«نادیا شایسته» از اعضای انجمن قطعهسازان خراسان است که با تلاشی قابل ستایش از موج بزرگ تحریمها عبور کرد و با وجود تمامی مشکلات، هنوز دست از تولیدات صنعتی برنداشته است.
او که عضویت در هیئتمدیره کمیسیون بانوان خانه صنعت و معدن را هم در کارنامه خود دارد در گفتوگو با قدس درباره ورودش به عرصه تولید و صنعت میگوید: پس از شروع زندگی مشترکم خانهدار بودم و در سال۱۳۹۰ متأسفانه همسرم در محل کار به دلیل ایست قلبی فوت شد و من به اجبار شرایط وارد زمینه کاری او شدم. همسرم مهندس مکانیک و تولیدکننده قطعات ماشینهای سنگین بود. او برای این کارگاه زحمات زیادی کشید و من بهپاس همه زحمات او، کارش را ادامه دادم.
وجدان کاری، اولویت ویژه
این بانوی توانمند درخصوص محصولاتی که تولید میکند، میگوید: قطعات تولیدی ما شامل انواع پیستونهای ترمز و سیلندر ماشینهای سنگین و همچنین پوشش روی قطعات آلومینیومی به نام «آنودایز» است وبه جرئت میتوانم بگویم کیفیت لحاظ شده در محصولات ما قابل قیاس با هیچ تولیدکنندهای در کشور نیست به دلیل اینکه در کارگاه ما به جای محاسبات مالی، وجدان کاری اولویت ویژه است. اگرچه میتوان با آلومینیومی ارزانتر پیستون تولید و در بستهبندی زیبا به بازار عرضه کرد اما درعمل کارایی لازم را ندارد و میتواند به قیمت جان چند هموطن تمام شود.
آفت قدیمی تولیدات زیرپلهای
عضو هیئت مدیره کمیسیون بانوان خانه صنعت ومعدن در پاسخ به این پرسش که در حال حاضر تولید چقدر مقرون بهصرفه است؟ اعلام میکند: سیلندرهایی که ریختهگری میشود از سال گذشته تاکنون افزایش قیمت بسیاری داشته است بنابراین با این کیفیت و گرانی مواد اولیه تولید مقرون بهصرفه نیست و سود لازم برای بقای مجموعه را ندارد.
حال آنکه تولیدیهایی بدون نام ونشان و به قولی زیرپلهای با استفاده از مواد اولیه نامرغوب همچنان در بازار فعالیت دارند و بی کیفیتترین محصولاتی را تولید میکنند که نه تنها کار آنها خطرناک است، بلکه رقابت ناسالمی را در بازار به وجود آوردهاند.
کارخانههای تولیدی مجبور به سرمایهگذاری عظیم در شهرکهای صنعتی بوده و با موضوعاتی مانند مالیات، بیمه، حاملهای انرژی و دستمزد کارگری دست و پنجه نرم میکنند، اما کارگاههای زیرپلهای با این مشکلات مواجه نیستند. پس برایشان تولید با هر کیفیتی سودآور است و در اینجاست که تولیدکنندههایی مانند ما متأسفانه با وجود رعایت بهترین کیفیت، متضرر میشوند.
تحریمها و فرصتها
وی درباره نقش تحریمها در تولیدات کارخانهاش نیز توضیح میدهد: لازم به یادآوری است در سالهایی که اجناس چینی، هندی و پاکستانی بسیاری با قیمتهای خیلی پایین در بازار بود، میزان تولیدات ما نیز به همان نسبت بسیار پایین بود اما از شروع تحریمها که کالاهای وارداتی کاهش یافت و قیمت این کالاها افزایش پیدا کرد، تقاضا برای کالاهای تولید داخلی بیشتر شد.
این بانوی تولیدکننده درباره مشکلات سرراه تولیدکنندگان میگوید: در این ۱۰ سال، مشکلات زیادی سر راه من بود. متأسفانه حمایت نکردن دستگاههای دولتی مهمترین مانع سر راه تولید است و در این سالها، کمتر مسئولی را دیدیم که سری به واحدهای تولیدی کوچک بزند و درددل و حرفهای یک تولیدکننده را بشنود.
مسئولان همیشه سراغ افتتاح واحدهای بزرگ میروند و تسهیلات و وامهای گزافی را نیز به این پروژهها اختصاص میدهند و متأسفانه به صنایع کوچک چندان توجهی نمیشود.
باید اعتراف کنم هیچ شخصی از مشکلات واحدهای کوچکتر که تولیدکننده آن با چنگ و دندان و به سختی آن را اداره میکند، خبر نداشته و یا تمایلی برای دانستن این مشکلات ندارد.
شایسته یکی از مشکلات را شرایط سخت و شاید تبعیضآمیز دریافت تسهیلات میداند و تأکید میکند: برخی واحدهایی که قسطهای عقبافتاده خود را با بهرههای اندک و حمایتی پرداخت نکردند، همچنان مشغول فعالیتاند اما در مقابل یک واحد صنعتی مانند کارخانه ما متأسفانه برای یک میلیون و ۷۰۰ هزار تومان اقساط باقیمانده از دورانی که همسرم در قید حیات بود کارخانه ما ۱۲میلیون تومان جریمه و از اخذ تسهیلات محروم شد. اگر بخشودگی شامل حال ما شده بود، میتوانستیم همان سال یک دستگاه جدید خریداری کنیم اما این اتفاق نیفتاد و من مجبور شدم در سال۱۳۹۸ حدود ۳هزار متر زمین از کارخانه را در شهرک صنعتی به فروش بگذارم تا بتوانم یک دستگاه خریداری کنم. وی ادامه میدهد: یکی دیگر از مشکلات، افزایش رقم قبضهاست. به طور مثال هزینه قبض گاز در سالهای گذشته برای واحد ما در طول یک ماه و ۱۰روز حدود ۴۰۰ هزار تومان صادر میشد اما این قیمت از سال گذشته به ۴میلیون تومان رسیده است.
به نظر میرسد متولیان اگر به دنبال حمایت واقعی از تولید و صنعت هستند باید توجه بیشترو ویژهای به واحدهای کوچک داشته باشند، چراکه موجب ترغیب افراد بیشتری برای راهاندازی واحدهای کوچک و درنتیجه افزایش زمینههای اشتغال میشود.
خبرنگار: سرور یزدی
نظر شما