به گزارش قدس خراسان، در آستانه تولد ۴۴ سالگی انقلاب اسلامی به عنوان کسی که آن دوره را ندیده و درک نکرده، تشنه شنیدن خاطرات جوان‌های پر شور آن روز هستم که حالا گرد پیری بر سر و صورتشان نشسته؛ ولی سینه‌شان گنجینه خاطراتی است که تا نشنویم و ندانیم، مفهوم و ارزش واقعی این انقلاب را درک نخواهیم کرد. به همین مناسبت با یکی از شاهدان عینی و تأثیرگذار انقلاب در مشهد به گفت‌وگو نشستیم.
سید حسین فتاحی معصوم، نماینده مردم مشهد و کلات در دوره چهارم مجلس شورای اسلامی و فوق تخصص جراحی قفسه صدری سینه متولد ۱۳۲۷ محله سرشور مشهد است؛ پزشکی که خاطرات شنیدنی بسیاری از دوره انقلاب دارد؛ حرف‌هایی که تو را می‌برد به آن روزهای مشهد. او که مبارزات خود را از نخستین سال‌های دوران دانشجویی آغاز کرده و در سال ۱۳۴۷ توسط ساواک دستگیر و زندانی شده، داستان ورودش به جریان انقلاب را این‌طور عنوان می‌کند: من مقلد آیت‌الله شاهرودی بودم و زمانی که ایشان به رحمت خدا رفتند، رساله حضرت امام(ره) را پیدا کردم و از سال ۱۳۵۰ مقلد ایشان شدم. در رساله، بخش امر به معروف را خواندم و متوجه استراتژی ایشان درباره مبارزه شدم و این روحیه در من ایجاد شد. سال ۵۲ یا ۵۳ متوجه شدم یک روحانی مبارز به نام آقای خامنه‌ای در یکی از مساجد پیش‌نماز هستند.
حکومت خوب پزشک خوب تربیت می‌کند
برایم تعریف می‌کند که بیان شیوای آن روحانی جوان در تفسیر سوره‌های کوچک قرآن بین نماز مغرب و عشا آن‌قدر برایش دلنشین بوده که هر روز از مسافت دوری خودش را با دوچرخه به مسجد می‌رساند و پس از مدتی این تفسیرهای ۲ تا ۳ دقیقه‌ای جای خود را به جلسات مفصل تفسیر در شب‌های جمعه می‌دهد.
فتاحی اظهار کرد: این آشنایی و جلسات تفسیر با اعتصاب دانشجویان و تعطیلی کلاس‌های درس همزمان شد. من به عنوان نماینده دانشجویان، یک شب به منزل ایشان رفتم و مشورت خواستم و گفتم ما می‌خواهیم درس بخوانیم و پزشک خوبی بشویم؛ اما الان با این وضعیت تعطیلی نمی‌دانیم چه کنیم. ایشان جمله تکان‌دهنده‌ای فرمودند: «ما حکومت خوب می‌خواهیم. در حکومت خوب است که پزشک خوب تربیت می‌شود». این جمله جرقه‌ای بود که مسیر مبارزات برای ایجاد حکومت اسلامی را جدی‌تر دنبال کنیم و با بیشتر شدن این ارتباط‌ها، رهبر معظم انقلاب، آن زمان در مشهد حلقه اتصال دانشگاهیان با روحانیت شدند.
۵۰هزار مشهدی به اعتصاب دانشجویان پیوستند
مؤسس کانون میثاق‌الشهدا که این روزها بیشتر از هر زمان، دغدغه‌اش شناساندن تاریخ و اهداف انقلاب به نسل جوان است، در ادامه خاطرات ما را می‌برد به ۷آبان ۱۳۵۷ و از اعتصاب غذای دانشجویان پزشکی برای مسائل صنفی و سخنرانی رهبر معظم انقلاب در باشگاه دانشجویان واقع در بیمارستان قائم مشهد این طور روایت می‌کند: رهبر معظم انقلاب وقتی حمایت و تأیید دانشجویان انقلابی را از این حرکت دیدند، همراه برخی دیگر از روحانیون به آنجا آمدند. دانشجویان انقلابی هم با حضور در باشگاه، تصاویر شاه را پایین آوردند و عکس امام خمینی(ره) را بر در و دیوار نصب کردند. خیلی زود خبر در شهر پیچید و تانک‌های ارتش، باشگاه را محاصره کردند و اعتصاب صنفی تبدیل به سیاسی شد.
وی بیان کرد: اکنون خیال من همراه اعتصاب‌کنندگان وسط بیمارستان قائم است که او ادامه می‌دهد: این اعتصاب غذا ۴۸ ساعت وجود داشت و نماز جماعت و سخنرانی برگزار می‌شد. در همان شب اول، بعضی از دانشجویان که از نوفل‌لوشاتو با ما ارتباط داشتند، سرود «خمینی ای امام» را از فرانسه برایمان مخابره کردند و برای نخستین بار این سرود از طریق بلندگوها پخش شد. آن زمان روزنامه‌ها نوشتند ۵۰هزار نفر از مردم مشهد به این تحصن پیوستند.
فتاحی در ادامه افزود: ۲۹ آبان با جمعی از دانشجویان پزشکی تصمیم گرفتیم داخل محوطه بیمارستان امام رضا(ع) راهپیمایی اعتراضی علیه رژیم داشته باشیم. ماشین‌های ارتش اطراف بیمارستان مستقر شدند و با پخش ترانه‌های مبتذل از بلندگوها سعی کردند صدای ما به بیرون بیمارستان نرسد. ظهر نیروهای نظامی، دو نفر از پزشکان را دستگیر کردند و همین سبب شد جامعه پزشکی مشهد طی بیانیه شدیداللحنی تا ساعت ۵ بعدازظهر به آن‌ها فرصت بدهند تا دستگیرشدگان را آزاد کنند و تهدید کردند اگر این اتفاق نیفتد، مطب‌ها و بیمارستان‌های شهر تعطیل خواهند شد که خوشبختانه این بیانیه کارساز بود و بازداشتی‌ها آزاد شدند.
روایت حمله رژیم به حرم امام رضا (ع)
وی روایت حمله رژیم به حرم امام رضا(ع) را این‌طور تعریف می‌کند: ساعت ۷ یا ۸ همان شب ۲۹آبان بود که مطلع شدیم نیروهای رژیم به حرم امام رضا(ع) وارد شده‌اند و با تیراندازی در صحن و رواق‌ها نسبت به ساحت امام رضا(ع) هتک حرمت کرده‌اند. این موضوع با واکنش گسترده روحانیون و علما همراه شد و حضرت امام هم با بیانیه‌ای این موضوع را شدیداً محکوم کردند. پس از ماجرای اعتصاب غذا، این اتفاق که در ۲۹ و ۳۰ آبان ۵۷ رخ داد، شاید بزرگ‌ترین اتفاق انقلابی مشهد در ماه‌های منتهی به پیروزی انقلاب بود.
وی افزود: حمله به بیمارستان در همه جای دنیا مذموم و اتفاقی بسیار منفی و وحشیانه است؛ کاری که چماق‌داران پهلوی در ۲۳ آذر ۱۳۵۷ در مشهد مرتکب شدند؛ اما اصل ماجرا چه بود؟ این روایتگر روزهای انقلاب این‌طور تعریف می‌کند: ۲۳ آذر بود که چماق به دستان با حمایت نیروهای امنیتی از در جنوبی وارد باغ بیمارستان امام رضا(ع) شدند و در نخستین اقدام خود ماشین‌های سواری، پزشکان و پرسنل بیمارستان را مورد هجوم قرار دادند و شیشه‌ها را شکستند. پس از آن، حمله به بخش اطفال بیمارستان بود که با شکستن تجهیزات داخل بخش کودکان، شروع به تیراندازی کردند.
می‌پرسم مگر بیمارستان نگهبان نداشت، پاسخ می‌دهد: نگهبانان برای ممانعت از ورود این افراد به مقابله پرداختند که در پی این مقاومت، تعدادی از نگهبانان مجروح شدند حتی کارکنان و پرسنل بخش نیز مانع ورود این افراد به بخش شدند؛ اما چماق‌داران با استفاده از گاز اشک‌آور و شلیک تیر هوایی توانستند به بخش ورود پیدا کنند؛ اما این تهاجم مدت زیادی دوام نیاورد؛ چرا که خیل عظیمی از مردم به محض مطلع شدن برای کمک به سمت بیمارستان راهی شدند. حرکت جمعیت زیاد مردم به سمت بیمارستان امام رضا(ع) سبب شد چماق‌داران به‌سرعت بیمارستان را ترک کنند. رهبر معظم انقلاب که آن زمان رهبری نیروهای انقلابی مشهد را بر عهده داشتند، با یک بلندگوی دستی از پنجره بیمارستان اعلام تحصن کردند.
وی که هنوز تأثر را پس از گذشت ۴۴ سال به وضوح می‌توان در لحنش حس کرد، در ادامه می‌گوید: امام خمینی(ره) به صورت ویژه در پاریس برای تحصن‌کنندگان سخنرانی کردند. همچنین بسیاری از علما و روحانیون از این تحصن حمایت کردند. این تحصن که از ۲۳ آذر تا پنجم دی ماه یعنی حدود دو هفته ادامه داشت، بزرگ‌ترین تحصن کشور در آن دوره بود.
فتاحی با بیان اینکه حمله به بیمارستان برای رژیم پهلوی در فضای بین‌المللی هزینه زیادی داشت، می‌گوید: در جریان حمله چماق‌داران به بیمارستان امام رضا(ع) یک نفر از کارگران به خاطر شدت جراحت به شهادت رسید. ما در اعتراض به این حمله وحشیانه، او را با روپوش سفید پزشکی که به تن داشتیم، در خیابان‌های اطراف تشییع کردیم. سپس رسانه‌های خارجی از ما به عنوان روپوش سفیدهای انقلاب نام بردند.
توصیه پزشک مشهدی به نسل جوان
این پزشک مشهدی برای نسل جوان یک توصیه دارد و این‌طور بیان می‌کند: انقلاب یک میراث بزرگ در دستان شماست. زحمات زیادی برای آن کشیده شده است. من به عنوان یک دانشگاهی که سفرهای زیادی به کشورهای دیگر دنیا داشته‌ام، این را می‌گویم که ساختار سیاسی ایران برترین نظام سیاسی در جهان است؛ چرا که همه ارکان آن با رأی مردم انتخاب می‌شوند. ترس دشمن این است که این نظام برای کشورهای دیگر الگو شود. گول این رسانه‌های معاند را نخورید و هوشیار باشید.
گقتگو: معصومه مؤمنیان
نظر شما