به گزارش قدس آنلاین، حجت‌الاسلام حامد کاشانی مهمان آخرین شب از فصل کوفه برنامه سوره با موضوع کوفه و جنگ روایت‌ها بود.

وی در ابتدای این برنامه به ریشه‌های جنگ روایت در کوفه پرداخته و گفت:‌ محصول اصلی جنگ روایت‌ها برای ما شیعیان این است که با شنیدن کوفه یاد این جمله که ما اهل کوفه نیستیم خواهیم افتاد. اگر بخواهیم این جنگ روایت‌ها را ریشه‌یابی کنیم باید به زمان پیامبر (ص) برگردیم. تمام اختلافات اساسی مسلمین در مورد پیامبر (ص) است و این امام علی(ع) نیست که محور اختلافات است. حتی بین همسران پیامبر (ص) هم دو حزب و جریان وجود داشت. یک جریان از ام سلمه و حضرت خدیجه تا امام علی (ع) و عمار هستند و جریان مقابل نیز بدنه‌ مردم غیرمنافق اما دارای نگاه خاص به پیامبر (ص) بودند که تحت تأثیر منافقین بودند. برای جریان اول، پیامبر (ص) و خواسته‌های ایشان بیش از هر چیز دیگری اهمیت داشت و به همین دلیل در هیچ جنگی نیز فرار نکردند. در طرف مقابل اما افرادی بودند که در جنگ‌ها با اولین خطر فرار می‌کردند و پیامبر (ص) را هم عرفی می‌دیدند در صورتی که گروه اول پیامبر را قدسی می‌دیدند.

نماز این مرد ما را به یاد نماز رسول خدا (ص) انداخت

کاشانی تفاوت دو گروه مهم در برابر پیامبر (ص) را میزان محبت‌شان به رسول خدا دانسته و گفت:‌ در روز اول خیبر لشکر مسلمانان شکست خورد و پیامبر به قدری ناراحت بودند که خوابشان نمی‌برد چرا که عده‌ای فرار کرده بودند به همین خاطر فرمودند فردا پرچم را به فردی می‌دهیم که خدا و رسولش را دوست دارد. این همان تفاوتی است که دو گروه دارند اما جریانی که پیامبر را عرفی می‌دید حاکم شد و به همین خاطر طرفداران امام علی(ع) مجبور به عزلت شدند. این وضع به گونه‌ای پیش رفت که ۵-۶ سال پس از تشکیل کوفه برخی از مردم حتی امام علی(ع) را هم نمی‌شناختند.

وی نماز را هم امری فراموش شده خواند و تأکید کرد:‌ کار به جایی رسید که وقتی در سال ۳۵ امام در جنگ جمل نماز می‌خواند مردم گفتند نماز این مرد ما را به یاد نماز رسول خدا انداخت. نماز در مساجد خوانده می‌شد اما دقیقاً به گونه‌ای که پیامبر می‌خواند.

علی، شأنیت‌بخش به ایرانیان

او به شیوه اعلامی یکی از حکام بعد از پیامبر اشاره کرده و گفت: خود آن فرد اعلام کرد که اگر کسی با ما مخالفت کند او را خواهیم کشت و این کار را هم به راحتی کردند. پسر طلحه در بین اسرای جمل بود و دیگران این تصور را داشتند که به خاطر نقش پدرش در جنگ اولین نفر گردن او را خواهند زد اما امام علی با گرفتن تعهدنامه در مورد عدم اقدام علیه حکومت او را آزاد کرد و همین هم موجب تعجب همگان شد چرا که شیوه حکومت پیش از این برخورد سخت با مخالف بود. این برخورد سخت با مخالفان باعث شد سران جریان طرفدار امام علی (ع) کم‌کم در کوفه اجتماع کنند.

وی بدنه ایرانیانی که به کوفه می‌رفتند را دوست‌دار اهل بیت (ع) خواند و بیان کرد: پیش از امام علی (ع) مقرری به ایرانیان داده نمی‌شد اما به اعراب داده می‌شد ولی با روی کار آمدن امام به ایرانیان هم داده شد و توزیع بیت‌المال به شیوه زمان پیامبر (ص) بازگشت لذا ایرانیان محبت پیدا کردند به امام. قبل از امام علی (ع) فضا به گونه‌ای بود که به ایرانیان اجازه نشستن سر سفره‌ای که اعراب نشسته بودند را نمی‌دادند و ازدواج دختران عرب با مردان ایرانی را بی‌غیرتی می‌دانستند.

اگر کوفه نبود امام علی (ع) به حکومت نمی‌رسید

کاشانی با تأکید بر این که اگر کوفه نبود امام به حکومت نمی‌رسید گفت: این که امام حاکم شد نتیجه تلاش‌های عمار و مالک و دیگران بود که پس از کشته شدن خلیفه سوم طلحه آماده بیعت مردم بود که با تلاش‌های یاران امام دل‌ها به سمت امام علی(ع) متمایل شد.

این کارشناس مذهبی با استناد به نامه کوفیان، استبداد حکومت، غصب حکومت و سوءاستفاده از بیت‌المال را سه شکایت اهل کوفه در نامه به امام حسین (ع) خواند و گفت: کوفه تبدیل به دوقطبی بین ناصبی‌ها و دوست‌داران اهل بیت (ع) شده بود. جریان اول کوچکترین ابراز محبت به امام را برنمی‌تابیدند و تلاش می‌کردند کوفیان را دروغگو و غیرقابل اعتماد معرفی کنند.

او کوفه را برخلاف سایر شهرها شهری مترقی خواند و بیان کرد: بقیه‌ شهرها هیچ حمایتی از امام نکردند و حتی بعد از کشته شدن پیک امام به بصره فقط دو نفر اعتراض کردند. از این رو جریان اموی این شهر را خاری در گلوی خود می‌دید. به همین دلیل تلاش می‌کردند که اولاً امام حسین (ع) را عرفی کنند و ثانیاً کوفه را به عنوان شهر فریب جا بزنند.

کاشانی این نقل تاریخی که شریح قاضی حکم علیه امام صادر کرده است را نادرست خواند و گفت:‌ تئوریزه کننده حکم علیه امام حسین (ع) عبدالله بن عمر بود که البته با زیرکی که داشت هیچ وقت این کار را به صورت صریح انجام نداد. او امام را دنیاطلب می‌خواند.

وی دلیل تشنه کشتن امام حسین (ع) را این گونه بیان کرد و در این خصوص اظهار داشت:‌ گفتند به تو آب نمی‌دهیم همان طور که عثمان تشنه کشته شد و معتقد بودند عثمان را امام علی (ع) تشنه کشته است و این کار جبران آن است.

کاشانی با اشاره به حدیث معروفی از پیامبر (ص) که عمار را گروه ظالمان می‌کشند، گفت:‌ حتی در برابر این حدیث قطعی پیامبر (ص) هم ایستادند و گفتند: معاویه مرز اسلام در برابر امپراطوری کفر بود و امام علی (ع) با راه انداختن جنگ صفین قصد داشت این مرز اسلام را تضعیف کند.

انتهای پیام/

منبع: فارس