عده‌ای می‌گویند انزوای این بازیگر خودخواسته بوده و عده‌ای، مدیران فرهنگی و اهالی سینما را سرزنش می‌کنند که چقدر بی‌وفایند. اصغر نعیمی، کارگردان و منتقد سینما اما در واکنش به انتشار این عکس نوشت: «آخرین‌ بار آقای صدیقی را چند ماه پیش دیدم، حال ایشان خوب بود. فقط صراحتاً گفته‌اند علاقه‌ای به کار بازیگری ندارند و در مدت اخیر هم پیشنهادهای خوبی را رد کرده‌اند... آقای صدیقی در شرایطی نیستند که نیاز به ابراز ترحم یا دلسوزی داشته باشند، فقط حساب خود را با سینما تسویه کرده‌اند و دوست دارند مثل مردم عادی زندگی کنند. باقی احوال هم مربوط به گذر زمان است و طبعاً عکس الان هر کسی با ۳۰ سال پیش او متفاوت است».

محمد مهدی اسماعیلی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز در واکنش به یادداشت پرویز پرستویی در مورد وضعیت فرامرز صدیقی در استوری صفحه اینستاگرامش نوشت: «به رئیس سازمان سینمایی و مدیرعامل صندوق اعتباری هنر دستور رسیدگی داده شد. ان‌شاءالله در اسرع وقت پیگیری خواهد شد». 

اهمیت حفظ حرمت هنرمندان پیشکسوت

محمد فیلی، بازیگر سینما و تلویزیون درباره وضعیت هنرمندان پیشکسوت می‌گوید: حدود ۵۰هنرمند داریم که پس از چند دهه خدمت هنری، هیچ چیزی ندارند و وضعیت معیشتی سختی را می‌گذرانند، نمونه‌اش آقای فرامرز صدیقی است که کسی از ایشان خبر ندارد. این هنرمندان آن قدر عزت‌نفس دارند که از وضعیتشان حرفی نمی‌زنند در حالی که باید جویای احوال این افراد شد نه اینکه رهایشان کرد تا به کنج عزلت و انزوا بروند. در همه دولت‌ها وعده حمایت از این هنرمندان را می‌دهند ولی کاری برایشان نمی‌شود.
او با اشاره به اهمیت حفظ حرمت هنرمندان پیشکسوت تأکید می‌کند: هنرمند نیاز به ترحم ندارد چون هنرش والاتر از این‌هاست ولی مسئولان و مدیران فرهنگی باید متوجه باشند که خادمان فرهنگ و هنر را در شرایط سخت معیشتی و بیماری رها نکنند. اینکه به بهانه‌های مختلف یادی از هنرمندان پیشکسوت شود هزینه‌ای ندارد بلکه موجب ایجاد عزت نفس و قدردانی از هنرمند می‌شود.

 یک تغییر مدیریتی ناامیدکننده

فیلی با اشاره به فعالیت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت می‌گوید: حدود ۱۰ سال پیش به همت آقای سیدعباس عظیمی، هنرمندان بالای ۶۰ سال در رشته‌های مختلف هنری از سراسر ایران شناسایی شدند و با ایجاد یک بانک اطلاعاتی از احوال و اوضاع آن‌ها جویا می‌شدند. با وجود اینکه فضای مؤسسه بسیار کوچک بود ولی با تلاش ایشان، فضای بزرگی در اختیار مؤسسه قرار گرفت.

او اضافه می‌کند: بیش از یک هزار نفر عضو این مؤسسه شدند و فضایی فراهم شد تا هنرمندان دور هم جمع شوند، مرور خاطرات داشته باشند و با هم حرف بزنند،  سالی دو بار با خانواده به سفر می‌رفتیم و با مدیریت آقای عظیمی امیدی در دل پیشکسوتان ایجاد شد و رفاقت‌هایمان گسترش یافت. ایشان رابطه بسیار خوبی با اعضای مؤسسه و خانواده‌هایشان داشتند ولی در وزارتخانه دولت قبلی، ناجوانمردانه ایشان را از مدیریت مؤسسه برکنار کردند و امیدی که در دل پیشکسوتان ایجاد شده بود رو به یأس رفت. نمی‌دانم چرا وقتی مدیری عملکرد خوبی دارد و همه از او رضایت دارند تغییر می‌دهند!

این بازیگر سینما و تلویزیون اظهار می‌کند: به یاد دارم مبلغ اندکی هم ماهانه به حساب اعضای مؤسسه واریز می‌شد و تعبیر آقای عظیمی این بود که این مبلغ به خاطر افتخار عضویت شما در این مؤسسه است یعنی شما افتخار دادید و عضو مؤسسه شده‌اید ما هم به شما حق عضویت می‌دهیم نه اینکه از تعابیر دیگری استفاده شود. وقتی ایشان از مؤسسه رفتند، اعضا از هم پاشیدند و دیگر دل و دماغی برای رفتن به مؤسسه نداشتیم تا اینکه اکنون فهمیده‌اند ایشان را باید به جایگاه خودشان برگردانند و به گمانم قرار است دوباره مدیریت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت را به عهده بگیرند، با برگشتن ایشان به مؤسسه، امیدی در دل اعضا ایجاد می‌شود و می‌توانیم دوباره دور هم جمع شویم. 

غم خانه‌نشینی پیشکسوتان

آتش تقی‌پور، بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون هم می‌گوید: من از دیدن فرامرز صدیقی، مو به تنم راست شد. در چندین پروژه با او کار کردم ولی این بازیگر و کارگردان امروز خانه‌نشین شده است در حالی که این پیشکسوتان می‌توانند از تجربیاتشان بگویند و این گنجینه غنی را به نسل‌های بعدی منتقل کنند. 

او بیان می‌کند: عده‌ای از نظر ظاهری تغییر می‌کنند و مقایسه عکس‌های قدیم و جدید آن‌ها ممکن است مردم را به حسرت وادارد ولی برخی هنرمندان از نظر روح و روان آسیب دیده‌اند چون فراموش شده‌اند و متأسفانه برخی از هنرمندان در فراموشی و غربت از دنیا می‌روند. 

این بازیگر یادآور می‌شود: یک بار در صحنه تئاتر دچار حادثه شدم ولی یک نفر از مسئولان فرهنگی تماسی نگرفت که حال مرا بپرسد. دو ماه در بستر بودم ولی جویای احوالم نشدند، شاید وقتی از دنیا برویم به یادمان بیفتند و برایمان مراسم تشییع بگیرند!

او درباره فعالیت مؤسسه هنرمندان پیشکسوت می‌گوید: تا زمانی که آقای سیدعباس عظیمی، مدیر مؤسسه هنرمندان پیشکسوت بودند هنرمندان را دور هم جمع می‌کردند یا کمک هزینه اندکی به ما می‌دادند ولی وقتی ایشان رفت، دیگر خبری از یادآوری‌ها و حمایت‌ها نبود. آن قدر هنرمندان پیشکسوت با ایشان احساس نزدیکی داشتند که همه به چشم پسرمان به او نگاه می‌کردیم.

تقی‌پور یادآور می‌شود: الان بسیاری از هنرمندان پیشکسوت بیکار هستند؛ یا خودشان کاری قبول نمی‌کنند یا کاری به آن‌ها پیشنهاد نمی‌شود. من در این مدت کرونا، سلامتی خودم و خانواده‌ام را به خطر انداختم و پیشنهادهای کاری را قبول کردم ولی معمولاً کارها در نیمه راه تعطیل می‌شدند و دستمزد ما معوقه می‌ماند، جایی هم نیست که وضعیت وصول دستمزدهای ما را پیگیری کند.