به گزارش قدس آنلاین به نقل از اسلش گیر، رویدادهای هولناک طبیعی می توانند در اجرام اسمانی نیز اتفاق بیفتند و یکی از این رویدادها مربوط به بلعیدن سایر سیاره ها و سیارک ها توسط مشتری است که آن را به غولی عظیم مبدل کرده است.

به گفته محققان، شواهد جمع‌آوری‌شده از کاوشگر جونو - همراه با اندازه‌گیری‌هایی که قبلاً توسط فضاپیمای گالیله انجام شده بود - نشان می‌دهد سیاره مشتری ممکن است از روشی غیرمنتظره‌ای به اندازه عظیم فعلی خود رسیده باشد: خوردن سیارات کوچک‌تر.

مشتری یک غول گازی است، اما کاملاً از گاز تشکیل نشده است. این سیاره دارای مقداری جرم سیاره ای است که در پشت جو شدید منظومه طوفانی به وسعت ۱۰۰۰۰ مایل پنهان شده و برای قرن ها بیداد کرده است. محققان این نظریه را مطرح می‌کنند که در حالی که مشتری هنوز در حال رشد بود، مواد سیاره‌ای دیگر را در اطراف خود جذب کرد که به آن اجازه داد تا به بزرگ‌ترین سیاره در کل منظومه شمسی تبدیل شود. به طور خلاصه، این امکان وجود دارد که مشتری بسیار بزرگ شده باشد زیرا سیارات کوچکتر را قورت داده، در حالی که پوشش جوی آن هنوز در حال تکمیل بوده است.

با این حال، انتظار نداشته باشید که مشتری به زودی شروع به بلعیدن بقیه توده های شناور مجاور خود کند. بر اساس بررسی های ناسا، این سیاره تقریباً چهار میلیارد سال پیش در محل کنونی مستقر شد و از آن زمان تاکنون در مدار خود در حال گردش بوده است.