به گزارش قدس آنلاین، مشهورترین لقب تیم ملی فوتبال ایران که در رسانه‌های بین‌المللی نیز با این لقب معرفی می‌شود، همان «تیم ملی» است. حتی رسانه‌های بین‌المللی به لاتین با لقب "Team Melli" تیم ملی فوتبال ایران را معرفی می‌کنند اما چند سالی می‌شود که پس از القاب مختلف که چندان پایدار نبوده، ملی‌پوشان کشورمان با لقب "یوزهای ایرانی" شناخته می‌شوند که حالا باید به مصاف "عقاب‌های قاسیون" یا همان تیم ملی سوریه بروند.
تاریخچه تقابل‌های ایران و سوریه و اولین رویارویی آنها به انتخابی جام جهانی ۱۹۷۴ آلمان غربی بازمی‌گردد. تیم ملی فوتبال ایران با هدایت محمود بیاتی در بازی رفت (۱۸ اردیبهشت ۵۲ - تهران) با نتیجه یک بر صفر پیروز شد و در دیدار برگشت (۲۵ اردیبهشت ۵۲ - تهران) تنها شکست تاریخ خود مقابل سوریه را مشابه نتیجه رفت متحمل شد. تیم ملی فوتبال ایران در آن دوره موفق نشد به جام جهانی برسد و چهار سال بعد یعنی جام جهانی ۱۹۷۸ آرژانتین اولین صعود را تجربه کرد. جایی که بازهم دو دیدار با سوریه انجام داد که این بار به دو پیروزی یک بر صفر خارج از خانه (۸ بهمن ۵۵ - دمشق) و ۲ بر صفر خانگی (۱۵ فروردین ۵۶ - شیراز) دست یافت. سرمربی تیم ملی فوتبال ایران در این دوره حشمت مهاجرانی بود.
یوزهای ایرانی پس از چهار تقابل با عقاب‌های قاسیون در دو انتخابی جام جهانی اولین تقابل خارج از این رقابت‌ها را (۲۶ شهریور ۵۹ - کویت) به سرمربیگری حسن حبیبی در جام ملت‌های ۱۹۸۰ انجام دادند که نتیجه آن دیدار تساوی بدون گل بود. پس از آن دو تیم در دیدارهای انتخابی جام ملت‌های آسیا دو بار به مصاف هم رفتند که تیم ایران (۱۸ مرداد ۶۳ - اندونزی) با نتیجه ۳ بر یک پیروز شد و در دیدار دوم (۲۷ مرداد ۶۳ - اندونزی) یک بر صفر به برتری دست یافت که محمود یاوری سرمربی تیم ملی در این دو بازی بود. یک تقابل دیگر در انتخابی جام ملت‌های آسیا ۱۹۸۸ (۸ خرداد ۶۷ - نپال) انجام شد که پرویز دهداری سرمربی تیم ملی بود و این بار دیدار دو تیم با ثبت تساوی یک - یک همراه بود تا دوباره ایران و سوریه در راه جام جهانی حریف هم شوند. در انتخابی جام جهانی ۱۹۹۴ آمریکا که علی پروین هدایت تیم ملی را به عهده داشت، دیدار رفت (۶ تیر ۷۲ - تهران) با نتیجه یک - یک به پایان رسید و در بازی برگشت (۱۵ تیر ۷۲ - دمشق) نتیجه بازی رفت تکرار شد.
انگار در سرنوشت دو تیم نوشته شده باشند که هر بار در انتخابی جام جهانی‌ها با هم تقابل کنند. چون بار دیگر در انتخابی جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه ایران و سوریه به مصاف هم رفتند که دیدار رفت (۱۶ خرداد ۷۶ - دمشق) یک بر صفر به سود ایران به پایان رسید و دیدار برگشت (۲۳ خرداد ۷۶ - تهران) به تساوی ۲ - ۲ انجامید. سرمربی تیم ملی ایران در این رقابت‌ها محمد مایلی‌کهن بود و این بار هم تیم ملی ایران موفق شد پس از عبور از استرالیا در پلی‌آف به جام جهانی برسد که البته در دیدار با استرالیا والدیر ویرا جانشین مایلی‌کهن شده بود.
در قرن بیستم دو تیم ایران و سوریه ۱۲ بار با هم مصاف دادند که حاصل آن ۶ برد برای ایران، ۵ تساوی و تنها یک پیروزی برای تیم سوریه بود تا مصاف‌های دو تیم در قرن جدید آغاز شود. یوزهای ایرانی و عقاب‌های قاسیون در انتخابی جام ملت‌های ۲۰۰۰ لبنان باز دو بار با یکدیگر روبه‌رو شدند. در بازی رفت (۱۴ فروردین ۷۹ - حلب) تیم ملی فوتبال ایران با یک گل سوری‌ها را از پیش‌رو برداشت، اما بازی دوم (۲۳ فروردین ۷۹) دو تیم به تساوی یک - یک رسیدند. در فاصله‌ای کوتاه و کمتر از دو ماه، باز هم دو تیم در دیدارهای قهرمانی غرب آسیا دو بار (۸ و ۱۳ خرداد ۷۹ - اردن) مقابل هم قرار گرفتند که هر دو بار ایران با نتیجه یک بر صفر به برتری رسید. در هر چهار مسابقه هدایت تیم ایران را جلال طالبی به عهده داشت.
در مسابقات قهرمانی غرب آسیا ۲۰۰۲ تیم ملی ایران در اولین دوره مربیگری برانکو ایوانکوویچ به سر می‌برد که دو تیم (۱۶ شهریور ۸۱ - دمشق) به تساوی ۲ - ۲ رسیدند و با توجه به لزوم تعیین برنده، تیم ایران در ضربات پنالتی موفق به شکست سوریه شد. در سال ۲۰۰۴ باز هم ایران و سوریه در مسابقات قهرمانی غرب آسیا به مصاف هم رفتند که دو پیروزی پر گل برای ایران رقم خورد. ابتدا (اول تیر ۸۳ - تهران) پیروزی ۷ بر یک و سپس (۵ تیر ۸۳ - تهران) پیروزی ۴ بر یک، که نتیجه بازی نخست سنگین‌ترین شکست تاریخ سوریه مقابل ایران بوده است که در دومین دوره حضور برانکو ایوانکوویچ رقم خورد.
دو تیم در انتخابی جام ملت‌های ۲۰۰۷ نیز که هدایت تیم ملی در اختیار امیر قلعه‌نویی بود دو بازی رفت و برگشت مقابل هم انجام دادند که بازی رفت (۲۵ مرداد ۸۵ - تهران) به تساوی یک - یک انجامید و در بازی برگشت (۱۵ شهریور ۸۵ - دمشق) ملی‌پوشان کشورمان با نتیجه ۲ بر صفر به پیروزی رسیدند تا بعد از آن، بار دیگر سرنوشت، ایران و سوریه را در راه جام جهانی مقابل هم قرار دهد. این بار نوبت به انتخابی جام جهانی ۲۰۱۰ رسید که بازی رفت (۱۷ بهمن ۸۶ - تهران) با تساوی بدون گل به پایان رسید که منصور ابراهیم‌زاده سرمربی موقت تیم ملی بود و ایران در بازی برگشت (۲۵ خرداد ۸۷ - دمشق) با هدایت علی دایی ۲ بر صفر به پیروزی دست یافت؛ مشابه همین نتیجه نیز در همان سال (۲۳ مرداد ۸۷ - تهران) در بازی‌های قهرمانی غرب آسیا رقم خورد که آخرین پیروزی ایران مقابل سوریه در یک بازی رسمی بود و علی دایی همچنان سرمربی تیم ملی بود.
برای رویارویی مجدد یوزهای ایرانی و عقاب‌های قاسیون ۸ سال انتظار لازم بود تا باز هم دو تیم در انتخابی جام جهانی ۲۰۱۸ به هم برسند. بازی نخست (۲۵ آبان ۹۵ - مالزی) با تساوی بدون گل خاتمه یافت و در بازی برگشت (۱۴ شهریور ۹۶ - تهران) که صعود ایران به جام جهانی قطعی شده بود، سوری‌ها موفق شدند رکورد ۹ بازی بدون گل خورده ایران را بشکنند و در نهایت بازی با تساوی ۲ - ۲ خاتمه یافت. سرمربی تیم ملی در این مقطع کارلوس کی‌روش بود که موفق به شکست سوریه در زمان حضورش در ایران نشد.
سوریه در دو تقابل اخیر خود مقابل ایران نیز حریف تدارکاتی ملی‌پوشان کشورمان بوده است. تقابل نخست دو تیم (۱۶ خرداد ۹۸ - تهران) با پیروزی ۵ بر صفر ایران به پایان رسید که مارک ویلموتس سرمربی تیم ملی بود و در بازی دوم (۱۰ فروردین ۱۴۰۰ - تهران) هم تیم ملی فوتبال کشورمان به پیروزی ۳ بر صفر دست یافت که دراگان اسکوچیچ، سرمربی فعلی تیم ملی هدایت ایران را به عهده داشته است.
حالا یوزهای ایرانی و عقاب‌های قاسیون پس از ۲۸ تقابل که ۱۶ پیروزی سهم ایران بوده، ۱۱ تساوی به ثبت رسیده و تنها یک پیروزی برای تیم سوریه حاصل شده است، بار دیگر در انتخابی جام جهانی به مصاف هم می‌روند تا شانس خود را برای حضور در جام جهانی ۲۰۲۲ قطر افزایش دهند. دیداری که از ساعت ۲۰:۳۰ پنجشنبه، ۱۱ شهریور ۱۴۰۰ در ورزشگاه آزادی برگزار خواهد شد و باید دید این بار چه نتیجه‌ای رقم می‌خورد.
تاریخچه بازی‌های دو تیم نشان می‌دهد سوریه‌ای‌ها در انتخابی جام جهانی بلند پرواز هستند. چرا که از ۲۸ تقابل دو تیم، ۱۲ تقابل در انتخابی جام‌های جهانی ۱۹۷۴ آلمان غربی، ۱۹۷۸ آرژانتین، ۱۹۹۴ آمریکا، ۱۹۹۸ فرانسه، ۲۰۱۰ آفریقای جنوبی و ۲۰۱۸ روسیه بوده که حاصل آن ۵ پیروزی برای ایران، ۶ تساوی و یک پیروزی برای تیم سوریه بوده است. آماری که نشان می‌دهد سوریه‌ای‌ها در این مسیر سخت شکست می‌خورند و می‌توانند برای تیم ایران دردسرساز شوند.
منبع: تسنیم
نظر شما