به گزارش قدس آنلاین، دانشگاه سازمان ملل متحد اعلام کرد ظرفیت سدهای جهان از شش تریلیون متر مکعب، به ۴.۶۵۵ تریلیون متر مکعب تا سال ۲۰۵۰ کاهش پیدا خواهد کرد و باید اقداماتی برای رسیدگی به این مشکل و حفظ زیرساخت ذخیره سازی حیاتی انجام شود.

گل و لای که در مخازن آب در نتیجه تغییر جریان طبیعی آب، انباشته می شوند، می توانند به توربینهای برق آبی آسیب زده و تولید برق را کاهش دهند. جریان رسوب در طول رودخانه هم ممکن است مناطق بالادستی را در معرض خطر سیل قرار دهد و زیستگاههای پایین دستی را تخریب کند.

در تحقیقات سازمان ملل متحد، اطلاعات بیش از ۴۷ هزار سد در ۱۵۰ کشور مورد بررسی قرار گرفت و نشان داد ۱۶ درصد از ظرفیت ذخیره سازی این سدها از بین رفته است. ایالات متحده با از بین رفتن ۳۴ درصد از ظرفیت سدهای خود تا سال ۲۰۵۰ روبه‌روست و برآورد می شود برزیل ۲۳ درصد، هند ۲۶ درصد و چین ۲۰ درصد از ظرفیت سدهای خود را تا آن زمان از دست خواهند داد.

منتقدان همواره هشدار داده اند هزینه های اجتماعی و زیست محیطی بلندمدت سدهای بزرگ، بسیار بیشتر از فایده های آنها است.

ولادیمیر اسماختین، مدیر موسسه آب، محیط زیست و سلامت دانشگاه سازمان ملل متحد و یکی از نویسندگان این تحقیقات گفت: سدسازی در سراسر جهان همین حالا هم به میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرده و سالانه حدود ۵۰ سد ساخته می شود که در مقایسه با ساخت هزار سد در اواسط قرن گذشته، نصف شده است.

چین در راستای برنامه کاهش استفاده از سوختهای فسیلی و کنترل انتشار گازهای گلخانه ای، همچنان به ساخت سد روی رودخانه های بزرگ ادامه می دهد اما پروژه هایی مانند "تری گورجس" که بزرگترین تاسیسات برق آبی جهان به شمار می رود، از نظر اجتماعی و محیط زیستی، مخرب بوده است.

بر اساس گزارش رویترز، تحقیقاتی که سال گذشته انجام شد، نشان داد سدهایی که چین بر روی رودخانه مکونگ ساخته است، جریان رسوب در کشورهای پایین دستی را برهم زده و وضعیت زمین را تغییر داده و معیشت میلیونها کشاورز را به خطر انداخته است.

منبع: ایسنا