به گزارش قدس آنلاین، نام واقعی پله، ادسون آرانتس دو ناسیمنتو است که از نام یکی از مهمترین مخترعان تاریخ بشریت یعنی ادیسون گرفته شده اما در تمام طول دوران خود به پله معروف شد. وی هیچگاه نام مستعار خود را دوست نداشت اما پذیرفته بود که در تمام میادین به این نام معروف است. او تا زمانی که مدرسه را شروع کرد نام مستعار پله را نداشت و در آنجا نام بیله دروازه‌بان محلی واسکودوگاما را به صورت پیله تلفظ می‌کرد. از این رو همکلاسی‌هایش او با نام مستعار پله می‌شناختند.

پله همان کودک کاری بود که بعد از فاجعه مارکانا به والدین وعده فتح جام جهانی را دارد و سه دوره نیز به وعده خود عمل کرد.

پله میادین زیادی را تجربه کرده است، میادینی که وی در آن یک هزار ۲۸۳ گل به ثمر رساند که ۷۷ گل آن ملی بود. وی که از سن ۱۵ سالگی با باشگاه سانتوس قرارداد امضا کرده بود و در نخستین بازی خود برابر اف سی کورینتیانس موفق به زدن چهار گل شد. پله ۹۲ هت تریک کرد و در ۳۱ بازی چهار گل، در ۶ بازی پنج گل و در یک مسابقه ۸ گل به ثمر رساند.

او قهرمانی در سه جام جهانی، دو قهرمانی باشگاه‌های جهان و ۹ قهرمانی در لیگ برزیل نقش داشته است. الماس سیاه فوتبال برزیل زمان امضای قرارداد با سانتوس اعلام کرده بود قرار است بهترین و بزرگترین بازیکن فوتبال جهان شود و به وعده خود نیز عمل کرد. وی در سال ۱۹۹۹ توسط کمیته بین‌المللی المپیک به عنوان برترین ورزشکار قرن بیستم انتخاب شد.

پله را هر چند که با درخشش در میادین فوتبال می‌شناسند اما در یک مقطع کوتاه وزیر ورزش کشور برزیل بود. وی از سال ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ این سمت را بر عهده داشت. او در ۱۹ نوامبر سال ۱۹۶۹ موفق به زدن هزارمین گل خود شد و در تقویم این کشور این روز به ثبت رسیده است. البته هزارمین گل وی با حاشیه زیادی روبرو بود و تماشاگران بعد از این گل به زمین آمدند و بازی به مدت ۳۰ دقیقه متوقف شد.

پله که با ۱۷ سال سن سابقه زدن ۲ گل در فینال جام جهانی را دارد پس از رونالدو دومین بازیکن گلزن برتر برزیل در ادوار جام جهانی به شمار می‌رود. او ۲۲ سال در زمین فوتبال بود و سفیر برزیل در سازمان ملل در آن زمان تعبیر جالبی از او داشت. پینیرو، سفیر برزیل در سازمان ملل متحد در روز بازنشستگی الماس سیاه فوتبال جهان گفت:‌ پله ۲۲ سال فوتبال بازی کرد و در این مدت بیش از هر سفیری در هر جا برای ترویج دوستی و برادری جهانی تلاش کرد.

مروارید فوتبال جهان که در سال ۱۹۶۷ برای یک دیدار به نیجریه سفر کرده بود با استقبال گسترده مواجه شد. در آن سال‌ها نیجریه عرصه کشاکش بین شورشیان و دولت مرکزی بود. اما حضور پله موجب آتش‌بس ۴۸ ساعته شد تا نیروهای فدرال و شورشیان بتوانند بازی پله را تماشا کنند.

استقبال از پله تنها به نیجریه منتهی نشد، بلکه زمانی که وی در نیویورک بازی می‌کرد بسیاری از حریفان در پایان بازی خواهان پیراهن او بودند. باشگاه مجبور شد پس از هر مسابقه به هر یک از حریفان خود یک پیراهن بدهد. گوردون بردلی، یکی از مربیان باشگاه در آن زمان، می‌گوید: پله جاذبه اصلی بود. گاهی اوقات مجبور می‌شدیم ۲۵ یا ۳۰ پیراهن را با خود به مسابقه ببریم، در غیر این صورت، هرگز زنده از استادیوم بیرون نمی‌آمدیم.

پله در مورد اهمیت ستارگان در دنیای فوتبال می‌گوید:‌ وقتی ستاره‌های فوتبال ناپدید می‌شوند، تیم‌ها نیز ناپدید می‌شوند. جفری گرین، نویسنده مشهور فوتبال انگلیسی، یک بار اعلام کرد: دی استفانو در زمین ساخته شد، پله در بهشت ساخته شد. البته پله اعلام کرده بود گلزنی با ضربات پنالتی یکی از ناجوانمردانه‌ترین گلزنی‌ها است.

پله و مارادونا با هم دوست بودند اما پله در سال ۲۰۱۰ درباره این بازیکن آرژانتینی گفت: او الگوی خوبی برای جوانان نیست. او موهبت خدادادی این را داشت که بتواند فوتبال بازی کند و به همین دلیل است که او خوش شانس است. مارادونا نیز از پله به عنوان کسی یاد کرد که باید در موزه‌ها به دنبال او رفت.

پله در مورد الگو بودن خود نیز گفته بود: هر بچه‌ای که در سراسر جهان فوتبال بازی می‌کند می‌خواهد پله باشد. من مسئولیت بزرگی دارم که نه تنها به آنها نشان دهم که چگونه مانند یک بازیکن فوتبال باشند، بلکه چگونه مانند یک مرد باشند. موفقیت تصادفی نیست.