من فکر می‌کنم باید مشقی بنویسم که با شرایط زمانه و جامعه من بخورد و بتواند یک جریان را مورد پذیرش مردم قرار بدهد، نه اینکه مردم نتوانند با آن رابطه تفهیم و تفاهم برقرار کنند.»
از سخنان او هنوز یک هفته هم نمی‌گذرد که خواص اصلاح‌طلب تمام‌قد به تقابل با برنامه‌ای برخاسته‌اند که برای بیعت کودکان این جامعه با امام زمان عجل‌الله‌فرجه تدارک دیده شد و محور آن هم سرودی حماسی در مورد حضرت بود؛ سلام فرمانده!
بهانه کرده‌اند که مصادف با عزای مردم آبادان، در ورزشگاه «جشن» گرفته‌اند. چه کسانی این را می‌گویند؟ حامیان همان جریانی که در دوران دولت‌شان، متروپل مجوز گرفته و استاندار محبوب‌شان روبان افتتاحیه متروپل را قیچی می‌زند و شش ماه مانده به پایان دولت روحانی، با حکم او رئیس سازمان ملی استاندارد می‌شود. می‌گویند در شب شهادت امام صادق علیه‌السلام جشن گرفته‌اند؛ چه کسانی می‌گویند؟ همان‌هایی که سال ۸۸ لیدرها و حامیان جریانی بودند که حرمت‌شکنان عاشورا را، حمله‌کنندگان به نمازگزاران ظهر عاشورا و آتش‌زنندگان پرچم اباعبدالله را «مردم خداجوی تهران» نامیدند. می‌گویند گردهمایی سرودخوانی حماسی برای امام زمان، «جشن» است. چه کسانی چنین می‌پندارند؟ همان‌هایی که عمری مردم مذهبی و مداحان اهل‌بیت را متهم کردند که مجالس شهادت و تولدتان همه عزاست و بلد نیستید جشن بگیرید و مولودی‌خوانی‌تان در نیمه شعبان و ولادت امام زمان هم شبیه عزاداری است. می‌گویند از مصیبت مردم آبادان غافل شده‌اید؛ چه کسانی؟ همانانی که به‌رغم چند دهه در اختیار داشتن دولت، نخواستند حتی یک اردوی جهادی برای مناطق محروم تشکیل دهند و جوانان‌شان را تشویق به محرومیت‌زدایی کنند.
می‌دانید آقای عبدی، آقای صادقی، آقای رمضان‌زاده، برادران اصلاح‌طلب! تعارف که نداریم؛ این ژست‌ها به شما نمی‌آید! طوری برای گردهمایی «سلام فرمانده» جشن، جشن راه انداخته‌اید، گویی خانه را یک هفته است سیاه‌پوش کرده‌اید و خواب و خوراک را از غم مصیبت‌دیدگان متروپل کنار گذاشته و همه برنامه‌های‌تان را لغو کرده و فقط عزاداری می‌کنید! می‌دانید، صدای دعای بخشی از مردم مؤمن و هیئتی این سرزمین در ورزشگاه آزادی برای مصیبت‌دیدگان آبادانی زیاده بلند بود، حواس‌مان از مجلس عزای شما برای متروپل پرت شد. نشانی روضه و مجلس عزای‌تان را بفرمایید، برای عرض تسلیت خدمت برسیم!
از قضا جشن اصلی را شما گرفته‌اید که آوار متروپل، گرچه برای مردم آبادان، مرگ و مصیبت آورد، برای شما بهانه آفرید تا با قوت بیشتری تلاش دوماهه برای تخریب سرودی امام زمانی را پیش ببرید. وگرنه سلام فرمانده، نه جشن بود و نه بی‌اعتنایی به مصیبت بخشی از مردم. از قضا این مردم به خوبی آموخته‌اند در عزا و مصیبت، به سایه توسل اهل‌بیت علیهم‌السلام پناه بجویند و درد را تسلی ببخشند و صبوری هدیه بگیرند.
اما شما هم با خودتان و ملت تعارف نداشته باشید؛ توانایی شکل‌دهی اجتماعی مذهبی را ندارید. راقم این سطور پیش از این مراسمات مذهبی جریان شما را هم از نزدیک دیده است. بانی مجلس حجت‌الاسلام محسن رهامی بود و سخنران آن شب، حجت‌الاسلام سید هادی خامنه‌ای. تعداد خانم‌ها شاید ۱۰ نفر بود و تعداد آقایان هم در نهایت ۱۵۰ نفر. آنقدر گفتمان خود را مبتنی بر تقابل با نظام ارزشی جامعه اسلامی نهاده‌اید که توان شکل‌دهی یک اجتماع مذهبی را حتی در دهه اول محرم هم ندارید و حتی همان مردمی هم که انتخاب سیاسی‌شان شما هستید، روضه و اشک‌شان را پای منبر مداحانی دارند که شما آن‌ها را به‌خاطر مواضع سیاسی‌شان تخطئه می‌کنید.
شما نمی‌توانید مرجع مذهبی مردم باشید. برای پوشاندن چنین ضعفی، دارید فریاد می‌کشید، آنقدر بلند که صدای هیاهوی‌تان مانع شنیدن حرف حق شود. اما آنچه را که دارید دوپاره می‌کنید و پاره‌ای را در ورزشگاه آزادی و پاره‌ای را به آبادان می‌اندازید، جامعه ایران است. اویی که در آبادان مصیبت دیده، مردم است، اویی هم که در ورزشگاه آزادی به امام زمان سلام می‌دهد، مردم است؛ و شک نکنید اگر گردهمایی سلام فرمانده در آبادان برگزار شود، همان عزاداران خواهند آمد و اگر فراخوان اعزام مردم عادی به آبادان برای کمک صادر شود، پدران همان کودکانی که در آزادی «سلام فرمانده» خواندند، صف اول داوطلبان خواهند بود. چنانکه حصر آبادان را در دوران جنگ تحمیلی همین ولایتمداران و هیئتی‌ها شکستند. این ملت را که همیشه در کنار هم بوده‌اند، دوپاره نپسندید.
منبع: روزنامه جوان
نظر شما