به گزارش قدس آنلاین، الگو برداری از آلمان. نقشه‌ای بود که اعضای هیئت رئیسه فدراسیون فوتبال پس از بازگشت مهدی تاج به ریاست آن‌ را مقابل خود گذاشتند و به یک سیاست واحد رسیدند؛ جانشین پروری.

تاج به همراه دو نایب رئیسش یعنی مهدی محمدنبی و منصور قنبرزاده بعد از انتخابات هشتم شهریور بارها در برنامه‌های تلویزیونی هدف فدراسیون فوتبال را انتخاب دستیار ایرانی برای کی‌روش به هدف کسب تجربه‌های لازم برای در دست گرفتن سکان هدایت تیم ملی بعد از خروج این مربی پرتغالی، عنوان کردند. هدفی بزرگ که طبیعتا باید با نامی آشنا به سرانجام می‌رسید.

جواد نکونام همان فردی بود که سئول نشینان آن را ابزار سیاست جانشین پروری می‌دانستند. اما از همان ابتدا هم مشخص بود که پیوستن نکونام‌ به کادر فنی تیم ملی پیچیدگی‌های خاصی دارد که احتمال به سرانجام نرسیدنش بیشتر از رسیدنش است. چرا که سرمربی فولاد، قبل از آمدن کی‌روش در فضای غیر رسمی و کنار باقی نفرات خود به عنوان گزینه ایرانی سرمربیگری تیم ملی نام می‌گرفت و حالا آمدنش به عنوان دستیار دور از ذهن تصور می‌شد.

دومین مورد، شرط بزرگ نکونام‌ برای مدیران فدراسیون بود. او می‌خواست از همین حالا قراردادش به عنوان سرمربی بعد از جام جهانی و برای جام ملت‌های ۲۰۲۳ آسیا منعقد شود و کارلوس کی‌روش در آن مسابقات مدیر فنی تیم ملی باشد. موضوعی که مورد موافقت مهدی تاج‌ قرار نگرفت. علاوه بر آن اخلاق سرمربی پرتغالی تیم ملی هم به گونه‌ای نیست برای ۳ ماه به تیمی برود و او به طور قطع این را می‌دانسته که در جام ملت‌های آسیا نیز روی نیمکت تیم ملی می‌نشیند.

اظهار نظری که به شکست فدراسیون در اجرای پروژه جانشین پروری رسمیت بخشید و باعث شد مدیران این نهاد بالاخره قبول کنند چنین اتفاقی رخ نمی‌دهد. سیاستی که به نظر می‌رسد تا پایان جام ملت‌های آسیا و ماندگاری کی‌روش روی نیمکت تیم ملی مسکوت بماند و بعد از آن با بررسی همه جوانب دوباره در دستور کار قرار گیرد.

منبع: ورزش۳