در ادامه این مطلب آمده: در هر دو سوی اقیانوس اطلس، بسیاری اقتصاد صادرات‌محور آلمان را بیش از حد وابسته به بازار چین می‌دانند به‌طوری‌که نمی‌تواند به‌شدت با پکن در مورد شیوه‌های تجاری ناعادلانه مقابله کند. البته نمی‌توان اهمیت چین برای اقتصاد آلمان را رد کرد. اگرچه در سال‌های اخیر، پکن به بزرگ‌ترین شریک تجاری برلین تبدیل شده اما باید اذعان کرد آلمان به چین وابسته نیست. چه در تجارت و چه در سرمایه‌گذاری خارجی، هیچ بازاری در خارج از اروپا وجود ندارد که آلمان به‌شدت به آن متکی باشد.
گزارش می‌افزاید: بیایید با تجارت آغاز کنیم. در سال ۲۰۲۱، چین در رتبه‌بندی شرکای تجاری آلمان با نمایندگی ۹.۵درصد از کل صادرات و واردات کالاهای آن، در صدر قرار گرفت. اما تنوع، نه وابستگی، مشخصه روابط تجاری آلمان با جهان است. پس از چین، ایالات متحده، فرانسه، لهستان و سایر کشورهای اروپایی هر کدام بین ۵ تا ۸درصد از کل تجارت کالاهای آلمان را تشکیل می‌دهند. پس برخلاف کره‌جنوبی، ژاپن و استرالیا که بین ۲۰ تا ۳۰درصد وابستگی تجاری به چین دارند، آلمان چنین نیست. اگر آلمان به یک بازار وابسته باشد، آن بازار مشترک اتحادیه اروپاست. آلمان ۴۰درصد بیشتر از چین با کشورهای لهستان، مجارستان، جمهوری چک و اسلواکی مبادلات تجاری دارد.
فارین پالیسی با بیان اینکه برخلاف تفکر مرسوم، چین همه چیز را نمی‌سازد، آورده: در اروپا مانند سایر نقاط جهان، منطقه‌بندی اقتصادی همچنان بر جهانی‌شدن غلبه دارد. در این راستا در سال‌های اخیر، بخش خودرو آلمان معمولاً بیش از ۷۰درصد سرمایه‌گذاری آلمان و بیش از یک سوم سرمایه‌گذاری اروپا در چین را به خود اختصاص داده است. درست مانند بسیاری از همتایان آمریکایی، ژاپنی و کره‌ای، رهبران تجاری آلمان همچنان به پیش‌بینی رشد آینده درآمد و سود در چین ادامه می‌دهند و موفقیت در بازار چین را به عنوان پیشبرد رقابت جهانی خود می‌دانند.
شولتز و مشاورانش باید در نظر داشته باشند رشد شرکت‌های چندملیتی آلمانی در چین لزوماً مزایای زیادی برای آلمانی‌های معمولی به ارمغان نمی‌آورد. چین بلیت آلمان برای رونق اقتصادی نیست. آلمان به عنوان چهارمین اقتصاد بزرگ جهان، هنوز درمانده نشده است. اما در حال حاضر، برلین تصمیم گرفته متحدان نزدیک خود را ناراحت کند.

ترجمه: زینب اصغریان