به گزارش قدس خراسان، در این گزارش، حال و روز و گلایه‌های تولیدکنندگان و فعالان تولیدی پوشاک و کفش را جویا شدیم که هزینه بالای تولید، مشکلات بر سر راه صادرات، مالیات‌های سنگین و آزاردهنده، فرسودگی ماشین‌آلات و... تنها گوشه‌ای از گلایه‌ها و مشکلاتی بود که فعالان و تولیدکنندگان صنعت پوشاک عنوان کردند.
مسئول خوشه کفش مشهد به از دست رفتن بسیاری از بازارهای صادراتی اشاره کرد و افزود: ما معتقدیم در کنار توسعه بازار باید توسعه کارگاهی و صنعتی هم شکل بگیرد.
ابوالفضل خوشبو با بیان اینکه به روزرسانی ماشین‌آلات، یکی از ضروریات جدی برای این صنعت است و باید کارگروهی تشکیل و راهکاری برای این به روزرسانی داده شود، گفت: اگر قرار باشد کفش‌های ما به اروپا صادر شود، با ماشین‌آلات و چرخ‌های چینی این امر امکان‌پذیر نیست و استاندارد کافی را نداریم.
واردکننده از افغانستان خواهیم شد!
وی به لزوم راه‌اندازی شهرک صنفی پوشاک اشاره و عنوان کرد: افغانستان تا الان برای ما فرصت و بازار خوبی در راستای صادرات بود؛ اما با روند فعلی تا سه سال آینده هیچ فرصتی برای ما نخواهد ماند و آن‌ها به ما صادرات خواهند داشت.
وی افزود: کشور افغانستان تا چند سال پیش مشکلات جدی انرژی داشت که در حال حاضر این مشکلات رفع شده است. در گذشته در افغانستان خریدار کفش از ایران زیاد بود؛ اما اکنون با گسترش صنعت کفش در این کشور و راه‌اندازی بیش از ۲هزار کارگاه کفش تنها در کابل به تهدیدی برای ما تبدیل شده است.
یکی دیگر از فعالان صنعت کفش با گلایه از اینکه وقتی حرف از صادرات می‌شود، ابتدا یاد افغانستان می‌افتیم، ادامه داد: در حالی که مدت‌هاست تمام بازار آسیای میانه را از دست داده‌ایم و بازار صادراتی عراق را چه در حمل و نقل و چه در تولید به راحتی به ترکیه داده‌ایم، صادرات کفش دست‌دوز هم به حاشیه رانده شده و بستر آن برای ما فراهم نیست. در حالی که باید بستر صادرات پوشاک ما در کشورهای همسایه، نه افغانستان؛ بلکه آسیای میانه، روسیه و... فراهم شود.
مشکلات بزرگ واحدهای تولیدی کوچک
زند کریمی؛ دبیر جامعه کفش ایران، مالیات آزاردهنده بخش تولید را از گلایه‌های همیشگی فعالان تولیدی دانست و افزود: مگر سود تولید در بخش کفش چند درصد است که فعالان این بخش باید مالیات‌های سنگین بالای ۲۰ درصد پرداخت کنند.
وی با بیان اینکه از صنایع خرد و واحدهای تولیدی کوچک حمایت نمی‌شود، خواستار حمایت از کارگاه‌های کوچک ۲۰۰ تا ۳۰۰متری شد و افزود: مشوق‌های سرمایه‌گذاری و حمایت‌های دولتی از تولیدکنندگان به هیچ وجه صورت نمی‌گیرد.
وی افزود: در حال حاضر تمام خریدارهای دستگاه‌های استوک اروپایی، تولیدکنندگان کشور افغانستان هستند و ما هنوز با دستگاه‌های از رده خارج چینی کار می‌کنیم و این امر زنگ خطری برای تولیدکنندگان ما محسوب می‌شود.
برندسازی؛ راه رسیدن به صادرات
نایب رئیس اتحادیه فروشندگان پوشاک، لازمه رسیدن به صادرات با توجه به ممنوعیت ورود پوشاک خارجی در مشهد را برندسازی عنوان کرد و گفت: در بحث برندسازی نیاز به کیفیت‌سازی داریم. ما بی‌شک می‌توانیم صادرکننده پوشاک باشیم همان طور که در دهه ۵۰ صادرکننده به کشورهای اروپایی بودیم.
لسان طوسی با اشاره به لازمه صادرات که همکاری بیشتر بین تولید و فروش است، عنوان کرد: اگر این اتفاق بیفتد و مسئولان استان با توجه به ظرفیت‌های خوبی که داریم همیاری و کمک کنند، افزون بر تأمین ظرفیت داخلی، به زودی به صادرات هم فکر خواهیم کرد.
وی مهم‌ترین عاملی را که موجب می‌شود یک واحد تولیدی پوشاک به سمت برندسازی حرکت نکند، مالیات دانست و عنوان کرد: مالیات، تولیدکنندگان بسیاری را زمینگیر همچنین مالیات‌های ۲۵درصدی، ما را هم درگیر کرده است. این عوامل سبب می‌شود به سمت برندسازی حرکت نکنیم و تا برندسازی نباشد، صادراتی نخواهیم داشت.
وی یکی از راهکارهای جلوگیری از زیرپله‌ای شدن تولیدکنندگان پوشاک را ایجاد شهرک پوشاک دانست و افزود: مکان‌یابی این موضوع سال‌هاست انجام شده؛ اما هنوز حمایتی برای راه‌اندازی آن صورت نگرفته است.
وی تأمین نشدن مواد اولیه از طریق دولت را یکی دیگر از معضلات بخش پوشاک دانست و افزود: به عنوان مثال، دولت تأمین نخ را از ازبکستان به دلیل تولید مشابه داخلی ممنوع کرده؛ اما همین نخ را دلالان به راحتی وارد می‌کنند و با قیمت‌های بالا به فعالان صنعتی می‌فروشند.
وی افزود: در بحث خرید ماشین‌آلات، ما و ترکیه با هم شروع کردیم؛ اما امروز به دلیل تحریم‌ها کار به جایی رسیده که دوباره ماشین‌آلات مونتاژی همان شرکت آلمانی را از ترکیه می‌خریم ضمن اینکه به دلیل نبود حمایت دولتی حتی لوازم یدکی را هم از ترکیه تهیه می‌کنیم.
عضو انجمن تولیدکنندگان پوشاک خراسان رضوی هم راه‌اندازی خوشه صنعتی برای پوشاک را نقطه عطفی در این صنعت عنوان می‌کند که ایجاد شهرک صنعتی تخصصی نیز می‌تواند تکمیل کننده این اتفاق باشد. وی افزود: ایجاد شهرک تخصصی پوشاک می‌تواند زمینه توسعه فعالیت‌های تولیدکنندگان را فراهم کند تا هم بتوانند سرمایه‌گذاری مطمئنی داشته باشند و هم از حالت زیرزمینی یا زیرپله‌ای خارج شوند.
شهریار ثابت‌پور با تأکید بر اینکه سرمایه‌گذاری خارجی یکی از عوامل توسعه خوشه پوشاک است؛ اما زیرساخت‌های تولیدکننده‌های ما در این بخش آماده نیست، بیان کرد: دسترسی به بازارهای مختلف برای تولیدکنندگان ما بسیار اندک است و ما قدرت رقابت با کشورهای همسایه و ترکیه را نداریم؛ چراکه آن‌ها با حمایت‌های دولتی حتی بازار شمال آفریقا را هم در اختیار دارند.
اشتغال ۰/۷ درصدی در صنعت پوشاک!
یکی دیگر از تولیدکنندگان پوشاک با مقایسه یک آمار کوچک بین کشور ما و ترکیه گفت: هر دو کشور تقریباً جمعیت یکسانی داریم بااین‌وجود در ترکیه ۹ میلیون نفر یعنی ۱۱درصد جمعیت این کشور در صنعت پوشاک فعالیت می‌کنند؛ اما در کشور ما تنها ۵۵۰ هزار نفر یعنی حدود ۰/۷درصد در این صنعت مشغول فعالیت هستند.
وی با تأکید بر اینکه پوشاک، موتور محرکه اشتغال‌زایی و ارزش‌آفرینی هر کشوری است و ارزش‌آفرینی پوشاک پنج برابر نساجی و ۳۱برابر است، گفت: همه این‌ها را می‌توانیم با کمک شهرک تخصصی پوشاک با مشوق‌ها و معافیت‌های مالیاتی حل کنیم.
وی با اشاره به اینکه ۸۰ درصد منابع و فرصت‌های بخش تولید را تهرانی‌ها در تهران دریافت می‌کنند و از آن ۲۰درصد باقیمانده هم همیشه معدود واحدهایی نفع می‌برند و چیزی به بقیه نمی‌رسد، افزود: اصل اولیه این خوشه و تأسیس شهرک پوشاک و شاید نقطه قوت آن عدالت در توزیع منابع، فرصت‌ها، اطلاعات و اخبار باشد.
مدیر عامل توسعه خوشه پوشاک شرکت شهرک‌های صنعتی در این خصوص با اشاره به اینکه هر دو سه سال یک بار مطالعه شناسایی خوشه‌های استان را انجام می‌دهیم، افزود: تا امروز ۲۲ خوشه صنعتی شناسایی که مطالعات اجرایی خوشه پوشاک، امکان‌سنجی و مکان‌یابی آن انجام شده و پتانسیل اجرا شدن شهرک را دارد.
نقی‌زاده ایجاد ارزش افزوده، دستیابی به منابع اولیه ارزان‌تر و توسعه بازارها را اتفاق‌هایی دانست که در توسعه خوشه پوشاک رخ خواهد داد و عنوان کرد: نه عامل توسعه، نه شرکت شهرک‌ها و نه وزارت صنایع به تنهایی نمی‌توانند معجزه کنند و اگر توسعه‌ای هم بوده به دلیل همکاری و همراهی است که تمامی ذی‌نفعان رقم زده‌اند.
خبرنگار: مهدی توحیدی
نظر شما