نویسنده ضمن سخن از آتلانتیس جدید، معتقد است اروپا و آمریکا در کنار هم می‌توانند رؤیای اسطوره‌ای امپراتوری گمشده آتلانتیس را احیا کنند. وی سپس می‌افزاید: حمله روسیه به اوکراین -که به عنوان حمله روسیه به اروپا و در واقع به تمام تمدن غرب تلقی می‌شد- تأثیرات قابل توجهی برای اروپا به همراه داشت. نخست، ناسیونالیسم لیبرال احیا شد. غرب از ایدئولوژی‌های خودشیفتگی، بیداری، صلح‌طلبی و انزواطلبی بیرون کشیده شد و به ارزش‌های پایدار صلابت، وفاداری و شجاعت رو آورد. دوم، سال۲۰۲۲ شاهد احیای اینترناسیونالیسم محافظه‌کار بودیم. در اوایل ماه می ۲۰۲۲، زمانی که بایدن از کنگره خواست به کمک ۴۰میلیارد دلاری به اوکراین رأی دهد، نمایندگان با رأی مثبت به این پیشنهاد، به اوکراینی‌ها این امکان را دادند روس‌ها را به عقب برگردانند. البته بایدن آن‌قدر عمر کرده که بداند ایالات متحده بهترین عملکرد را زمانی که به یک کشور درگیر کمک می‌کند (دکترین مربوط به ریچارد نیکسون و رونالد ریگان) و بدترین عملکرد را زمانی که خود درگیر جنگ است (دکترین لیندون) دارد.
در ادامه آمده: همچنان برخی از رهبران اروپایی جاه‌طلبی‌های بزرگ‌تری دارند. به عنوان نمونه، گای ورهوف‎‌اشتات، نخست‌وزیر پیشین بلژیک کارت‌های بزرگ خود را حتی پیش از جنگ اوکراین روی میز گذاشت و اعلام کرد: «جهان در حال تبدیل شدن به امپراتوری‌هاست. چین، هند و آمریکا امپراتوری هستند. ما باید اتحادیه اروپا را ایجاد کنیم تا بتواند از منافع ما دفاع کند». امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه نیز ایده یک کنفدراسیون اروپایی بزرگ‌تر و فراتر از اتحادیه با مشارکت انگلیس را مطرح کرد. بنابراین، اروپامحوری شومان، دوگل و مکرون جای خود را به چشم‌اندازی بزرگ‌تر از منافع مشترک در دو سوی اقیانوس اطلس داد. حال در سطحی بالاتر، ایده مکانی بین دو قاره -متعلق به آمریکا و اروپا- زنده شد. این آتلانتیس بود که توسط افراد باستان‌شناس و همچنین چهره‌هایی مانند توماس مور و فرانسیس بیکن مطرح شد. آتلانتیس اصلی ممکن است هرگز جایی بیش از تصور وجود نداشته باشد، با این حال اکنون یک آتلانتیس نو مطرح است که می‌تواند از آمریکا تا ارمنستان امتداد یابد.

ترجمه و خلاصه‌نویسی: زینب اصغریان