به گزارش قدس آنلاین، علیرضا موحدی، یک متخصص گوش و حلق و بینی درباره ضرورت اعمال جراحی زیبایی اظهار کرد: قاعده کلی که در مورد تمام عمل‌های جراحی زیبایی وجود دارد، این است که انجام هیچ کدام از این عمل‌ها لازم و ضروری نیست.

وی افزود: البته برخی عمل‌های جراحی زیبایی هم وجود دارد که بر کیفیت زندگی افراد یا حتی در برخی موارد در بهبود روحیه فرد اثر مثبت دارد.

موحدی خاطرنشان کرد: به طور مثال فردی دچار ناهنجاری فک، صورت یا بینی است که این موضوع بر ظاهر طبیعی چهره شخص اثر دارد، در این موارد برخی عمل‌های جراحی می‌تواند بر افزایش کیفیت زندگی فرد اثر مستقیم داشته باشد.

وی با اشاره به اینکه عمل‌های زیبایی "حتی در موارد ضروری" برای مبتلایان به بیماری‌های قلبی و عروقی و یا افرادی که مشکل زمینه‌ای یا سن بالا دارند اکیداً ممنوع است، گفت: در عین حال اگر فردی قابلیت و یا توانایی تحمل عوارض بعد از جراحی را داشته باشد و با اصلاح فرم صورت و رفع ناهنجاری تغییری مثبتی در روحیه و یا به طور کلی روند زندگی او ایجاد کند، می‌تواند جراحی زیبایی را توسط پزشک متخصص و با تجربه انجام دهد.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی توصیه کرد: همواره باید برای تصمیم انجام عمل‌های جراحی زیبایی سلامت فرد در نظر گرفتن میزان ضرورت انجام این عمل‌ها اولویت باشد.

این متخصص گوش و حلق بینی درباره علت فراوانی اعمال جراحی زیبایی، خصوصاً جراحی‌های بینی در کشور، گفت: عمده افرادی که از استانداردهای زیبایی برخوردارند، ولی همچنان اصرار به انجام عمل‌های جراحی دارند از بیماری های‌روان رنج می‌برند، غالباً این افراد شرایط روانی مناسبی ندارند.

وی خاطرنشان کرد: بسیاری از این جراحی‌های اعتیاد گونه و غیر ضروری و با هدف زیباتر شدن، به اختلالات روان مربوط است. مبتلایان به این اختلال همواره احساس نگرانی و اضطراب دارند و تصور می‌کند بخش یا بخش‌هایی از بدنشان بدشکل است یا از نظر فیزیکی و ظاهری اشکالی دارند.

موحدی با بیان اینکه تنها درصد کمی از افراد در صورت تمایل نیاز به انجام جراحی زیبایی دارند، ادامه داد: به طور مثال بیشتر افراد فقط ایراد کوچکی در بینی یا صورت خود دارند؛ اما این ایراد صفت مشخصه آنها نیست و الزامی به جراحی بینی ندارند.

وی اضافه کرد: مراجعانی داریم که استانداردهای کافی زیبایی را دارند حتی ظاهری خوب و یا بالاتر از خوب دارند و همچنان اصرار به انجام عمل جراحی دارند این افراد تصور می‌کند که ظاهر مناسبی ندارند و به دلیل تفکراتی که ناشی از اختلال روانی بدریختی است خواهان انجام جراحی هستند.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه عمل‌های جراحی زیبایی به افرادی که از اختلالات روان رنج می‌برند کمکی نمی‌کند، ادامه داد: در بیشتر موارد ممکن است به دلیل شرایط خاصی مثل ضخیم بودن پوست و یا مشکلاتی در غضروف‌ها، چالش‌هایی نیز برای افراد ایجاد شود، مشکلاتی که بعد از عمل‌های جراحی برای این افراد به وجود می‌آید می‌تواند به مراتب وضعیت روانی این بیماران را وخیم‌تر کند.

موحدی با بیان اینکه در بیشتر موارد حتی با توضیحات پزشک مبنی بر این که برای مثال عمل جراحی بینی گزینه مناسبی برای فرد نیست، ولی فرد همچنان اصرار به انجام آن دارد تاکید کرد: غالباً این موارد باعث ایجاد چالش‌هایی بین پزشک و بیمار می‌شود.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: بیمارانی که عمل جراحی برای آنها گزینه مناسبی نیست و افرادی که از استانداردهای زیبایی برخوردارند ولی همچنان اصرار به عمل جراحی دارند، هر دوی این دسته از افراد پیش از انجام هر عمل جراحی زیبایی باید برای بررسی‌های تخصصی‌تر به روانپزشک مراجعه کنند.

موحدی هشدار داد: هر نوع عمل جراحی در هر ارگانی از بدن عارضه‌های خاص خود را دارد، بنابراین هیچ پزشکی در هیچ جای دنیا نمی‌تواند ادعا کند که عمل جراحی بدون هیچ عارضه‌ای انجام می‌دهد.

وی با بیان اینکه ساده‌ترین و اولین عارضه‌ای که عمل جراحی بینی می‌تواند ایجاد کند این است که فرد رضایت از فرم بینی عمل شده، نداشته باشد، توضیح داد: معمولاً مراجعان ایده آل‌ها و آرمان‌هایی را برای خود ترسیم می‌کنند که در صورت عدم نتیجه مطلوب می‌تواند فرد را با چالش مواجه کند.

کجی بینی، کم خونی غضروف‌ها، ایجاد مشکلاتی در پوست ناحیه عمل شده و ایجاد مشکلاتی در تنفس از جمله مشکلات جراحی زیبایی بینی است که موحدی به آن اشاره کرد و افزود: اگر در جریان عمل جراحی که ضرورت انجام آن به تأیید پزشک رسیده باشد، پزشک متخصص دقت کافی داشته باشد، بیمار مشکل زمینه‌ای نداشته باشد و خواسته‌های بیمار نیز تا حد امکان برآورده شود، می‌توان ادعا کرد به مقدار قابل توجهی عمل جراحی بینی با کمترین عارضه انجام می‌شود.

وی ادامه داد: مبتلایان به بیماری‌های خود ایمنی، قلبی و عروقی، روماتولوژی بیماری‌های پیشرفته دیابت، پیشرفته فشار خون و یا سن بالا نباید اعمال جراحی سنگین انجام دهند و در صورت ضرورت نیز در مراکز درمانی که مجهز به تجهیزات کافی بیمارستانی است تحت عمل جراحی قرار بگیرند.