به گزارش قدس آنلاین، تحولات سیاسی در پاکستان شاید حتی خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد، بازتاب خود را بر سیاست‌های این کشور در قبال افغانستان و طالبان نشان داد. حمله هوایی سنگین ارتش پاکستان به مناطقی در داخل افغانستان جنجال زیادی به پا کرده است.
در واقع، انجام عملیاتی نظامی در چنین سطحی را می‌توان نوعی پیام و یا حتی هشدار آشکار برای طالبان تلقی کرد؛ این پیام مهم که همزمان با خاتمه یافتن دوران دولت عمران‌خان، دوران حمایت بی‌دریغ و رویکرد مداراجویانه اسلام‌آباد در برابر طالبان به سر رسیده و آن‌ها باید به شکل جدی‌تری به درخواست‌های اسلام‌آباد توجه نشان دهند. درخواست‌های پاکستان را عمدتاً می‌توان بر دو محور متمرکز دانست؛ نخست مسائل مربوط به شرایط امنیتی مرزهای میان دو کشور و دوم بحث تحریک طالبان پاکستان(تی‌تی‌پی) و تداوم حضور و فعالیت آن‌ها در داخل افغانستان.
در زمینه بخش نخست یعنی وضعیت امنیت مرزهای دو کشور، به نظر می‌رسد دولت و نظامیان اسلام‌آباد از دستیابی به نقطه مطلوب و ایده‌آل خود که همان شناسایی خط دیورند به عنوان مرز رسمی میان دو کشور از سوی حاکمیت طالبان است، فاصله زیادی گرفته و از این نظر به‌شدت زیر فشار افکار عمومی و سیاستمداران داخلی قرار دارند. در این شرایط تقابل شدید طالبان با تکمیل حصارکشی‌های مرزی از سوی پاکستان و درگیری با نظامیان این کشور بر سر جمع‌آوری این حصارها، وخامت اوضاع را دو چندان کرده است.
اکنون به نظر می‌رسد تعیین تکلیف خطوط مرزی و یا دست‌کم بهبود وضعیت امنیت آن‌ها، مهم‌ترین درخواست اسلام‌آباد از طالبان باشد؛ موردی که با توجه به مواضع سرسختانه اعضا و رهبران این گروه، فعلاً هیچ چشم‌انداز مثبت و روشنی برای حل آن نمی‌توان متصور شد؛ اما در مورد دوم یعنی تحریک طالبان پاکستان(تی‌تی‌پی)، این‌گونه استنباط می‌شود که دولت قبلی اسلام‌آباد و شخص عمران‌خان روی همکاری و کمک طالبان در این زمینه حساب ویژه‌ای باز کرده بودند.
در سایه چنین امیدواری‌ای و با توجه به روابط نزدیک شبکه حقانی با طالبان پاکستان، دولت و نظامیان پاکستان و به‌خصوص سرویس اطلاعات آی‌اس‌آی حاضر شدند سهم بسیار مهم‌تری را برای این گروه در نظام طالبان فراهم کنند؛ اما آنچه در عمل اتفاق افتاده، نتایجی کاملاً معکوس را نشان می‌داد؛ چراکه صرفاً دستیابی به یک آتش‌بس موقت و محدود عمده‌ترین دستاورد این همکاری محسوب می‌شد. در مقابل، حملات تی‌تی‌پی به نظامیان پاکستانی به‌شدت افزایش یافته و از اظهارات رهبران این گروه چنین برمی‌آمد که حتی به فکر تشکیل حکومتی مثل طالبان در پاکستان هستند.
بدین ترتیب، شاید اکنون تنها یک راه برای اسلام‌آباد باقی مانده باشد؛ تضعیف جناح‌های تندرویی مانند شبکه حقانی در ساختار سیاسی طالبان و اعمال فشار بیشتر به طالبان برای پذیرش تشکیل حکومتی فراگیر؛ رویکردی که تنش‌ها و معضلات فراگیرتری در روابط میان پاکستان و طالبان رقم خواهد زد.
انتهای پیام/
نظر شما