به گزارش گروه فرهنگ و هنر قدس آنلاین، رسول اولیازاده از جمله عکاسان پیشکسوت و هنرمندانی است که دغدغه‌هایش و تبدیل آنها به اثر هنری همیشه برایش در الویت بوده و به گفته خودش بسیاری از آثاری که خلق کرده از دل برآمده و برگرفته از خواسته‌های درونی‌اش بوده است. او بارها از گردهمایی بزرگ راهپیمایان اربعین حسینی عکاسی کرده و تابلوهایی را در وصف بهشت و تمنای آن، پیدای پنهان و انتظار، قبرستان بقیع و ... خلق کرده است. پروژه «حجاب برتر» از کارهای ناتمام اوست که به دلیل عدم حمایت‌های مالی متوقف مانده است اما منتشر شدن تنها یک اپیزود از این مجموعه نشان می‌دهد با اثری قوی، متفاوت و جذاب روبرو هستیم. با او درباره انگیزه‌اش از تولید این پروژه به گفت‌وگو پرداختیم که در ادامه می‌خوانید.

آقای اولیازاده شما پروژه عکسی درباره «حجاب» دارید که ظاهراً ناتمام مانده است. قدری درباره آن توضیح دهید و اینکه آیا از سوی نهاد و سازمانی به شما سفارش داده شده است؟

بد نیست در پاسخ به این سوال در ابتدا به این نکته اشاره کنم که همیشه سوژه‌هایی وجود دارد که دغدغه ذهنی هنرمندان است و اصلاً تحت عنوان پروژه‌های پیشنهادی و سفارش به آنها نگاه نمی‌کنند؛ چرا که اساساً از این منظر به مسائل هنری ورود نمی‌کنند. ما هنرمندان زیادی از شاعر و نویسنده گرفته تا نقاش و عکاس داریم که سفارشی کار می‌کنند. اما هنرمندی که روی شاخصه‌های هنری خودش کار کرده کمتر سمت سفارش می‌رود و بایدها و نبایدهایی برای خودش دارد که نشئت گرفته از دغدغه‌هایش است و براساس آن به تولید اثر می‌پردازد.

به طور مثال کسی به من سفارش نداده که راجع به بهشت عکاسی کنم اما من پروژه‌ای را تحت عنوان «تمنای بهشت» کار کردم و یا پروژه دیگری درباره عکس‌های عاشورایی دارم و عکسی را براساس دیدگاه‌های خودم گرفتم که متعلق به باب الحوائج است. اینها سفارشی نبوده و براساس اندیشه و دغدغه شخصی طراحی و عکاسی شده است.

حجاب برتر نیز همیشه دغدغه من بوده و هست. واقعیت این است که ما چهل و اندی سال است که فقط شعار می‌دهیم و اتفاق فرهنگی درستی را رقم نزده‌ایم و من با هدف فرهنگ سازی به این کار ورود کردم.

۵ سال پیش این تابلو را عکاسی کردم و پرینت رنگی آن را به ضمیمه توضیحاتی درباره کلیت این پروژه به نهادهای مختلف فرهنگی ارجاع دادم اما دریغ از یک پاسخ! برای تحقق این پروژه نزدیک به یک سال زمان و بودجه نیاز دارم و بارها درخواست همکاری کردم اما دریغ از اینکه یک نفر دست من را بگیرد و یا حتی شفاهاً قول همکاری دهد.

یعنی هیچ حمایتی از سوی نهادهای فرهنگی و هنری صورت نگرفت؟

من پروژه‌ام را به وزارت ارشاد و مرکز ارشاد استان البرز، حوزه هنری، سازمان فرهنگی هنری اوج و اخیراً نیز موسسه فرهنگی هنری شهید آوینی ارسال کردم اما متاسفانه جوابی از هیچ کدام دریافت نکردم.

قدری درباره ویژگی پرتره «حجاب» و سبک و سیاق ۱۳ عکس باقی مانده توضیح دهید.

این اولین اثر این مجموعه است و باقی مانده آن در ذهن من دکوپاژ و طراحی شده و تنها باید این آثار خلق شوند. اگر به عکس دقت کنید می‌بینید که این خانم حجابی دارد که شبیه حجاب در عربستان، امارات و عراق و ... است اما من این حجاب را با شمسه‌ای که در بک گراند کار قرار دادم ایرانیزه کردم. از سویی دیگر می‌بینید که این بانوی ایرانی پایش روی زمین نیست و در واقع زیر پایش ابر و مه می‌بینیم و به تعبیری آسمانی شده و به قدری او فرهیخته، والا و آسمانی است که پروانه‌ای روی دستش نشسته که نشان از امنیت و تکامل انسانی اوست و این فرهیختگی و کمال تا جایی در او موج می‌زند که بیننده صورتی نمی‌بیند و آنچه سر او را تشکیل می‌دهد تبدیل به گل شده و این جایگاه والایی برای زن مسلمان محجبه است.

تم و مضمون باقی کارها در همین فضاست. عواملی که باعث فرهیختگی و تکامل سوژه شده در دستش تجلی پیدا می‌کند که در این عکس پروانه یک نماد است و در عکس‌های دیگر با نمادها و فضاسازی متفاوتی روبرو خواهیم بود.

چطور به این قاب بندی رسیدید؟

خاطرم است شبی خواب بودم و به یک باره این طرح به ذهنم رسید که برای موضوع این تصویر چه باید کنیم و فردای آن روز اتودش را زدم. همین تابلو شش ماه از وقت من را گرفت و برای هر عنصری که در عکس می‌بینید ساعت ها و روزها فکر شده تا به چیزی که امروز می‌بینید تبدیل شود و بتواند روی مخاطبش اثر بگذارد.

آیا ۱۳ عکس دیگر را هم در ذهنتان فضاسازی کردید؟

بله. دکوپاژ و فضاسازی عکس های دیگر هم در ذهنم انجام شده و امیدوارم توفیق داشته باشم و بتوانم با همت مسئولان فرهنگی این پروژه را به سرانجام برسانم.

به نظر شما چقدر از ظرفیت ها و لطافت هنر  به عنوان ابزاری در فرهنگسازی استفاده شده است؟  

این یک واقعیت است که در طول تاریخ هرآنچه برای ما ماندگار شده ریشه در هنر داشته است. اگر امروز حماسه عاشورا زنده است به دلیل آمیختگی با هنر است؛ عاشورا در پرده خوانی و شبیه خوانی تا تعزیه و موسیقی‌های آیینی و حماسی و متجلی شده است. همه اینها ریشه در فرهنگ حسینی دارد که با هنر آمیخته و در آن تجلی پیدا کرده و در نتیجه هیچ اتفاقی را در جامعه نمی‌توان بدون حضور هنر، فرهنگ سازی کرد. لذا باید هنر را بشناسیم و براساس این شناخت و از دریچه هنر، تفکرات و اندیشه‌ها را جاری و ساری کنیم.

انتظارتان از مسئولان فرهنگی چیست؟

من هنرمندی هستم که حقوق ثابت و بازنشستگی ندارم و از طرفی دیگر به دلیل شیوع کرونا آموزشگاه و گالری با تعطیلی مواجه شده و در نتیجه منبع درآمدی وجود ندارد و تنها زمینه فعالیت کاری من هنر است. اما نکته مهم این است که لازمه کار فرهنگی و هنری حمایت و همراهی مسئولان دولتی و نهادهای مرتبط است که به واسطه آن هنرمند بتواند تولید اثر کند و با کسب درآمد هم ره توشه‌ای داشته باشد و هم آمادگی تولید کار جدید فراهم شود. پروژه «حجاب برتر» قابل توجه است و این را بدانید که اگر برای حجاب راهپیمایی بگذارند چندین نهاد به میدان می‌آیند، اما نسبت به این پروژه که زیربنای فرهنگی است، بی‌تفاوت هستند.

توقع من این است که مسئولین فرهنگی کشور همتی کنند و حواسشان به هنرمندان باشد، به ویژه کسانی که کار سفارشی انجام نمی‌دهند و آثارشان حرفی برای گفتن دارد و می‌تواند در جامعه منشاء اثر باشد.

انتهای پیام/