به گزارش قدس آنلاین، این روزها فضای سینمایی کشور دوران تازه‌ای را سپری می‌کند، عده‌ای معتقدند سینما به روزهای اوج خود بازگشته و فروش بالای آثار هم نشان از این امر است. با این همه برخی دیگر معتقدند سینما هنوز نتوانسته سرپا بی‌ایستد و برای رسیدن به این مهم نیاز به عدالت در اکران است. 

*وضعیت فروش و اکران این روزهای سینمای کشور

 بررسی داده‌های فروش فیلم‌های اکران شده نشان می‌دهد که در ماه جاری، «فسیل» 691 هزار و 510 مخاطب داشته است و در جایگاه نخست قرار دارد. «فسیل» نزدیک به ده هزار سانس اکران شده است، جالب اینجاست «آهنگ دونفره» با رتبه دوم حدود سه هزار سانس اکران شده و آشکارا این اختلاف فاحشی است. 

بی‌شک تعدادن سانس‌های اکران و ساعات بر موضوع فروش آثار تاثیر مستقیمی دارد. از این رو است که اساس عدالت در تعداد سانس‌های اکران آثار و یا ساعات آنها مسئله‌ایست که نیاز به دقت و بررسی دارد، احمدی تهیه‌کننده «بابا سیبیلو» در این رابطه می‌گوید: «سینماداران به ما فرصت محک هم نمی‌دهند؛ سانس پرمخاطب بدهند اگر فروش نکردیم با همان سانس‌های قبل اکران می‌کنیم اما نه اینکه سانس ۱۱ صبح را به فیلم کودک بدهیم که هیچ خانواده‌ای سینما نمی‌رود حتی برای «فسیل».»

فیلم «فسیل» طی ماه‌های اخیر پرفروش‌ترین اثر سینمایی کشور بوده است، فیلم طنزی که به تازگی فروشش از 100میلیارد گذشت. به نظر می‌رسد این فیلم در تلاش است با تبلیغات گسترده در فضای مجازی و شبکه‌های ماهواره‌ای رکورد فروش سینمای کشور را از آن خود کند.

طی هفته‌های اخیر تبلیغات «فسیل» به شکلی بود که با اعتراض اکبر عبدی بازیگر شناخته شده کشورمان روبرو شد. در تبلیغات ماهواره‌ای از فیلم «فسیل» به عنوان بهترین فیلم کمدی_نوستالژی تاریخ سینمای کشور نام برده شد. و اکبر عبدی هم به این موضوع اعتراض داشت که این فیلم در کدام نظرسنجی و با کدام متر و معیار خود را به عنوان بهترین فیلم تاریخ سینما معرفی می‌کند. اثری که به زعم کارشناسانی چون محمد قربانی در فیلمنامه از کمترین انسجام سینمایی برخوردار است. قربانی« فسیل» را بیشتر شبیه به یک فیلم تلوزیونی دانسته است. 

در مواجهه با بحث‌های متمرکز بر موضوع فروش فیلم‌های سینمای، پرسش‌های مختلفی مطرح است. اینکه آیا اگر فیلمی فروش بالایی داشته باشد، فیلم با کیفیتی است. اصلا آیا فروش شاخص درستی برای بررسی کیفیت آثار سینمایی است؟ تجربه نشان داده است که بسیاری از آثار پرفروش، فیلم‌های به شدت ضعیف و کلیشه‌ای بوده‌اند. مثلا درباره همین فیلم «فسیل»، روزنامه کیهان در مطلبی آن را مبتذل، مروج بی‌بندوباری و برگرفته از فرهنگ غرب دانست. 

یکی دیگر از فیلم‌هایی که اخیرا اکران شده، فیلم«سه کام حبس» ساخته سامان سالور است. «سه کام حبس» دومین فیلم پر فروش در جدول فروش ماه جاری است، این فیلم توانسته 86 هزار و 938 مخاطب را به سینما بکشاند. فیلمی اجتماعی و آسیب شناسانه در باب اعتیاد. فیلم سینمایی«سه کام حبس» 2هزار و398سانس اکران داشته است. لازم به ذکر است که فیلم «فیسل» اکران عید نوروز و فیلم هایی چون «آهنگ دو نفره»، «بابا سبیلو» و «سه کام حبس» در عید فطر اکران شده‌اند و اختلاف تعداد سانس‌های اکران به خاطر همین موضوع است.

در این گزارش به بهانه فروش سینما، تبلیغات، شیوه اکران و... به بررسی وضعیت این روزهای سینمای کشور می‌پردازیم تا به موضوعی که در ابتدای بحث مطرح شد دقیق‌تر بپردازیم. اینکه آیا سینما به روزهای اوج خود بازگشته است یا خیر؟  گفتگوی سامان سالور که دیروز با رسانه‌ها انجام گرفته می‌تواند کمک کند تا از زاویه‌ای تازه به موضوع نگاه کنیم. 

*میزان فیلم‌های بفروش دردی از سینمای ما درمان نمی‌کند

سامان سالور درباره موضوع فروش فیلم‌های مختلف گفته است: بارها به دوستان گفته‌ام که گول ارقام بالای فروش را نخورید! یعنی نباید فکر کنید این میزان فروشی که برخی فیلم‌های اصطلاحاً بفروش دارند دردی از سینمای ما درمان می‌کند! در زمانه‌ای که هزینه تولید یک اثر سینمایی سرسام‌آور شده و یک فیلم معمولی چند ده میلیارد برای ساختش هزینه نیاز دارد دیگر فروش ۸۰ میلیاردی و ۱۰۰ میلیاردی هم دردی از هیچ فیلمی درمان نمی‌کند چرا که تنها بخش اندکی از سود این فروش به تهیه‌کننده باز می‌گردد!

*امروز در سینما همه چیز بده بستان مالی است

این سینماگر یادآور شد: امروز در سینما همه چیز بده بستان مالی است. شما یا باید اسپانسر قوی داشته باشید یا باید سرمایه‌دار باشید که بتوانید گلیم فیلم‌تان را از آب بیرون بکشید در غیر این صورت سازمان سینمایی و نهادهای تابعه آن هیچ حمایتی از فیلم‌تان نمی‌کنند.

*عدالت برای اکران فیلم‌ها رعایت نمی‌شود

سالور علاوه بر تبلیغات بد محیطی برای فیلم‌ها، تصمیم‌گیری سینماداران و تعیین تکلیف آن‌ها برای فیلم‌ها را یکی دیگر از فجایع این روزهای سینمای کشور برشمرد و در این باره تصریح کرد: پرسش بنده این است وقتی وزارت ارشاد و سازمان سینمایی با آن همه مدیر و کارمند و دفتر وجود دارند چرا سینماداران باید برای فیلم‌ها تصمیم‌گیری کنند؟ چرا سازمان سینمایی اجازه می‌دهد همان رویه غلط گذشته تکرار شود و عدالت برای اکران فیلم‌ها رعایت نشده و به یک فیلم ۵۰۰ سانس و به فیلم دیگر تنها ۱۰ سانس مرده تعلق بگیرد؟

*سینماداران می‌توانند باعث موفقیت یا شکست فیلم‌ها شوند

این تهیه‌کننده متذکر شد: چرا باید به جای اینکه تصمیم نهایی در مورد فیلم‌ها را مدیران وزارت ارشاد و سازمان سینمایی بگیرند این سینماداران هستند که با تصمیم‌شان می‌توانند باعث صعود یک فیلم شوند یا یک اثر را به زمین بزنند؟ اگر سازمان سینمایی همت کند و قانونی را تصویب کند که همه فیلم‌های در حال اکران باید در یک شرایط برابر و متعادل و عادلانه امکان نمایش داشته باشند چنین معضلاتی برای همیشه از بین خواهد رفت اما گویا مدیران سازمان سینمایی چشم خود را روی این فجایع بسته‌اند و اصلاً این بی‌عدالتی‌ها برایشان اهمیتی ندارد.

وی سپس خطاب به مدیران سازمان سینمایی گفت: آقایان شما با این کارتان سینما را تنها به سمت فیلم‌های طنز سوق می‌دهید؛ با این شرایط در سال‌های آینده در سینمای ایران دیگر هیچ فیلمی در ژانرهای دیگر نخواهیم داشت و همه تهیه کنندگان و سرمایه گذاران برای اینکه بتوانند سرمایه اولیه‌شان را بازگردانده و به سود برسند به سمت تولید آثار طنز می‌روند و تنها ذائقه بخش اندکی از آحاد افراد جامعه با این تصمیم غلط دنبال می‌شود.

*مردم از هر فیلم خوبی در هر ژانری که باشد استقبال می‌کنند

سالور خاطرنشان کرد: مدیران سینمایی گویا نمی‌دانند که مردم از هر فیلم خوبی در هر ژانری که باشد استقبال می‌کنند؛ مثلاً با اینکه «سه کام حبس» از معضل اعتیاد حرف می‌زند و در ظاهر تلخ است اما مخاطب از تماشای آن رضایت دارد و اگر این فیلم در شرایطی عادلانه اکران می‌شد ما می‌توانستیم میزان بیشتری از مخاطبان را جذب کنیم.

این سینماگربا شاره به این نکته که برخی از تهیه کنندگان برای فروش بیشتر اثرشان پول پاشی می‌کنند اظهار داشت: آیا مدیران سینمایی از این اتفاقات بی‌خبرند؟ چرا جلوی این فضاهای نابرابر توسط سازمان سینمایی گرفته نمی‌شود؟

*سازمان سینمایی با پول پاشی مقابله کند

وی در همین راستا ادامه داد: سازمان سینمایی اگر با این پول پاشی‌ها مقابله نکند قطعاً در کار آن‌ها دخیل است؛ سازمان سینمایی باید کارگروه تشکیل داده و نظارت ویژه‌ای بر عملکرد تهیه کنندگان داشته باشد اما متأسفانه آن‌ها خودشان از زمان پروانه ساخت این اتفاقات را ترویج می‌کنند. درست است بخشی از سینما سرگرمی است اما هنر هفتم باید جلوتر از جامعه حرکت کند. ما وظیفه‌مان این است که معضلات را درست نشان دهیم، ما سینماگران باید هوشمندانه عمل کنیم تا جامعه تنها درگیر ابتذال و مسائل دم دستی نشود.