پس از چندین دوره برگزاری این جشنواره در تهران، باز هم استان‌ها میزبان این رویداد شیرین فرهنگی شدند و یزد در بیست‌ و چهارمین دوره آن پذیرای علاقه‌مندان به قصه‌گویی شد که با استقبال بسیار خوب مردم نیز روبه‌رو شده است؛ چنان که در نخستین روز جشنواره بیش از یک‌میلیون و ۶۰۰هزار بازدیدکننده به صورت برخط در جریان برنامه‌های مختلف این رویداد فرهنگی قرار گرفتند و این آمار طی روزهای بعد به بیش از ۲ میلیون افزایش پیدا کرد. با محمد گودرزی دهریزی، دبیر بیست ‌و چهارمین جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی درباره چند و چون برپایی این دوره به گفت‌وگو نشستیم که در ادامه می‌خوانید.

شعار امسال جشنواره؛ «قصه صدای زندگی است» بر چه مبنایی انتخاب شد؟
امسال با جمعی از دوستان که در استان‌ها یا مراکز کانون‌ها فعالیت می‌کنند انتخاب شعار را به شور گذاشتیم و افزون بر ۱۳۰ شعار متنوع و مختلف به دست ما رسید. ما هم شعارها را بررسی و روی تک‌تک آن‌ها تمرکز کردیم و در نهایت تلفیقی از بهترین شعارهایی که داشتیم را انتخاب و شعار امسال یعنی «قصه صدای زندگی است» را از دل آن‌ها خارج کردیم. به نظرم شعار خوبی هم انتخاب شد و با پیام، محتوا و کارکرد قصه در زندگی تناسب دارد.

چرا امسال تقویم جشنواره با تغییر روبه‌رو شد؟
امسال نسبت به سال‌های پیش کمی دیرتر جشنواره را کلید زدیم. علتش هم این بود که بر پایه تصمیم‌ها، یزد به عنوان میزبان این دوره انتخاب شده بود و طبیعتاً باید زیرساخت‌هایی برای برپایی این رویداد در شهر یزد آماده می‌شد. دوستان ما در این شهر تاریخی برای هماهنگی و برنامه‌ریزی کارها مهلتی از کانون خواستند و به همین دلیل بود که این دوره نسبت به سال‌های گذشته دیرتر برگزار شد.

ارزیابی خودتان از روند برپایی این دوره در بخش‌های مختلف چیست؟
در خصوص بخش‌های مختلف جشنواره باید بگویم همیشه بخش ملی از نظر اجرای قصه پرمخاطب‌ترین و شلوغ‌ترین بخش جشنواره است و پس از آن بخش آیینی ـ سنتی قرار دارد که استقبال خوبی از آن می‌شود. یک بخشی هم سال گذشته به صورت آزمایشی به جشنواره اضافه شد که قصه‌گویی به زبان اشاره بود و امسال به صورت فراگیر برپا شده و همه استان‌ها قصه‌گو به زبان اشاره داشتند و این بخش هم به صورت مستقل برگزیده‌های خودش را داشته و در جشنواره پایانی هم به عنوان یک بخش مستقل در نظر گرفته شده است.

امسال دومین سالی است که بخش پادکست در جشنواره اجرا می‌شود، بخشی که به دلیل محدودیت‌های ناشی از کرونا شکل گرفت. تجربه سال گذشته چطور بود و شرکت‌کنندگان امسال چقدر از آن استقبال کردند؟
بله همین طور است، کرونا یکی از دلایلی بود که سبب شد بخش پادکست را راه‌اندازی کنیم. البته دلایل دیگری هم در این تصمیم‌گیری وجود داشت و می‌دانستیم جشنواره قصه‌گویی باید به ابزارهای نو و رسانه‌های الکترونیکی هم بیندیشد و خودش را به آن‌ها مجهز کند؛ چراکه در عصر حاضر این رسانه‌ها کارکرد بسیاری دارند. طبیعتاً با توجه به استقبال بسیار خوبی که سال گذشته از این بخش صورت گرفت دبیرخانه هم به این نتیجه رسید که پادکست می‌تواند به عنوان یک بخش ثابت در جشنواره حاضر باشد، به ویژه برای آن‌هایی که در حوزه رسانه‌های الکترونیکی فعال هستند و در عین حال شاید این امکان را نداشته باشند که روی صحنه حاضر شوند و به صورت زنده قصه خودشان را تعریف کنند و حتماً این بخش می‌تواند برای آن‌ها بستر مناسبی فراهم کند.

آیا پادکست‌های برگزیده در دسترس عموم قرار گرفتند؟
قرار بود انجمن قصه‌گوهای استان‌ها آثار شاخص و ویژه را در لینک‌هایی قرار بدهند تا مردم بتوانند آن‌ها را گوش کنند.

با توجه به شعار جشنواره که قصه را صدای زندگی می‌داند به نظرتان قصه‌گویی چقدر می‌تواند در جامعه به ویژه در شرایط فعلی امیدبخش باشد؟
وقتی از قصه صحبت می‌کنیم با پدیده‌ای مواجه‌ایم که محتوای متنوع و رنگارنگی دارد، گاهی شاد و گاهی هم غمگین است، حتی پیام قصه‌ها هم به اشکال مخاطب به شنونده‌اش انتقال داده می‌شود و وجه مستقیم و غیرمستقیم دارد؛ اما نکته مهم این است که انسان شادی‌ها و غم‌هایش را با قصه بیان می‌کند و می‌تواند با شنیدن یک قصه معادل و مصداق آن را در درون خودش و زندگی‌اش پیدا کند. بارها از من پرسیده شده که آیا با وجود رشد رسانه‌های تصویری قصه می‌تواند کارکردش را همچنان حفظ کند؟ خب من قصه را شبیه کتاب کاغذی می‌دانم و مانند نسخه دیجیتالی و چاپی هر کدام جایگاه خودشان را دارند و به حیاتشان ادامه می‌دهند. حتی من در جهان امروز کارکرد قصه را بیشتر از پیش هم می‌دانم و امیدوارم با این نگاه قصه‌ را به عنوان عنصری برای بیداری نگاه کنیم نه خوابِ بچه‌ها.

حتماً اضافه شدن بخش‌هایی مثل پادکست، ۹۰ ثانیه‌ای و قصه‌گویی به زبان اشاره می‌تواند به فراگیر شدن قصه کمک کند.
بله؛ مشخصاً در بخش ۹۰ ثانیه‌ای استقبال زیادی داشتیم؛ از طرفی دیگر بخش زبان اشاره هم مورد توجه قرار گرفته و جشنواره بین‌المللی قصه‌گویی کانون با توجه به قدمت و گستردگی که دارد اساساً نمی‌تواند نسبت به کودکان با ویژگی‌های خاص بی‌توجه باشد؛ چراکه آن‌ها هم به قصه نیاز دارند و ما اصلاً با این هدف این بخش را به جشنواره اضافه کرده‌ایم.

خبرنگار: صبا کریمی