خاطرم هست در دوره‌ای که خبرنگار بودم به مناسبت درگذشت کیومرث صابری با آقای دعایی تماس گرفتم تا مصاحبه‌ای انجام دهم و برایم بسیار جالب بود که ایشان شخصاً تلفن دفترشان را پاسخ می‌دهند. حتی در طول این سال‌ها هر گاه با دفتر مرحوم دعایی تماس می‌گرفتم، شخصاً تلفن را پاسخ می‌دادند.
او در عین اینکه طبعی لطیف و شوخ داشت، بسیار بی‌تکلف،  مردم‌دار و جامع‌الاطراف بود و به امورات دیگران رسیدگی می‌کرد و گوش شنوایی داشت.
مرحوم دعایی نسبت به نیروهایش نیز بسیار دغدغه‌مند بود و به آن‌ها توجه داشت و همیشه درب اتاقش به روی همه باز بود و با روی خوش و بی‌تکلف از ملاقات‌کنندگانش استقبال می‌کرد.
ایشان در مطبوعات هم در راستای انقلاب و نظام حرکت می‌کرد و همواره خط و ربط انقلاب را در روزنامه اطلاعات شاهد بودیم. مرحوم دعایی انسانی کامل و جامع در رسانه بود و درگذشت ایشان نه تنها فعالان مطبوعاتی در روزنامه اطلاعات را اندوهگین کرده که همه اهالی رسانه‌ این حس یتیم شدن را درک کردند.