در مسائل نظامی برای برنامه‌ریزی باید به تهدیدات موجود نگریست.

از دو دهه قبل، تهدیدات دریاپایه و هواپایه‌ای علیه کشورمان به وجود آمده که هر چند هیچ‌وقت به مرحله عملیاتی نرسیده، اما باید در ساخت تجهیزات نظامی به این تهدیدات توجه داشت. نکته مهم این بود که حتی تهدیدات هواپایه هم منشأ دریایی داشته‌اند؛ یعنی جنگنده‌های آمریکا عمدتاً از ناوهای هواپیمابر آن‌ها در منطقه برای عملیات آماده می‌شده‌اند. لذا همیشه تهدید اصلی علیه ما از جنس دریایی بوده است.

در نیروهای مسلح این نکته مهم است که سامانه‌های نظامی باید برای مقابله دقیق با تهدیدات طراحی شود.

اگر دشمن بخواهد حمله‌ای به ما داشته باشد، بخش مهمی از این حمله موشک‌هایی است که از روی رزم‌ناوها، ناوشکن‌ها و ناوهای هواپیمابر آن‌ها در دریا شلیک می‌شود. برای اینکه کانون تهدید علیه خود را زیر ضربه ببریم نیاز به از کار انداختن ناوهای آن‌ها داریم.

از سال‌های گذشته آرایه‌های متنوع و پرتکراری برای مقابله با این تهدید، ساماندهی شده است. این آرایه‌ها شامل لایه‌های مختلف است. مثلاً ما مدتی موشک‌های بالستیک ضدناو را در دستور کار قرار دادیم و نخستین کشور دنیا شدیم که دارای موشک بالستیک ضدناو با برد ۲هزار کیلومتری هستیم.

در سال‌های گذشته، ما در کنار موشک‌های بالستیک، توسعه موشک‌های کروز را هم در دستور کار قرار داده‌ایم؛ چه موشک‌های کروز زمین به دریا، چه ساحل به دریا و موشک‌های ضد کِشتی که سطح به سطح شلیک می‌شوند. در حال حاضر انواع مختلفی از این موشک‌ها در کلاس‌های مختلف شناورهای ما قابل استفاده هستند؛ از قایق‌های تندرو گرفته تا ناوشکن‌های غول‌پیکر ما.

ما موشک‌های کروز ضدکشتی را از برد ۲۰ کیلومتری شروع کردیم؛ اما پس از رسیدن به بردهای ۳۰۰، ۷۰۰ و هزار کیلومتری، امروز صحبت از برد ۲هزار کیلومتری در این موشک‌هاست.

موشک‌های کروز، عمدتاً زیر سرعت صوت هستند اما موشک‌های جدیدی که فرمانده سپاه اعلام کرد، مافوق صوت هستند و این مسئله موجب می‌شود مقابله دشمنان با آن‌ها سخت‌تر شود.

نخستین تأثیر افزایش برد این موشک‌ها این است که نقطه ایستایی دشمنان را دور می‌کند. زمانی ناوهای آمریکایی در خلیج فارس حضور داشتند و حتی گاه به صورت همزمان دو ناو هواپیمابر در خلیج فارس در فاصله نزدیک آب‌های ما حاضر بودند. اما زمانی که ما به برد ۳۰۰ کیلومتری رسیدیم مجبور به عقب‌نشینی به دریای عمان شدند. در حال حاضر آمریکایی‌ها نقطه ایستایی خود را در دریای عرب و شمال اقیانوس هند تعریف کرده‌اند.

اصلی‌ترین تأثیر راهبردی موشک‌های ضدکشتی ما این است که آن‌ها را از منطقه ما دورتر می‌کند.

نکته دوم این است که سپاه می‌تواند با قراردادن لانچر موشک کروز، روی شناور اقیانوس‌پیمای شهید رودکی، شعاع تهدید خود را علیه دشمن افزایش دهد و باردیگر دشمن را مجبور به عقب‌نشینی کند و علاوه بر این، محاسبات دشمن برای نقطه حضور را به‌هم بریزد. سومین نکته این است که موشک‌های کروز ایرانی، فناوری‌های خاصی مانند برنامه‌ریزی برای حمله به هدف از جهات مختلف را دارند که بسیار تعیین‌کننده است.

به عنوان نمونه یک ناو آمریکایی در محدوده شمال اقیانوس هند، سمت تهدید خود را شمال غرب قرار می‌دهد اما موشک‌های جدید ایران می‌تواند با قابلیت برنامه‌ریزی، ناو مورد نظر را از سمت جنوب یا جنوب شرق هدف قرار دهند. از این منظر دستیابی به این موشک‌ها یک ضربه تمام‌کننده برای حضور آمریکا در آب‌های منطقه و خنثی‌کردن یکی از تهدیدات اصلی علیه ایران اسلامی است.