به گزارش قدس آنلاین، میلیون ها نفر در سراسر کشور «قدر» را در سه شب ۱۹، ۲۱ و ۲۳ رمضان‌الکریم برپا کردند و منزلت امام علی (ع) و ولایتش را پاس داشتند. مراسم شب‌قدر پرشکوه‌تر از سال‌های قبل در بیش از ۷۰ هزار مسجد سراسر کشور برگزار شد.

اوج اجتماعات در حرم مطهر علی‌بن موسی‌الرضا (ع)، حرم حضرت معصومه (س) و بقاع متبرکه بود. تصاویر و فیلم‌های منتشره نشان می‌داد که رگبار باران هم مانع اقامه میلیونی قدر در مشهد مقدس و صحن غیرمسقف پیامبر اعظم (ص) نشده بود.

حاضران در مراسم لیالی قدر، یکصدا در سوگ مولای متقیان، زمامدار مسلمین، علی (ع) گریستند، با بغض گریستن و دلی شکسته الهی العفو گفتند و ولایتش را با دعا برای گشایش در ظهور مهدی فاطمه (س) گرامی داشتند. اگر همین تشبّه به حکومتداری علی (ع) و پیاده‌سازی اسلوب‌های زمامداری‌اش در همه شئون فردی و اجتماعی و در یک کلام مسیر سبز ولایت از مراسم قدر حذف شود، شب قدر از معنا تهی می‌شود؛ و حاشا و کلا که ده‌ها میلیون مسلمان بی‌معنا و تهی شب قدر را اقامه کرده و قرآن به سر گرفته باشند و از سویدای دل گریسته باشند.

از همان اول انقلاب و از سوی جرگه‌هایی که مردم انقلابی آن‌ها را با انقلاب اسلامی کنار گذاشته بودند، این خط فکری القا می‌شد که دین از سیاست جداست و متدینان برای حفظ تدین خود باید که سکولار و قائل بر این باشند که آموزه‌های دینی کاری و دخلی به سیاست ندارد. تجربه چهار دهه گذشته، اما همان باور انقلابیون و رهبر انقلاب سال ۵۷ را ثابت کرد: اسلام سکولاریسم را برنمی‌تابد، تدین در اسلام عین سیاست‌ورزی است و سیاست‌ورزیِ اسلامی از سوی متدینان رخ می‌دهد.

اما این خط منحط فکری در چهار دهه گذشته، به‌رغم بینش عمیق ملت ایران و باورمندی ایرانیان به امتزاج دین و سیاست، بیکار ننشسته است. یک نمونه از این آب در هاون کوبیدن‌ها، تلاش برای ارتباط دادن هر تجمع مذهبی به متدینانی است که سیاست را از حوزه دین جدا می‌دانند و دینداری را به غیرسیاسی بودن و غیرحکومتداری کردن منوط می‌کنند.

«متدینان مستقل و سکولار» عنوانی است که برای این تجمع‌های مذهبی گزیده شده و در پی این القا است که جمع کثیری در عین پاسداشت قدر و به سوگ نشستن شهادت علی (ع)، کاری به حکومتداری ندارند! گذشته از امکان راستی‌آزمایی چنین ادعایی که مستلزم گفتگو با تک‌تک حاضران در این تجمعات است، اساساً مگر می‌شود دوستدار علی (ع) بود و حکومت علوی را دوست نداشت و برای زمامداری با اسلوب‌ها و الگوهای علی (ع) بی‌دغدغه و بی‌برنامه بود؟ یا مگر می‌شود چشم‌ها را به روی ده‌ها میلیون نفری بست که در جای جای ایران قدر را با حضور در مکان‌های متبرک شب‌زنده‌داری کردند اصلاً مگر می‌شود قدر علی (ع) را به دور از حکومتداری‌اش و قدر صاحب‌الزمان را به دور از رسالت آخرالزمانی‌اش در برپایی حکومت به اتم وجه گرامی داشت؟!

منبع: جوان آنلاین