لبنان در یک بحران شدید اقتصادی به سر می‌برد؛ بحرانی که نتیجه آن اعتراض این روزهای این کشور است. معترضان لبنانی در حال حاضر به وضعیت معیشتی خود معترض هستند. در این نگارش نگاهی به دلایل بحران لبنان، آینده آن و در نهایت تأثیر این بحران بر جمهوری اسلامی ایران خواهیم داشت. بیماری کرونا تنها بر سلامتی بشر تأثیرگذار نبود و می‌توان اصلی‌ترین تأثیر آن را بر اقتصاد دانست.

بنان نیز از این شرایط مستثنا نبود. اقتصاد لبنان در پی این بیماری به‌شدت آسیب‌پذیر شد، به‌ویژه اینکه یکی از اصلی‌ترین منابع اقتصادی این کشور توریسم است. در پی بحران کرونا دسترسی لبنان به منابع درآمد ناشی از توریسم متوقف شد. از سوی دیگر انفجار بندر بیروت شرایط را دشوارتر کرد، این انفجار نه تنها عملکرد این بندر را نابود کرد، بلکه ریسک کشتیرانی از این بندر و تجارت با بنادر لبنان را افزایش داد. آسیب مستقیم و غیرمستقیم این انفجار، حدود ۷ میلیارد دلار برآورد شده است.

آنچه لبنان با آن روبه‌رو است و این کشور را در شرایط مشابه یک جنگ داخلی قرار داده، اوضاع اقتصادی نابسامانی است که تا کنون راه‌حلی برای آن پیدا نشده است. این نابسامانی ناشی از بحران سیاسی در شکل‌دهی به کابینه سیاسی است که مدت‌هاست به مسئله‌ای بحران‌ساز برای لبنان تبدیل شده است.

ر همین شرایط، فشارهای خارجی بر دولت نجیب میقاتی در حالی است که عربستان در تلاش است با کمک چهره‌های نزدیک به خود، شورش‌های خیابانی را گسترش دهد. کسانی که در روزهای گذشته به خیابان‌های طرابلس در شمال بیروت آمدند از گروه‌های وابسته به بهاء حریری با هماهنگی نیروهای وابسته به القوات‌لبنانی و سرلشکر اشرف ریفی و با بودجه مستقیم سعودی بوده‌اند.

ین اقدام در شرایط بدتر شدن اوضاع اقتصادی، به‌ویژه با رسیدن دلار به مرز ۲۵هزار پوند لبنان، با هدف تحریک دوباره خیابان‌ها علیه حزب‌الله و کابینه ائتلافی میقاتی انجام می‌شود.  با کنار رفتن سعد حریری از جریان حمایت‌های عربستان، برادرش بهاء در تلاش است رهبری جریان اعتراض‌های خیابانی را در انحصار خود درآورد که این امر نیاز به تأمین مالی و پشتیبانی دلاری عربستان دارد. از طرف دیگر در سایه عقب‌نشینی سعد حریری، عربستان سعودی تمام وزن حمایت سیاسی و مالی خود را در اختیار سمیر جعجع، رئیس حزب القوات لبنانی قرار داده است.