به گزارش قدس آنلاین، آبتین گلکار در نشست «گفت‌وگو درباره ادبیات روسی» که در کافه کتاب آفتاب مشهد برگزار شد، درباره ناآشنایی مخاطبان ایرانی با ادبیات معاصر روسیه گفت: زبانی که برای آثار معاصر روسیه استفاده می‌شود بسیار صریح و رک است و به‌خاطر این بی‌پرده بودن، آموزه‌های خوبی ندارد.
او با بیان اینکه ادبیات معاصر و ادبیات کلاسیک روسیه دو پدیده متفاوت هستند و نمی‌توان این دو را با هم مقایسه کرد، افزود: ادبیات کلاسیک روسیه امتحان خودش را پس داده و نام‌های بزرگی را دارد اما درباره ادبیات معاصر آن نمی‌توان قضاوت درستی کرد چون نمی‌دانیم در نیم قرن آینده هم این آثار خواننده دارد یا نه.
مترجم «باریس گادونوف» با اشاره به تلاش‌های «الکساندر پوشکین» در قرن نوزدهم برای اعتلای زبان روسی گفت: او را پدر ادبیات روسی می‌دانند چون با تلاش‌های پوشکین، ادبیات روسیه به سرعت پیشرفت کرد و پس از آن نویسندگان و شعرای روسی ظهور کردند. 
این مترجم درباره اینکه چطور ادبیات روسی شکوفا شد، توضیح داد: قیامی شبیه آنچه در مشروطیت ایران اتفاق افتاد و تأثیری ماندگار در ایران داشت در روسیه هم رخ داد، اگرچه سرکوب شد اما تأثیر زیادی روی ادبیات روسیه داشت. عامل مهم دیگر، نقد ادبی بود که در روسیه پا گرفت و تأثیر زیادی در ادبیات داشت. سمت و سو دادن به ادبیات آینده روسیه توسط منتقدان ادبی انجام می‌شد در حالی که در ایران منتقد ادبی که جایگاه داشته باشد و بتواند به ادبیات خط بدهد کم داشته و داریم. به گفته گلکار، نویسندگان مهاجر هم جریان مهم ادبی در روسیه را به وجود آوردند و آثار ارزشمندی خلق کردند. او افزود: پس از فروپاشی شوروی، قید و بندهای سانسور برداشته شد و با سیل آثار خوب مواجه ‌شدیم. گویی ادبیات روسیه در حال کشف شدن بود.

خبرنگار: زهره کهندل