هنوز چند روزی از درگذشت استاد کریمخانی نمی گذرد و من همچنان در ذهنم این سوال را دوباره و چندباره از خودم پرسیده ام که راز ماندگاری استاد کریمخانی چه بود؟ او که مرد گمنامی بود چگونه در دهه پایانی عمرش و در حالی که گرد پیری بر موهایش نشسته بود تازه در میام مردم شناخته شد و همگان شیدا و شیفته صدایش شدند.

در طول تاریخ مداحان و هنرمندان بسیاری آمده اند و رفته اند اما صدای استاد کریمخانی ماند. ماند برای دل های ما، برای دلهای شکسته ای که هرگاه هوای امام رضا(ع) را می کنند نوای محزون او را بشنوند.ماند صدایش برای قلب هایی که وقتی به بارگاه خورشید هشتم قدم می گذارند ناخوادگاه این شعر در ذهنش شان تداعی شود و زیر لب زمزمه کنند که آمدم ای شاه پناهم بده...

حالا در آن سوی جهان یکی پیدا شده که عنکبوت مقدس ساخته و حتی جایزه گرفته و هدفمند بزرگ نمایی هم شده ... براستی چه تفاوتی میان این دو سنخ اثار است؟

یکی در کنج گمنامی اش در یک غروب در استدیوی ضبط اریا عظیمی نژاد، اشک ریخته و امده ام ای شاه پناهم بده را خوانده، دستمزدی برایش نگرفته و سالها بعد تلویزیون کارش را پخش کرده و ماندگار شده... آن یکی عنکبوتی ساخته مثل خانه عنکبوت سست و بی بنیان...

به راستی کدام یک بر دل مردم نشسته و کدام یک در تاریخ خواهد ماند و ماندگار خواهد شد و کدام یک نیامده به فراموشی سپرده خواهد شد؟

در همه دوران ها اثار شاخصی برای ایمه به خصوص سلطان طوس که تنها امام میهمان و بلکه میزبان این سرزمین است؛ خلق شده که ماندگار شده اند در همه دوران ها این اثار بوده از دعبل که آن قصیده مشهور را در محضر خود امام سرود تا نوبت به عبدالرحمن جامی شاعر اهل سنت قرن نهم  و خاتم الشعرای شعر فارسی رسید که غزل «سلام علی ال طه و یاسین» را سرود که در حرم مطهر رضوی اشعار این شاعر اهل سنت بیشتر از همه شاعران تاریخ خودنمایی می کند.

و رسید به دوران معاصر ؛ تا یکی مثل مختوم قلی شاعر ترکمن دو هزار بیت شعر برای حضرت بسراید و آن دیگری مثل استاد فرشچیان ساخت و طراحی ضریح مطهر حضرت را برعهده بگیرد و بخاطرش ریالی دستمزد نگیرد و حتی چند سکه هدیه را هم وقف بارگاه امام هشتم کند و بگوید: قبلا حساب شده...

 ما می رویم و بعد ما هم نسل هایی خواهند آمد که هنرمندانش آثار ماندگارشان را برای امام مهربانی ها خلق کنند و به پای حضرت عشق بریزند.اما در گذشته و حال و آینده؛ هنری در این ساحت ماندگار است که از دل بر آید و آن هنر بر دل های شیفته امام رضا(ع) هم نشسته و خواهد نشست...

صدیقه رضوانی نیا