با کریمان کارها دشوار نیست

شب گذشت از نیمه اما با تو صحبت می کنم
تا که بگزارم نماز عشق، نیت می کنم

ای ولایت شرط توحید تمام عاشقان!
با تولای تو، من تجدید بیعت می کنم

در حریم حضرت خورشید، جای ذره نیست
از حضور خود در این درگاه حیرت می کنم

تا نگاهم می کنند آیینه ها از هر طرف
شرم از آیینه قرآن و عترت می کنم

من که سنگین بارم از بسیاری جرم و گناه
خواهش بال کبوتر با چه جرأت می کنم؟

نعمت قرب جوارت را به من بخشیده اند
در بهشت آرزو کفران نعمت می کنم

ای شنیده با صبوری درد دل های مرا
اشک اگر بگذارد امشب با تو صحبت می کنم

من که با فرمان بری از نفس عادت کرده ام
کی به خود می آیم آخر، کی عبادت می کنم؟

خط نزن اسم مرا با صد خطا پشت خطا
من دلِ هر جایی خود را نصیحت می کنم

«سوره  یوسف» که خواندم، آیه شد «هشتاد و هشت»
بارها این آیه را با خود تلاوت می کنم

شک ندارم «با کریمان کارها دشوار نیست»
گر نشد کامم روا، خود را ملامت می کنم

این خریداران یوسف، دست پُر آورده اند
من تهی دستم چرا بیهوده قیمت می کنم؟

تا نسوزد بی گناهی از شرار آهِ من
می روم از جمع بیرون، با تو خلوت می کنم

تا نصیب من شود توفیق ترک معصیت
چشم خود را چشمه  اشک ندامت می کنم

تا نگردد در مقام عرض حاجت، ناامید
با دل خود بعد از این اتمام حجت می کنم

یک قدم تا آسمان مانده ست از شهر بهشت
من زغفلت آرزوی باغ جنت می کنم

می روم سمت «مصلّی»، می رسم تا «پنج راه»
یعنی از پایین پا قصد زیارت می کنم

گر که زنگ ساعتِ صحن تو بیدارم کند
توبه در باقی عمر ازخواب غفلت می کنم

گر که دستم را بگیری، مثل خُدّام حرم
بعد از این خدمت به قدر استطاعت می کنم

بس که تو زود آشنایی ای امام مهربان
من کجا در محضرت احساس غربت می کنم؟

«یک سلامم را اگر پاسخ بگویی، می روم
لذتش را با تمام شهر، قسمت می کنم»

تا بریزم گاهگاهی سرمه در چشم غزل
من به گرد راه زوّارت قناعت می کنم

تا بماند قصه  صیاد و آهو جاودان
بی پناهان را به پابوس تو دعوت می کنم

در کنار پنجره فولادتان با اشک چشم
می نویسم «یا علی» و رفع زحمت می کنم

شعر از غفورزاده

بیشتر بخوانید: عکس قدیمی، راز ساعت حرم امام رضا علیه‌السلام را آشکار کرد