سمت افزایش نرخ فوتبال پیش برود؟

در اینکه برخی قوانین سبب تشدید اوضاع وخیم فوتبال ایران می‌شود شکی نیست اما از این نکته غافل نمانید که ذاتاً قرارداد منع استخدام مربی و بازیکن خارجی اتفاق خوبی بود، اما شما قبل‌از آنکه تصمیم به اجرایی شدن قانونی بگیرید باید زمین و فضا را برای اجرای آن آماده کنید، وقتی قانون به‌درستی اجرا نشود، طبیعتاً تبعات زیان بار بسیار زیادی به‌دنبال خواهد داشت.

منظور از تبعات زیان‌بار مشخصاً چه مواردی است ؟

وقتی صحبت از تبعات زیان‌بار می‌کنیم ذهن همه به این سمت می‌رود که فاجعه‌ای در میان است و به‌زودی بابت این اتفاق فوتبال ایران متحمل خسارتی سنگین خواهد شد، درحالی‌که این اتفاق اثر خود را در درازمدت به جای خواهد گذاشت به شکلی که ما در فرایند دریافت مجوز حرفه‌ای برای باشگاه‌های خود از AFC  مجبور می‌شویم خلاف واقع را گزارش دهیم.

مشخصاً درخصوص چه موضوعی نگرانی دارید ؟

وقتی نگاه می‌کنیم برخی مدیران باشگاه‌های لیگ برتری ما اقدام به عقد قراردادهای میلیاردی می‌کنند درحالی‌که منبع مالی برای پرداخت آن‌ها را ندارند همین عامل نگرانی را استارت می‌زند.از طرفی مدیر فوتبالی ما ادعا دارد که مدیر موفقی است و هر بار که بحث شفاف‌سازی مطرح می‌شود می‌گوید من کارنامه مالی مثبتی دارم، درحالی‌که شما اگر نیم‌نگاهی گذرا به شرایط مالی آن باشگاه داشته باشید، متوجه می‌شوید که هیچ خبری از درآمدزایی و تولید درآمد نیست، بلکه سازوکار آقای مدیر بر این اساس است که از جیب این و آن مطالبات قبلی و معوقه را پرداخت کند و قرض روی قرض بگذارد.