حجت الاسلام دکتر سید حسن وحدتی شبیری، رییس مدرسه عالی فقاهت عالم آل محمد(ع) گفت: خداحافظی با ماه مبارک رمضان، ماه توبه و انابه و ماه رحمت و آمرزش حقیقتا برای بنده صالح خدا بسیار دشوار است اینقدر لحظات معنوی در ماه مبارک رمضان زیبا و جذاب است که اولیای خدا در خداحافظی با این ماه می گریستند و در فراق آن زجه می زدند.
حجت الاسلام دکتر سید حسن وحدتی شبیری در این گفتار، درباره نوع مواجهه امام عابدان زین العابدین(ع) می گوید: امام سجاد(ع) طبق آنچه که در دعای 45 صحیفه سجادیه آمده است، این تعبیر را دارند «فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَینَا، وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا...» اینک آن را وداع می‌گوییم وداع کسی که هجرانش بر ما غم‌انگیز است و رویگرداندنش ما را به‌ اندوه و وحشت دچار می کند، به همین دلیل می‌گوییم: سلام بر تو ای بزرگ‌ترین ماه خدا و ای عید عاشقان حق،  و در ادامه بیان می کنند: «السَّلَامُ عَلَیک یا شَهْرَ اللَّهِ الْأَکبَرَ، وَ یا عِیدَ أَوْلِیائِهِ» سلام بر تو ای بزرگ‌ترین ماه خدا و ای عید عاشقان حق.
 چقدر خوب است در آخرین لحظاتی که از این ماه باقی مانده، به خودمان نمره بدهیم، آیا به آن هدفی که خداوند از واجب ساختن روزه در این ماه شریف داشت رسیدیم یا نه؟ آیا اینکه در قرآن فرمود: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیْکُمُ الصِّیَامُ کَمَا کُتِبَ عَلَی الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ» اهل ایمان، بر شما هم روزه واجب گردید چنانکه به امت های گذشته واجب شده بود و این دستور برای آن است که پاک و پرهیزکار شوید. آیا ما تقوا پیدا کردیم؟ و آیا آن عصاره ماه رمضان که پیدایش ملکه تقوا بود در ما پدید آمد؟ اگر آمد خدا را سپاس گوییم و اگر وجود نیامده تصمیم بگیریم در آخرین روزهای ماه رمضان این ظرفیت را در خودمان تقویت کنیم.
بسیاری از مردم بهره شان از این ماه این بود که غذا نخورند و از محرمات دوری کنند اما روزه مورد قبول اولیا خدا این است که علاوه بر دوری از محرمات، زبان و گوششان را آز انچه که خداوند نمی‌پسندد دور کنند. غیبت نمی‌کنند آوازهای حرام گوش نمی‌کنند و این تمرینی شد که در سایر ماه ها نیز از معصیبت دوری کنند.
امام سجاد(ع) طبق آنچه که در بحارالانوار جلد 46 صفحه 103 آمده است، در ماه رمضان وقتی برده‌ای نافرمانی می‌کرد حضرت گوشه‌ای یادداشت می‌کردند و چیزی به او نمی‌گفتند تا این نافرمانی ها در یک جا جمع می‌شد در آخرین روز ماه رمضان آن یادداشت را می‌خواندند، فلانی یادت هست که این نافرمانی را انجام دادی و من به تو چیزی نگفتم و تک تک رفتار ناپسند آنان را یادآوری می‌کردند و می‌گفتند با صدای بلند به من بگوئید ای علی بن حسین(ع) ای زین العابدین همانگونه که تو نافرمانی ما را شمارش کردی خدا نیز تمام اعمال ما را شمارش کرده است. خداوند کتابی دارد که زبان می‌گشاید و یک یک اعمال تو را بر تو می‌خواند نه گناه کوچک و نه بزرگ از اعمال تو را کنار نمی‌گذارد مگر اینکه احصا می‌کند. تو هم ای علی بن الحسین(ع) عفو کن و در گذر همان طور که از خداوند متعال انتظار داری تو را مورد عفو قرار دهد و همان‌طور که تو دوست داری خداوند عفوش را شامل حال تو کند تو هم عفو کن و امام سجاد(ع) نیز همه را عفو و سپس آزاد می کردند.
 ما هم در این آخرین ساعات ماه رضمان به خدا عرضه می‌داریم خدایا در این آخرین لحظات ماه مبارک رمضان مهمان تو هستیم. خدایا سفره مهمانی تو در حال جمع شدن است حاشا به کرمت که وقتی همانگونه که گناهکار به این سفره وارد شدیم گناهکار از این مهمانی بازگردیم. خدایا پدر و مادر و معلمان و بزرگان ما را مورد عفو و رحمت قرار بده. از خدا بخواهیم توفیق دهد نور معنویتی که در این شب‌ها به برکت مناجات با خودش پدید آورده تا سال آینده به همراه داشته باشیم.