به گزارش قدس آنلاین، وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران امروز چهارشنبه چهارم آبان ماه در بیانیه‌ای از اعمال تحریم علیه برخی اشخاص و نهادها در حوزه اتحادیه اروپا خبر داد. در این بیانیه نام دو شرکت آلمانی به چشم می‌خورد که با حمایت از صدام در دوران جنگ تحمیلی راه نفس را بر بسیاری از مردم و رزمندگان ایران بستند. به همین سبب مروری بر نقش آلمان در دوران هشت سال دفاع مقدس و حمایت شیمیایی این کشور از صدام داریم.

بر اساس گزارش ۱۲ هزار صفحه‌ای سازمان ملل پیرامون تسلیحات عراق که در سال ۲۰۰۳ منتشر شده؛ دانشمندان و کادر شیمیایی دولت آلمان با رژیم بعث همکاری تنگاتنگی داشتند تا آنجا که از آلمان به‌عنوان تجهیز کننده درجه اول انبارهای تسلیحاتی صدام نام برده شده است. در همین رابطه تیمرمن محقق آمریکایی در کتاب «سوداگری مرگ» نقش آلمان در تجهیز عراق به سلاح شمیایی را تصریح و نوشته است: شرکت آلمانی کارل کولب (karl kolb) ۶ خط تولید سلاح شیمیایی جداگانه در مجتمع سامره ایجاد کرد. اولین آن‌ها در سال ۱۹۸۳ و آخرین آن‌ها در سال ۱۹۸۶ تکمیل شدند. از گاز خردل و اسید پروسیک تا گازهای عصبی سارین و تابون در این کارخانه تولید می‌شدند و در خمپاره‌ها، راکت‌ها و گلوله‌های توپ جاسازی می‌شدند. بی‌تردید این بزرگترین کارخانه سلاح شیمیایی در جهان بود.

همچنین رادیو بی بی سی به نقل از مجله اشپیگل نوشته است: «هیچ کشوری به اندازه آلمان چنین کمک تحقیقاتی و تولیدی به عراق در تهیه یک نوع سلاح کشنده و تعیین کننده نکرده است.»

متخصصان آلمان غربی دوشادوش شیمی‌دان‌ها، مهندسان موشکی عراق کار کردند تا یکی از متنوع‌ترین زرادخانه‌های سلاح‌های غیر متعارف را که در هیچ جای دنیا یافت نمی‌شد، به وجود آورند.

همدستی شرکت Karl Kolb (کارل کوب) در جنایت علیه ملت ایران

Karl Kolb (کارل کوب)در سال ۱۹۹۱ هفت مقام ارشد شرکت آلمانی «کارل کوب» به دلیل تهیه اجزای اساسی و مورد نیاز برای تولید تسلیحات شیمیایی در مجتمع‌های واقع در «سامرا» و «فلوجه» تحت پیگرد قرار گرفتند. در واقع بخش عمده‌ای از همکاری شیمیایی این شرکت با رژیم صدام، همکاری با مرکز تحقیقات و مطالعات «ابن هیثم» تاسیس شده در اواسط دهه ۱۹۷۰ میلادی بود که در زمینه آزمایش و تولید گازهای سمی قدیمی و جدید کار می‌کرد. براساس گزارش «UNSCOM» در جریان جنگ رژیم بعث علیه ایران، دستکم ۱۵ مرکز تولید و توسعه گازهای کُشنده در عراق فعالیت می‌کردند که با شرکت آلمانی «کارل کوب» همکاری داشتند.

همانطور که گفته شد شرکت «کارل کوب» علاوه بر همکاری تحقیقاتی در زمینه گازهای شیمیایی با عراق، براساس گزارش محرمانه آگوست ۱۹۹۰ وزیر اقتصاد آلمان غربی، تجهیزات مهمی در زمینه ایجاد کارخانه‌های کوچک صنعتی به عراق صادر کرد. این کارخانه‌های کوچک مستقیما در ساخت پروژه شیمیایی «سعد» و ساخت مجتمع نظامی در «التاجی» مشارکت داشتند. این شرکت از سال ۱۹۸۵ تاکنون تحت پیگرد قضایی و قانونی قرار دارد اما همواره همکاری شیمیایی گسترده با رژیم بعث را با وجود اسناد مختلف رد کرده است.

نقش Rhein Bayern Fahrzeugbau ( راین بایرن فاهرزگبائو) در خِس خِس ایرانیان

Rhein Bayern Fahrzeugbau ( راین بایرن فاهرزگبائو): این شرکت با مشارکت ۵ شرکت آلمانی دیگر، تجهیزات لازم برای تولید سم بوتولین و مایکوتوکسین را به عراق منتقل کرده است.پاسخ سخنگوی شرکت در این مورد، «بی اطلاعی از صادرات تجهیزات با خاصیت بیولوژیک» بود. با وجود انجام تحقیقاتی ۱۸ ماهه، هرگز اتهامی رسمی علیه این شرکت مطرح نشده است. هرچند برخی از مقام‌های این شرکت در زندان هستند. در پایان باید گفت که تعداد زیادی از شرکت‌های آلمانی، کارخانه تولید صدها تن گاز سمی مهلک و دیگر تجهیزات مورد نیاز برای پر کردن تسلیحات شیمیایی را برای عراق تهیه کردند .همچنین ۶ شرکت آلمانی نیز برخی تجهیزات مورد نیاز عراق را برای ساخت سلاح‌های میکروبی سم «بوتولین» و «مایکوتوکسین» تهیه کردند.

مزار قربانیان کُرد در حلبچه

ایران از جمله کشورهایی است که بیشترین آسیب را از به کارگیری سلاح‌های نامتعارف در طول تاریخ دیده است. استفاده از سلاح‌های شیمیایی از سوی عراق، درحالی اتفاق افتاد که این کشور جزو کشورهای امضا کننده پروتکل ژنو در سال ۱۹۲۵ درباره منع استفاده از سلاح‌های سمی، خفه کننده و ترکیبات باکتریولوژیک قرار داشت.

قربانی گرفتن سلاح‌های شیمیایی باعث شد جمهوری اسلامی ایران از بدو آغاز گفت‌وگوهای مربوط به تدوین کنوانسیون در ژنو و همچنین در کمیسیون مقدماتی آن جزو فعال‌ترین کشورهای عضو باشد. ایران در سال ۱۹۹۷ میلادی با تصویب مجلس شورای اسلامی به کنوانسیون پیوست و از همان آغاز همواره عضو شورای اجرایی سازمان بوده و حضوری فعال و تأثیرگذار در سازمان OPCW داشته است.

۴۴ هزار نفر قربانی شیمیایی در ایران شدند

در طول جنگ تحمیلی، رژیم عراق بارها از سلاح شیمیایی استفاده کرد. به طوری که بنابه گزارش رسمی ایران به کنفرانس خلع سلاح، تعداد این حملات توسط عراق از دی ماه ۱۳۵۹ تا اسفند ۱۳۶۶ در مجموع به ۲۴۲ مورد رسیده بود که قربانیان آن ۴۴ هزار نفر ذکر شده است که از آن تاریخ تاکنون این رقم به یکصدهزار نفر افزایش یافته است. همچنین بنا بر همین گزارش عراق در طول جنگ تحمیلی از ۶ هزار بمب شیمیایی علیه ایران استفاده کرده است.