به گزارش قدس آنلاین، بخش قابل ملاحظه‌ای از عزت ایران عزیز ما مرهون مجاهدت دانشمندانی است که با کسب دستاوردهای علمی ضمن دمیدن روح خدمت در کالبد وطن، بارقه ارزشمندی را برای توسعه دانش بشری فراهم می‌سازند.

کسب «جایزه اورولوژیست برتر انجمن جهانی اورولوژی» توسط پروفسور ناصر سیم‌فروش؛ استاد ممتاز دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از جمله افتخاراتی است که باید به آن بالید.

این جایزه یکی از مهم‌ترین جوایز این انجمن است که برای نخستین بار به یکی از متخصصان کشوری غیرغربی اعطا می‌شود. کسب عنوان اورولوژیست برتر جهان در سال ۲۰۲۲ بهترین بهانه است تا به سراغ ایشان برویم و ضمن گفت‌وگویی در خصوص این افتخار، از حال و روز پزشکی کشورمان و به‌ویژه دانش تخصصی اورولوژی بشنویم.

آقای دکتر؛ به عنوان مبتکر مدل ایرانی پیوند کلیه، برایمان بگویید پیشرفت‌های علم پزشکی در ایران در مقایسه با کشورهای غربی متأثر از چه عواملی است؟

مدل ایرانی پیوند، ۲۵ سال پیش در ایران برای نخستین بار در جهان انجام شد که آن زمان هنوز اهدای عضو از بیماران مرگ مغزی در کشور انجام نمی‌شد. در این روش با انجام پیوند کلیه از فرد زنده غیر فامیل، انقلابی در پیوند کلیه کشور ایجاد شد. به‌طوری که فهرست انتظار برای پیوند کلیه در کشور به سه یا چهار ماه رسید در حالی که در کشورهای اروپایی و آمریکایی سه یا چهار سال بود و به همین دلیل مدل پیوند ایرانی مورد توجه آن‌ها قرار گرفت. پس از آن نیز قانون مرگ مغزی در کشور فعال شد به مرور پیوند کلیه از فرد زنده کاهش یافت. اکنون ایران در منطقه رتبه نخست اهدای کلیه را از بیماران مرگ مغزی به خود اختصاص داده و در جهان نیز جایگاه قابل قبولی دارد.

در حالی که پیش از پیروزی انقلاب تنها ۱۰۰ پیوند کلیه انجام شده بود و بخش عمده‌ای از پیوندها خارج کشور انجام می‌شد، اما دیگر هیچ ایرانی برای پیوند کلیه به خارج اعزام نمی‌شود و تا امروز بیش از ۵۵هزار پیوند کلیه در کشور انجام شده است.

درهای کشور ما هرگز برای پیشرفت علم و دانش به روی دانشمندان و محققان بسته نبوده است، حتی در سال‌های جنگ تحمیلی ارتباط مان با مجامع علمی قطع نشد و در همین کنگره جهانی SIU که اوایل انقلاب فقط سه عضو داشت شرکت می‌کردیم، پس از آنکه تعداد اعضای کنگره به ۱۰۰ نفر رسید پس از آمریکا و ژاپن بیشترین تعداد مقاله از ایران در این کنگره جهانی ارائه شد و همکاران ما با شرکت در این کنگره‌ها علاوه بر کسب تجربه از دانشمندان دیگر کشورها، تجربه‌های خود را با آن‌ها به اشتراک گذاشته‌اند و این موجب شد سال ۲۰۰۴ بالاترین آمار اهدای کلیه به روش لاپاراسکوپی را گزارش کنیم و بزرگ‌ترین جایزه اهدای کلیه به روش لاپاروسکوپی از سوی انجمن جهانی اندویورولوژی به اینجانب اهدا شود. اکنون ما برای اهدای کلیه از روش مینی لاپاروسکوپی استفاده می‌کنیم که مجموع این عوامل موجب شده جزو کشورهای پیشرو پزشکی باشیم.

به عنوان پزشکی که تجربه‌های ارزشمند متعددی دارید؛ برای آنکه مناطق محروم هم از وجود متخصصان توانمند برخوردار شوند چه راهکاری را پیشنهاد می‌کنید؟

ابتدای پیروزی انقلاب فقط ۱۵۰جراح کلیه در کشور داشتیم اما با ادغام آموزش در وزارت بهداشت و تأسیس یک دانشگاه علوم پزشکی در هر استان، سالانه به بیش از ۵هزار دانشجوی پزشکی آموزش داده شد که تعدادی از آن‌ها در رشته‌های تخصصی و سپس به دوره‌های فوق‌تخصصی و مراکز تحقیقاتی راه یافتند؛ این مهم موجب توسعه دانش پزشکی کشور شد و امروز یکی از پیشرفته‌ترین کشورها در این حوزه هستیم و پزشک مورد نیاز خود را تربیت می‌کنیم.

اکنون ما در رشته جراحی کلیه و مجاری ادرار بیش از هزار و ۵۰۰ متخصص داریم که بیشتر آن‌ها دوره‌های فوق‌تخصص و فلوشیپ را گذرانده‌اند و عمل‌های بسیار پیچیده جراحی کلیه را انجام می‌دهند. اما در مورد مناطق محروم، با توجه به اینکه نظام پزشکی شبکه‌ای است و این شبکه به کلان منطقه و مناطق کوچک‌تر تقسیم می‌شود، باید توزیع پزشک در مناطق مناسب باشد که متأسفانه در زمینه توزیع پزشک در کشور مشکل داریم.

با این‌حال شبکه بزرگی از دانش‌آموختگان جراحی کلیه تشکیل داده‌ایم که در تمام مناطق کشور توزیع شده و با بیماران ارتباط دارند. به‌طوری که اگر بیماری از زاهدان به تهران مراجعه کند او را برای درمان به همکار متخصص در زاهدان معرفی می‌کنیم تا جراحی او در شهر خودش انجام شود.

امسال با تصمیم خوب وزارت بهداشت و پذیرش دانشجوی پزشکی بومی برای مناطق محروم، با هدف رفع کمبود پزشک در این مناطق، قرار است برای دوره تخصص رشته‌های پزشکی، دستیاران پزشکی از مناطق محروم برای خدمت در همان منطقه پذیرش شوند که این نوع پذیرش موجب ماندگاری پزشکان در همان منطقه و حل مشکل کمبود پزشک متخصص مناطق محروم در آینده می‌شود.

یعنی کمبود پزشک به‌ویژه در حوزه‌های تخصصی نداریم؟

خیر، نداریم؛ اما با توجه به اینکه در سال‌های گذشته بومی‌گزینی در پذیرش دانشجویان پزشکی نداشتیم، برای تأمین پزشک مناطق محروم از متخصصان سایر مناطق استفاده می‌شد که این متخصصان پس از پایان دوره تعهد به شهرهای خود بازمی‌گشتند، اما اکنون با بومی‌گزینی، در آینده مشکلی در این زمینه نخواهیم داشت.

موضوعی که باید مورد توجه قرار گیرد توزیع مناسب امکانات درمانی در کشور است. اکنون در برخی مناطق جراح متخصص کلیه و مجاری ادرار داریم؛ اما به دلیل نبود امکانات، نمی‌توانند جراحی کلیه انجام دهند. بنابراین هر مقایسه‌ای که در این مورد با سایر کشورها انجام شده درست نیست، زیرا بیشتر پزشکان متخصص در کشورهای مورد مقایسه با گذراندن دوره‌های سه یا چهار ماهه متخصص شده‌اند، در حالی که دوره تخصص در ایران چهار ساله است. ضمن آنکه برخی پزشکان ما به دلیل درآمد پایین این حرفه در سال‌های نخست طبابت از چرخه درمان خارج شده‌اند حال آنکه اگر امکانات اقتصادی و رفاهی بیشتری، به‌ویژه به پزشکانی که در مناطق محروم خدمت می‌کنند تعلق بگیرد و اجازه تأسیس مطب به آن‌ها داده شود، نیازی به افزایش پذیرش دانشجوی پزشکی نخواهیم داشت.

خبرنگار: اعظم طیرانی

انتهای پیام/