به گزارش قدس آنلاین، سرطان سینه یکی از رایج ترین سرطان ها در میان بانوان است. با وجود درمان ها و داروهای متنوعی که برای این بیماری استفاده می شود، متازتاز سلول های سرطانی به سایر اندام ها، به خصوص ریه، اصلی ترین علت مرگ مبتلایان به سرطان سینه است.

یکی از داروهای مرسوم برای درمان سرطان سینه تاموکسیفن است که یک داروی ضد استروژن محسوب می شود.

محققان کشور با هدف بررسی نحوه عملکرد این دارو بر ساز و کار تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال (epithelial-mesenchymal transition) – تغییر حالتی که سلول های سرطانی برای جدا شدن از غده اصلی و رفتن به سایر اندام ها (متازتاز) انجام می دهند- در بیماران مبتلا به سرطان سینه، تحقیقاتی را انجام دادند.

در این پژوهش به بررسی بیوانفورماتیک داده های موجود در خصوص این بیماری پرداخته شد. همچنین مسیرهای پیام رسان سلولی، انتولوژی ژن ها، طبقه بندی بیان ژن و پروتئین های مرتبط با آنان مورد بررسی قرار گرفت.

در نهایت ۲۵۳ ژن که پس از استفاده از تاموکسیفن افزایش بیان داشته موجب کاهش تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال می شدند و ۳۰۲ ژن که با مصرف داروی مورد نظر کاهش بیان داشته و موجب افزایش تغییر از حالت اپی تلیال به مزانشیمال می شدند انتخاب شد.

نتایج این پژوهش که در نشریه بین المللی Journal of Medicine and Life به انتشار رسیده است، نشان داد، ژن های گروه اول در مسیرهای مختلف مرگ سلول، اتصالات سلولی و سن سلولی درگیر هستند. در حالی که ژن های گروه دوم به مراحل مختلف چرخه سلولی مربوط می شوند.

نتایج این پژوهش منجر به درک بهتر ساز و کار داروی تاموکسیفن بر سرطان سینه شد؛ اما برای یافتن جزئیات بیشتر و شناسایی نقش تک تک ژن ها، ادامه پژوهش ها الزامی است.

دکتر سینا سالاری، دکتر وحید کاوه، محمد حسین میرزایی و همکارانشان در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، دانشگاه علوم سلامت راجیو گاندی هند، پژوهشگاه رویان این پژوهش را به نتیجه رساندند.