هر چند مردم از حراج‌های شگفت‌انگیز شب عید بازدید می‌کنند، ولی کسی از کاغذهای رنگی آنجا که نوید تخفیف‌های ۴۰ درصدی را می‌دهد ذوق‌زده نمی‌شود.خریداران کفش آهنی به پا کرده‌اند و به امید پیدا کردن لباس با قیمت مناسب‌تر و جنس بهتر فروشگاه‌ها را یکی پس از دیگری رصد کرده تا مبادا از یک خرید خوب احتمالی جا بمانند.
همین جنب‌وجوش مردم کافی است تا صاحبان هزار و ۳۰۰ واحد صنعتی و ۸۰ هزار واحد صنفی پوشاک در کل کشور با تولید بیشتر و پر کردن قفسه‌ها از جنس‌های متنوع منتظر فروش شب عید و یک مبارزه آتشین برای جذب مشتری باشند.
بازار ۸ میلیارد دلاری پوشاک در ایران که باید ۴۰ درصد گردش نقدینگی خود را در ایام عید دشت کند، پس از دو سال کرونایی حال و هوای بهتری دارد. با این حال مغازه‌دارها می‌گویند رقابت در بازار زیاد است و با اجاره‌های گزافی که به امید فروش دم عید پرداخت کرده‌اند وضعیت چندان خوب نیست. آن‌ها معتقدند اگر بازار امسال را از دست بدهند دیگر نمی‌توانند در بازار کمر راست کنند.
رقابت بساط گستران با واحدهای صنفی
خرید مانتو، شلوار، پیراهن و لباس‌های بچه‌گانه در شب‌بازارها و بساط‌های دست‌فروشی با قیمت‌های کمتر هم امکان دارد. این بساط‌های خیابانی که در ایام عید تعدادشان بیشتر می‌شود به گفته مجید افتخاری، عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک نوعی بساط گستری و فروشگاه‌داری خیابانی نامیده می‌شود.
افتخاری با انتقاد از گسترش پدیده دست‌فروشی در کشور می‌گوید: رونق اقتصادی شب عید در حالی در اختیار بساط گستران قرار می‌گیرد که این افراد مانند واحدهای رسمی صنفی مالیات، اجاره و عوارض قانونی پرداخت نمی‌کنند.
رونق فروشگاه خیابانی با کارمند و مسئول خرید
به گفته وی، این پدیده دست‌فروشی در حال حاضر از روی دست فروختن جنس گذشته و حالت فروشگاه پیدا کرده، در این فروشگاه‌های خیابانی چند کارمند فعالیت می‌کنند و مجری محصول و مسئول خرید دارند، در حالی که یک واحد صنفی تمام سال برای این ایام صبر کرده است و دقیقاً در زمانی که یک رونق ولو اندک در بازار ایجاد شده، این بساط گستران وارد میدان می‌شوند و سهم بازار واحد صنفی مجاز را از آن خودشان می‌کنند ولی هیچ مالیاتی بابت کسب و کارشان نمی‌پردازند.
افتخاری تأکید می‌کند: در گذشته این قشر در هفته آخر سال بساطشان را پهن می‌کردند ولی در حال حاضر به یک پدیده دائمی تبدیل شده‌اند و یک عده از صبح و یک عده از ۴ عصر به بعد تا ۱۲ شب بدون هیچ محدودیتی هر کالایی را به هر شکلی و به هر قیمتی می‌فروشند. شهرداری موظف است با جمع کردن این بساطی‌ها از حقوق اصناف حفاظت کند ولی متأسفانه چون قادر نیستیم این پدیده را به درستی تبیین کنیم، هر زمان برخورد قانونی با این گروه صورت می‌گیرد، مردم تخلف بساط گستران را در این حوزه نادیده می‌گیرند و از این صحنه‌ها فیلم گرفته و در شبکه‌ها پخش می‌کنند تا برخورد قانونی با این قشر هر روز سخت‌تر از قبل باشد.
قاچاق برخط پوشاک از کشور همسایه
افتخاری با اشاره به اینکه قاچاق برخط پوشاک به عنوان پدیده نوظهور قاچاق از زمان شیوع کرونا در کشور رواج پیدا کرده است می‌گوید: اعمال محدودیت‌های کرونایی سبب شد یکسری سایت‌ها و صفحات در شبکه‌های مجازی در کشورهای همسایه با ارائه برندهای مختلف، مشغول فروش اینترنتی در این حوزه شوند و مردم با پرداخت ریالی از درگاه‌های برخط در فاصله زمانی چند روز با سیستم‌های حمل‌ونقل رسمی کشور کالای خریداری شده را دریافت می‌کنند. این روند، خرید دهک‌های بالای جامعه را تحت تأثیر قرار داده است.
افتخاری با تأکید بر اینکه این یک رقابت نابرابر بین تولیدکنندگان و اصناف با افرادی است که در مزون‌ها، بساطی‌ها و فروشگاه‌های برخط فعالیت دارند می‌افزاید: با توجه به اینکه کشور ترکیه با افت شدید ارزش لیر روبه‌رو شد، شاهد این هستیم که قاچاق مسافری به شکل عجیب و غریبی افزایش پیدا کرده است که بخش اعظم آن نیز در مزون‌های خانگی و غیره به فروش می‌رود. این فروشگاه‌ها نیز به نوعی مشاغل سیاه محسوب می‌شوند؛ چراکه هیچ مالیاتی پرداخت نمی‌کنند و امکان نظارت بر عملکرد آن‌ها نیست و نکته‌ای که وجود دارد اینکه این کالاها از مبادی رسمی وارد کشور می‌شود.
البسه بنگلادشی تناژی در برابر تولیدات وطنی
افتخاری می‌افزاید: ضربه دیگری که به تولید وارد می‌شود از طرف بنگلادش است که دومین کشور صادرکننده پوشاک دنیاست و بیش از ۲۰ میلیون اشتغال در این حوزه دارد. این کشور پس از کنسل شدن سفارش‌های کشورهای اروپایی در ایام کرونا، با انباشت بسیار زیاد البسه مواجه شد.
وی با اشاره به اینکه بنگلادش این کالاها را به خاطر مارک، مد و... نمی‌توانست به هر کشوری صادر کند توضیح می‌دهد: از جایی که ایران قوانین پیچیده‌ای ندارد و هر جنسی را می‌توان گوشه خیابان، در خانه، زیرزمین و در اینستاگرام به فروش رساند، بهترین مقصد این البسه ایران بود. این کالاها به صورت تناژی و یک‌دهم قیمت تولید وارد کشور شد و عملاً کمر تولید را شکست و جالب است که ورود این کالاها ادامه دارد و نمی‌توان برای آن پایانی متصور شد، به حدی که برخی از فروشگاه‌ها در برخی نقاط کارمند بنگلادشی دارند ولی کسی به این موارد اعتنایی نمی‌کند.
ضرورت فراهم شدن امکان خرید اعتباری پوشاک
عضو هیئت مدیره اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک با اشاره به اینکه در سال مانع‌زدایی از تولید، موانع زیادی از جمله قطعی چهار ساعته برق در مسیر حرکت فعالان اقتصادی قرار گرفت می‌گوید: یک روز برق تولید را معطل می‌کند، دیگر روز قاچاق نفس تولید را می‌گیرد و یک روز کرونا کرکره‌های فروشگاه‌ها را پایین می‌کشد و این مشکلات تمامی ندارد.
افتخاری با تأکید بر ضرورت اتخاذ تدابیری برای تحریک تقاضا می‌گوید: برای مثال می‌توان جریان خرید اعتباری پوشاک را به ویژه برای کارمندان دولت راه‌اندازی کرد. تأمین اجتماعی هم با ساز و کار دیگری می‌تواند اعتبار مناسبی برای این امر قائل شود و این موقعیت را برای خانواده بزرگ کارگری فراهم کند.
نظر شما