به گزارش قدس آنلاین، در سال ۱۹۲۶ جنگ داخلی چـیـن بـیـن کـومـیـنتـانـگ، حـزب مـؤسـس جمهوری چین بـا حزب کمونیست آغاز شد. در طول جنگ داخلی از ۱۹۲۶ تا ۱۹۴۹ چیانگ کایشک، رهبر حزب جمهوری چین سعی در شکست دادن کمونیست ها به رهبری مائو تسه تونگ داشت. امـا حـزب کمونیست سرانجام در سـال ۱۹۴۹ کنترل بیشتر قلمرو سرزمین اصلی چین را بدست آورد و جمهوری خلق چین را بنا نهاد. در آن برهه، رهبران وقت حزب کومینتانگ به رهبری چیانگ کایشک به تایوان عقب نشینی کردند.

سازمان ملل متحد تا دهه ۱۹۷۰ تایوان را به عنوان نماینده کشور چین قلمداد می کرد اما در سال ۱۹۷۱ ،جمهوری خلق چین به عنوان نماینده اصلی این کشور به رسمیت شناخته شد. از همان ابتدا، مسئله تایوان مورد مناقشه بـوده و پکن ادعـای مالکیت و بازپسگیری این منطقه را دارد. رهبران حزب کمونیست چین سالهاست از راه هــای مختلف دیپلماتیک و اهـرم فشار سعی داشته اند از تایوان به عنوان کـشـوری مستقل اعـتـبـارزدایـی کنند. حـال با حوادث اخیر میان روسیه و اوکراین، نگاه دقیق پکن به سرانجام این نبرد قابل توجه است. بنا بر گفته وزیر امور خارجه چین در روزهای اخیر، مقایسه تایوان و اوکراین قیاس مع الفارق است و تایوان بخشی جدایی ناپذیر از چین بوده و روزی به آغـوش ایـن کشور باز خواهدگشت.

رهبران حـزب کمونیست چین سالهاست بـا صرف هزینه های زیاد درصدد نمایش چهره ای مثبت و نافذ از خود در سطح نظام بین الملل بوده اند. این امر به آنان در موفقیت های اقتصادی چند دهه گذشته کمک شایانی کرده است. آنها اکنون شریک تجاری اول یا دوم بیشتر کشورهای جهان هستند. واضح است نداشتن اقـدام آنان علیه تایوان تاکنون نیز ناشی از ترس تأثیر منفی آن بر پیشرفت سیاسی و اقتصادی بوده است. حال با مشاهده امواجی که از طریق سیل رسانه ای غرب و ایاالت متحده گریبان روس ها را گرفته، به نظر می رسد در راهبرد بازپس‌گیری تایوان تجدیدنظر کنند.

اتفاقاتی منفی که در این مدت برای وجهه بین المللی مسکو در اذهـان عمومی رخ داده و محدودیت های اقتصادی و تحریم های مالی و تجاری صـورت گرفته علیه این کشور می تواند موجب تأمل بیشتر پکن در مسئله تایوان شود. ً پکن همانند مسکو، انتظار حل وفصل احتماال چنین مسئله ای را به صورت ضربتی و کمتر از چند روز و با تبعاتی بسیار کمتر از ایـن میزان ً این نکته را هم باید مدنظر داشته است. ضمنا داشت که برای بازپس‌گیری تایوان، نوع جغرافیای موجود میان مرز چین و این جزیره و همچنین نداشتن تجربه نبرد نیروهای چین در ۴۰ سال گذشته، بر مشقت هرگونه اقدامی می افزاید. بر خالف تحلیل هایی که به تازگی از نزدیک بودن حمله چین به تایوان ارائه شده، به نظر می رسد زمانبندی پکن بـرای نیل به این هدف تا مدت نامشخصی به تعویق افتاده است.

به خصوص که بحران اوکـرایـن سبب شـده رهبران تایوان و حامیانشان از جمله آمریکا با برطرف کردن نقاط ضعف مشاهده شده و تقویت زیرساخت های دفاعی و سایبری، کـار را بـرای هرگونه درگیری احتمالی سخت تر کنند. از طرفی هم به هر میزان که پکن توانایی خود را در ایجاد سازوکارهایی برای مقابله با موج رسانه ای، تحریم و محدودیت ها ً نشاندهنده افزایش افـزایـش دهــد، احتمالا جدیت و تمایلش به بازگشت تایوان به خاک اصلی خود خواهد بود.

انتهای پیام/