در دعای روز پنجم هم از خدای سبحان سه درخواست داریم؛ نخست می‌گوییم ما را جزو مستغفرین قرار بده! گناه در زندگی انسان آثار بسیار مخربی دارد. هم آخرت‌سوز است و هم دنیا برانداز ... هر چه از مصائب که انسان می‌بیند حاصل گناهان خودش است.
اینکه می‌گوییم خدایا ما را از مستغفرین قرار بده یعنی گناهان ما را بپوشان ... این به معنای جلوگیری از تأثیرگذاری گناه در زندگی است؛ چرا که گناه آثار ویرانگری در دنیا و آخرت دارد اگر آمرزیده و پوشیده شد این تأثیر سوء را ندارد.
در ماه رمضان باید بتوانیم کاری کنیم از آثار بد و پیامد گناهان مصون باشیم و راهش استغفار است. روایت داریم که پیامبر اکرم(ص) در هر روز ۷۰ بار استغفار می‌کردند یا در هر مجلسی که جلوس داشتند این مقدار استغفار می‌کردند.
استغفار شرایطی دارد و بسته به گناهان حالت متفاوتی دارد. مثلاً اگر گناه حق‌الناس باشد، ابتدا باید آن حق برگشت داده شود و استغفار زبانی کافی نیست.
تقاضای دوم این است که خدایا ما را در گروه بندگان شایسته، مطیع و فرمانبردار خودت قرار بده. کلمه صالح در قرآن هم برای عمل و هم برای اشخاص به کار رفته است و معنای گسترده و وسیعی دارد.
فرد صالح کسی است که افزون بر ایمان و توحید همه شایستگی‌هایی که به ذهن انسان می‌رسد از لحاظ عمل، تقوا، علم، قدرت، قوت و جهات متعدد را در خود فراهم کرده است. بنده صالح هر آنچه دارد را در کف اخلاص می‌گذارد عاشقانه و جهادی در راه خدا قدم می‌نهد و هر کاری که می‌کند برای خداست.
مقام صالحین مقام بالایی است حضرت سلیمان(ع) با جایگاه بالایی که دارد می‌خواهد جزو صالحین باشد در دعاهای قرآنی داریم که می‌فرماید وجعلنی من الصالحین... مقام صالحین مقام انبیای الهی است. چهار پیامبر در این آیه نام برده شده که صالح بودند. حالا ما که درخواست می‌کنیم ما را جزو بندگان صالح و شایسته قرار بده یعنی ما را جزو کسانی قرار بده که در خط انبیا(ع) حرکت می‌کنند و دنباله‌رو و در مسیر آن‌ها و با آن‌ها رفیق هستند.
بندگان صالح هم خودشان عمل صالح انجام می‌دهند و هم دیگران را به کار صالح و اعمال شایسته دعوت می‌کنند. این مقام انبیاست. قرآن حضرت شعیب(ع) را جزو صالحین مطرح می‌کند چون کار او دعوت مردم به سوی نیکی و خداپرستی و عدم فساد و ارتباط نیکو بین انسان‌ها بود. امر به معروف و از منکر نهی می‌کرد. این صفات بندگان صالح است که بر کار خوب از یکدیگر سبقت می‌گیرند.
در سومین فراز دعا از خدا می‌خواهیم ما را جزو اولیای مقربت قرار بده. اولیای خدا یعنی کسی که دوست خدا و با او همپیمان است. کسی که ولی خدا شد، در صف موحدین قرار می‌گیرد و ویژگی‌هایی دارد. چنین کسی در دلش هراس، اندوه و خوف راه ندارد: «إِنَّ أَوْلِیاءَ اللهِ لاخَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ».
اگر انسان ولی خدا شد وهمپیمان با او قرار گرفت باید در عمل، رفتار، کردار و عملکرد یک نوع تشابهی با اوصاف الهی داشته باشد. اولیای الهی اهل تقوا هستند. در قرآن کریم اولیای خدا را متقون معرفی کرده و نیز آن‌ها را کسانی می‌خواند که از ظلمات به سوی نور حرکت می‌کنند: «اللهُ وَلِیُّ الَّذینَ آمَنوا یُخرِجُهُم مِنَ الظُّلُماتِ إِلَی النّورِ» آنکه ولی خداست در راه خدا مبارزه می‌کند و تلاش می‌کند از ظلمات خارج و به سوی نور حرکت ‌کند.
این‌ها صفات افرادی است که می‌خواهند ولی خدا باشند.