به گزارش قدس آنلاین، نشریه فوکوس آلمان در مطلبی با عنوان چرا آمریکا با تحریم های خود به رفاه ما آسیب می‌زند؟ نوشت: مدل تجاری جدید آمریکایی ها جلوگیری از تجارت کشورهای به زعم خودشان نامحبوب است. با این کار، آمریکا به مدل صادرات آلمان نیز آسیب می رساند.

کالوین کولیج، رئیس جمهور آمریکا (1923 تا 1929) یک بار مدل کسب و کار کشورش را با همین سادگی توصیف کرد و گفت: تجارت آمریکا تجارت است. تمپی پاساتی! از آن زمان، روش های تجارت در آمریکا متنوع شده است و حتی می توان گفت که سیاسی شده است.

در ادامه این مطلب آمده است: تحریم‌های اقتصادی به ابزاری محبوب برای دلسرد کردن سایر کشورها از جنگ (روسیه، سوریه)، جلوگیری از ساخت بمب هسته‌ای (ایران، کره شمالی) یا ایجاد اختلال در رشد اقتصادی (چین) تبدیل شده است. بنابراین مدل کسب و کار جدید آمریکایی ها جلوگیری از تجارت کشورهای ( به زعم خودشان) نامحبوب است.

جان اسمیت می‌گوید: تحریم‌ها جایگزینی میان حرف و جنگ هستند. وی سال‌ها ریاست دفتر کنترل دارایی‌های خارجی وزارت خزانه‌داری آمریکا (OFAC) را بر عهده داشت که مسئول اداره و اجرای تحریم‌های اقتصادی و تجاری در سراسر جهان است. وی گزارش می دهد: با ریاست جمهوری دونالد ترامپ، تحریم ها از سقف خارج شد.

از نظر آماری زمانی که اسمیت در سال 2015 مدیر خزانه داری شد، بیش از 500 مورد تحریم وجود داشت. تا زمانی که او سه سال بعد آژانس را ترک کرد، تعداد آنها تقریباً سه برابر شده بود.

وی تاکید کرد: باید بدانید که سیاست اول آمریکای دونالد ترامپ فقط تخصص یک جمهوری خواه نبود. دموکرات ها همچنین با این روند قانون گذاری در کنگره همراه شدند. به ندرت اطلاعاتی در مورد منافع ملی ایالات متحده آمریکا به اندازه توجیه قانون تحریم های آمریکا علیه روسیه که در پی اشغال کریمه تصویب شد، ارائه شده است.

فوکوس در ادامه نوشت: از مارس 2014، کشورهای غربی 12747 تحریم علیه روسیه اعمال کرده اند. جان اسمیت به ایجاد سیستمی کمک کرد که از آن زمان اصلاح شده و اکنون تنها برای هزاران کارشناس تحریم در شرکت ها و بخش های تجارت خارجی وزارتخانه ها قابل درک است.

تحریم های جدید علیه روسیه - که در پی حمله به اوکراین اعمال شد - توسط ایالات متحده، کانادا، سوئیس و بریتانیا به ترتیب با 1683، 1418، 1406 و 1385 تحریم جداگانه رهبری می شود.

تحریم‌های ایران که پس از حمله به سفارت آمریکا در تهران در سال 1979 آغاز شد، اکنون قرار است تمدید شود.

حتی چین - اگرچه این کشور در حال جنگ با هیچ کشور دیگری نیست - مورد هدف سیاستمداران تحریم قرار گرفته است. ایالات متحده با اشاره به سرکوب اویغورها و سایر اقلیت های قومی در سین کیانگ و ادعاهای پکن در دریای چین جنوبی، محدودیت های ویزا و تحریم هایی را علیه مقامات و شرکت های چینی اعمال کرد.

این تحریم ها بر تجارت خارجی آلمان هم تأثیر می گذارد به گونه ای که در سال 2021، ارزش تجارت آلمان با روسیه 59.7 میلیارد یورو بود در حالی که از ژانویه تا سپتامبر سال جاری تنها 41.7 میلیارد یورو بوده است.

در تجارت با ایران، ارزش صادرات و واردات آلمان در سال 2010 همچنان بیش از 4.7 میلیارد یورو بود، در سال 2022 تا ماه سپتامبر تنها حدود 1.5 میلیارد یورو بود.

وقتی صحبت از تجارت با چین به میان می‌آید، اقتصاد صادراتی آلمان تقریباً اعداد بسیار بزرگی را نشان می دهد. در سال 2022، تاکنون کالاهایی به ارزش 223.4 میلیارد یورو مبادله شده است. کاهش تنها ده درصدی به معنای زیان 22.3 میلیارد یورویی در حجم تجارت آلمان و چین است.

دولت آلمان ماه هاست که تحت فشار آمریکا برای تغییر استراتژی خود در چین بوده است. اولاف شولتز، صدر اعظم آلمان که برای دومین بار در 14 روز با یک هیئت تجاری درجه یک به آسیا سفر می کند، فشار را احساس می کند و همچنین تحت فشار متقابل رهبران شرکت های آلمانی قرار دارد.. صدراعظم آلمان برای آسودگی خیال روسای دویچه بانک، BASF و زیمنس که با او همسفرند گفت: تنوع به معنای جدا شدن از چین نیست.

در حال حاضر باد شدیدی به صورت اقتصاد صادرات آلمان می وزد . تجارت آزاد همانطور که ما تا به حال می شناختیم به حالت تعلیق درآمده است. ارزش‌هایی که هنوز پابرجا بودند مجدداً تخصیص داده شدند، به این ترتیب این دیگر عرضه و تقاضا و قیمت و عملکرد نیست که تعیین می‌کند آیا یک رابطه تجاری ایجاد می‌شود، بلکه قانون اساسی نظامی و سیاسی طرف مقابل است.

حتی آنگلا مرکل، صدراعظم پیشین آلمان هم این فشار را احساس کرد. وی در بیانیه دولتی خود در نشست سران گروه 20 در 29 ژوئن 2017 گفت: هرکسی که معتقد است انزواگرایی و حمایت‌گرایی می‌تواند مشکلات این جهان را حل کند، مرتکب اشتباه بزرگی شده است.

این نگرش تهاجمی امروز دیگر مناسب نیست. آمریکایی ها عادت کرده اند که تصمیمات تحریمی خود را بر اساس قانون به سایر کشورهای غربی نیز بسط دهند و به کل آن رژیم تحریم فراسرزمینی می گویند.

این امر شرکت های آمریکایی را از تجارت با شرکت های آلمانی یا فرانسوی منع می کند مگر اینکه از تحریم های ایالات متحده پیروی کنند. این عملاً قوانین ایالات متحده را قانون آلمان یا فرانسه اعلام می کند.

در بخش پایانی این مطلب آمده است که اقتصاد آلمان تغییر جزر و مد را احساس می کند و باید مراقب بود که توسط توده های آب غرق نشود . برای یک کشور صادراتی مانند آلمان سیاسی شدن روابط تجاری یک پاورقی نیست، بلکه عنوان فصل جدیدی است.