به گزارش قدس آنلاین، «چند روایت معتبر» افطارهای ماه مبارک رمضان از شبکه دو سیما روانه آنتن می‌شود. این برنامه که در ایام ماه مبارک رمضان پیش از افطار روانه آنتن می‌شود در هر قسمت میزبان مهمانان مختلفی است که در یک موضوع اشتراک دارند.

روایت‌هایی شنیدنی ماحصل گفت‌وگویی است که در چند بخش طراحی شده و بازخوانی قصه افراد و بازگویی خاطرات تلخ و شیرین آنها بخش دیگر «چند روایت معتبر» است. گفت‌وگو کننده در «چند روایت معتبر» پشت دوربین قرار دارد و بیننده چهره او را نمی‌بیند با این هدف که دیده شدن مهمانان در اولویت قرار داشته باشد. «چند روایت معتبر» کاری‌است از گروه اجتماعی به تهیه‌کنندگی، کارگردانی و سردبیری محمدهادی خفاجی که به مدت ۹۰ دقیقه پیش از لحظات افطار در ماه مبارک رمضان روانه آنتن می‌شود. برنامه تلویزیونی که با یک ساختار متفاوت و به گفته عوامل برنامه، بسیاری از بخش‌های آن برای اولین بار در تلویزیون قرار است به نمایش گذاشته شود.

این برنامه به معرفی متفاوت از زندگی، شغل و دغدغه افراد مختلف در همه جهات از دریچه دوربین نگاه می‌کند و نتیجه‌گیری را به مخاطبان واگذار می‌کند. در این برنامه موارد و بخش‌های مختلفی وجود دارد که توانسته است لحظاتی طنز، احساسی و غم را در یک قسمت به همراه داشته باشد.یک مورد دیگر که شاید پرریسک اما جذاب باشد حذف مجری در این برنامه است، در اصل افراد حاضر در برنامه خود گرداننده کامل‌اند و هیچ دیالوگ و حرکتی برایشان از پیش نوشته نشده است.

خفاجی درباره اینکه ایده و طرح برنامه از کجا آمد و چه شد که «چند روایت معتبر» ساخته شد، گفت: ایده این برنامه از ۴ سال قبل با چند نفر از دوستان زیرنظر آقای پورشکوری و به همکاری آقایان محمد نوری و سید مقداد سیدصالحی که در این پروژه در اتاق فکر همراهمان بودند، در یک برنامه تلویزیونی هفت دقیقه‌ای که همکاری می‌کردیم به ذهن‌مان رسید و هدف‌مان هم این بود که در کنار بازی و سرگرمی، خلق معنا کند و بهانه‌ای برای صحبت کردن افراد باشد و یک اتفاق داخلِ آن رقم بخورد که در پایان، مخاطب بتواند به نتیجه خوبی برسد.بعد از پخش این برنامه، مدیر گروه اجتماعی شبکه دو که برنامه را دیده بودند پیشنهاد دادند نسخه بلند این برنامه طراحی شود.

وی در خصوص وضعیت و فضای کلی برنامه، تأکید کرد: هر قسمت این برنامه، ۵ نفر از مشاغل یا افراد که در یک زمینه خاص اشتراک دارند، میهمان برنامه ما شدند. ۴ آیتم را سپری می‌کنند؛ از حدس زدن یا قضاوت یکدیگر که با شخصیت و روحیات‌شان آشنا بشویم تا هفت کنایه‌ای که جامعه به این قشر از افراد می‌زنند را بررسی می‌کردند. در این موارد از درد دل تا مشکلات و واقعیت جامعه مطرح می‌شد. سپس حولِ مسائل روز جامعه و همچنین قشری که درباره‌اش صحبت شده، بحث و گفت‌وگو اتفاق می‌افتد. در نهایت چندین خاطره جذاب زندگی‌شان را که به مسائل مطرح شده مرتبط است را تعریف می‌کنند. البته پایان‌بندی هر قسمت به عنوان روایت آخر، موقعیت مرگ و وصیت است که حرف آخر خودشان را به دور از کلیشه و به صورت صادقانه بیان می‌کنند؛ امید من این است که اول جامعه و مردم بیشتر این افراد را بشناسند و دوم مردم با هم یکدل‌تر و مهربان‌تر باشند و بیشتر همدیگر را درک کنند. 

تهیه‌کننده و کارگردان «چند روایت معتبر» در پاسخ به این سؤال که چه چیزی این برنامه را خاص و جذاب‌ کرده، گفت: اتفاقی که این برنامه را جذاب‌تر می‌کند به نظرم این نکته است که از شکل و شمایل برنامه‌های رایج تلویزیونی تا حد زیادی فاصله دارد که البته برای ما چالش هم داشت؛ از حذف مجری گرفته تا مواردی که زیاد در تلویزیون می‌بینیم. هدف ما این بود که خود افراد حرف بزنند و حتماً نگاه ویژه به خلق معنا داشته باشیم و چون واقعاً نزدیک یک روز این افراد با ما زندگی کردند و خودِ واقعی‌شان بودند به این هدف نزدیک‌تر شدیم. ما سه شعار را در برنامه دنبال کردیم؛ اول، شعار ندادن، دوم، دروغ نگفتن و سوم، اینکه میهمان‌ها خود واقعی‌شان باشند.

وی در خصوص این نکته که انتخاب سوژه‌ها و افراد برای این برنامه براساس چه پارامتر و معیارهایی انجام شده، توضیح داد: انتخاب سوژه‌ها به این شکل بود که ابتدا آن موضوع از اتاق فکر ما بیرون می‌آمد و تیم سوژه‌یابی، افرادی که مناسب این موضوع بودند را هماهنگ می‌کردند. مصاحبه‌ای با این عزیزان صورت می‌گرفت و شرایط و برنامه برایشان توضیح داده می‌شد. در صورتی که مورد انتخاب ما و علاقه خودشان بود و چینش برنامه از نفرات نیز خروجی درستی می‌داد انتخاب می‌شدند، مثلاً افراد، مشابه نباشند؛ داستان زندگی‌هایشان با هم فرق کند که بتوان از یک بخش یا یک طیف شغلی افراد متفاوت با دیدگاه و روایت مختلف و جذاب را انتخاب کنیم.

خفاجی در پاسخ به این سؤال که آیا نبود مجری در برنامه برایتان چالش ایجاد نکرد، افزود: برنامه کاملاً بی‌مجری هم نبود، در اصل مجری در صحنه حضور نداشت؛ چرا که صحنه‌گردان واقعی این برنامه میهمان‌ها بودند، اما یک نفر پشت دوربین هست که فقط صدای او در کار وجود دارد و همراهشان هست. اما چالشی که وجود داشت از این جهت که میهمان‌ها حس می‌کردند که قرار است بیایند و چند سؤالی از آنها بشود؛ همچنین فرم و روال هم مثل برنامه‌های مشابه تلویزیونی هست. وقتی ساختار جدید را مشاهده می‌کردند مقداری کار برایشان سخت می‌شد و حتی برخی واقعاً می‌خواستند برنامه را ترک کنند یا نمی‌توانستند با برنامه ارتباط برقرار کنند. البته به مرور این نکات حل شد و خدا را شاکرم موفق هم شدیم.