به گزارش قدس آنلاین، مسعود فروتن کارگردان، بازیگر و مجری تلویزیون است که خاطرات بی شماری برای مردم ایران خلق کرده است. از کارگردانی تلویزیون سلطان شبان گرفته تا بازی در سریال پدر و روایت گری مستند. فروتن را جز اولین نسل دانش آموختگان کارگردانی تلویزیون به حساب می آورند.

دغدغه اصلی من کارگردانی تلویزیون است

وی در گفت و گو با خبرنگار قدسینما درباره نحوه ورودش به دنیای سینما و تلویزیون گفت: در دانشگاه کارگردانی تلویزیون و کارگردانی سینما خواندم. حدود ۳۰ سال کارگردانی تلویزیون کردم و آن روزها بسیار پرکار بودم و معروف ترین آنها آینه، سلطان شبان، مثل آباد و حدود ۳۵۰ تله تئاتر است. تا زمان بازنشستگی که به برنامه رادیو هفت و آیتم قصه های خانجون دعوت شدم و آنجا بود که پا به دنیای اجرا گذاشتم، بعد از آن هم به پیشنهاد سام قریبیان وارد دنیای بازیگری شدم.

فروتن با تاکید بر اینکه دغدغه اصلی اش کارگردانی تلویزیون است، بیان کرد: اگر موفقیتی در اجرا، نویسندگی و بازیگری به دست آوردم به ۳۰ سال تجربه پشت دوربین و بازی گرفتن و بازی دیدن هنرمندان بزرگ ایران مانند خسرو شکیبایی، جمیله شیخی، عزت الله انتظامی و پرویز پرستویی بر می گردد. همه این عزیزان جلوی دوربین من بودند و لحظات ناب بازیگری آنها را دیدم. گاهی به من می گویند تو چقدر خوب می توانی حس و حال صحنه را نگه داری! من می گویم این را در تلویزیون و از سایر بازیگران یاد گرفتم.

وی افزود: خاطرات من به کارگردانی تلویزیونی بر می گردد. ۶ ماه در کاشان سر صحنه سلطان شبان بودم، بیشتر کار کردم تا خانه باشم، خانه من تلویزیون بود. دغدغه اصلی من کارگردانی تلویزیون است. زمانی که فوتبال می بینیم یا به دیدن تئاتر می روم مدام به این فکر می کنم که اگر می خواستم دوربین ها را جای گذاری کنم کجا می گذاشتم. هنوز خودم را یک کارگردان تلویزیونی می دانم؛ اما این باعث نمی شود در سایر کارهایی که انجام می دهم، کم بگذارم، هنوز هنگام اجرا اضطراب دارم به خصوص اگر برنامه زنده باشد.

کارخونه برنامه ای با محوریت اشتغال زایی خانوادگی

این کارگردان تلویزیون با بیان اینکه هم اکنون دو کار روی آنتن دارد، تصریح کرد: فعلا دو برنامه به نام «آوا نوا» و «کارخونه» روی آنتن دارم. آوا نوا با محوریت شعر، ادبیات و زندگی هنرمندان این حوزه است. در کارخونه هم به افرادی که خانه شان را به کارخانه تبدیل و اشتغال زایی کرده اند می پردازیم. تا اسفند مشغول اجرای این دو برنامه هستم. در اوقات فراغت به نویسندگی می پردازم و حدود ۵ کتاب نوشتم، سوژه داستان هایم معمولا قصه هایی است که اطرافم رخ می دهد.

عدم وابستگی سینما و تلویزیون به دوبله

برخی مسعود فروتن را با صدای متفاوتش می شناسند، مجری برنامه کارخونه با ذکر اینکه در حال حاضر صنعت دوبله در ایران بیشتر در انیمیشن ها دیده می شود، عنوان کرد: دوبله از ایتالیا شروع شد و اگر به آن زمان برگردیم، آن فیلم ها بدترین نوع دوبله را داشتند. در سال های اولیه ورود دوبله به ایران، بازار هنری گسترده فراهم شد. فقط صدای دوبلور نبود که کارساز بود، حس دوبلور هم برای مخاطب خیلی مهم بود. همه مردم در آن زمان زبان انگلیسی و فرانسه کمتر می دانستند و ترجیح می دادند فیلم را دوبله ببینند. گاهی کارگردانان فیلم فارسی ترجیح می دادند صدای فیلم را به خاطر سرعت بیشتر در تولید سر صحنه بگیرند و از صدای دوبلور استفاده کنند. اما به مرور به سمتی رفتیم که بازیگران یاد گرفتند با صدای خود اجرا کنند و دوبله تنها محدود به فیلم های کره ای شد، ما ماندیم و خاطرات کلئوپاترا و لورنس عربستان. دوبله این کاراکترها اینقدر طبیعی و دلنشین بود که فکر می کردیم لورنس واقعا فارسی صحبت کرده است.

وی درباره دوران طلایی دوبله ایران می گوید: زمانی سینما وابسته به دوبله بود، یعنی این دوبلورها بودند که موفقیت فیلم را تضمین می کردند. بعضی از دوبلورها آنقدر خوب بودند که باعث معرفی آن بازیگرها به مردم ایران می شدند. گاهی دوبلورها کمبود بازی بازیگر را با صدای خود جبران می کردند. اوج هنر دوبلورها در دهه ۵۰ و ۶۰ بود. نسل جدید می توانند فیلم زبان اصلی یا با زیرنویس ببینند که همین کافیست. شاید دیگر دوبله کاربرد زیادی در سینمای جهان و مخصوصا ایران نداشته باشد. در حال حاضر بازار فیلم هایی که باید دوبله شود بسیار کم است، فکر نمی کنم دوباره به دوران طلایی دوبله ایران برگردیم.

کار نسل جدید دوبله تمام است؟

وی افزود: نبود بازار برای دوبلورها باعث شده نسل طلایی دوبله کارشان تمام شود و جانشین هم نداشته باشد چون بازاری نیست. نسل جدید ترجیح می دهند سینما را با زبان اصلی ببیند و نیازی به دوبله و دوبلور ندارد. حس فیلم را از بازیگر اصلی، نه به واسطه دوبلور می گیرند.

بازیگر سریال آقازاده با تاکید بر اینکه صدای دوبلورهایی که در خارج از کشور کار می کنند، صدای تربیت شده ای نیست، اظهار کرد: قدیم یک بازیگر و دوبلور مدت ها وقت صرف می کردند تا حس کاراکتر را بفهمند. اما الان این مورد مخصوصا در غرب رعایت نمی شود. مثلا در شبکه جم چون تعداد قسمت های یک سریال زیاد است فقط سعی می کنند سریع دوبله کنند و به پخش برسانند، اما دوبلورهای ایران در قدیم به نوعی بازیگر هم بودند. حس و حال بازی را ابتدا درک و سپس منتقل می کردند. الان بازار، بازار عجله است. صدای خوب دارند؛ اما تربیت شده نیست، حس و حال از آن رفته است.

خبرنگار: لیلا نوعی